نقش کاخ‌های ایرانی روی لباس

او ادامه داد: دوست داشتم طرح‌ کاشی را هم روی لباس کار کنم، به همین دلیل تصمیم گرفتم این طرح‌ها را روی کاشی‌ کاخ‌ها متمرکز کنم و به آن‌ها جهت بدهم، زیرا نمی‌خواستم آن‌ها فقط به چند طرح کاشی محدود باشند.

این طراح لباس درباره هدفش از این کار توضیح داد: تصمیم داشتم از طرح‌ کاشی‌هایی که کمتر دیده شده‌اند، استفاده کنم و چون قبل از این‌که طراحی لباس را شروع کنم، عکاسی می‌کردم معمولا از عکس‌هایی که خودم گرفته‌ام، در طراحی‌ها استفاده می‌کنم. مثلا کمتر کسی کاخ مرمر را دیده است، به همین دلیل طرح کاشی این کاخ را روی شال و تی‌شرت پیاده کردم، البته در حال ثبت این طرح‌ها روی کیف نیز هستم.

نوری در پاسخ به این‌که مخاطبانی که موفق به دیدن برخی کاخ‌ها نشده‌اند، چطور باید تشخیص دهند که طرح لباس‌ها مربوط به کاشی کدام کاخ است؟ گفت: فکر می‌کنم یکی از بزرگترین ماموریت‌های حوزه مد و لباس این است که در مخاطب این کنجکاوی را ایجاد کند که هدف از پیاده کردن یک طرح روی لباس چیست؟ در همه مجموعه‌های من، این سوال برای مخاطب به‌وجود آمده است و زمانی که من داستان یا ایده‌ی طراحی آن را برای مخاطب توضیح می‌دهم، به آن بیشتر علاقه‌مند می‌شود.

او بیان کرد: طرحی که روی لباس می‌آید، آن را به یک تابلوی نقاشی یا مجسمه تبدیل می‌کند. مخاطب همیشه به نقاش یا مجسمه‌سازی که آن را خلق کرده، دسترسی ندارد که درباره فکر هنرمند با او صحبت کند، به همین دلیل سعی می‌کند با آن کار ارتباط برقرار کند. از طرفی بسیاری از هنرمندان هم اعتقادی ندارند که درباره کارهای‌شان توضیح دهند و برداشت از کارشان را برعهده مخاطب می‌گذارند.  

این طراح لباس ادامه داد: من در مجموعه کارهایی که چوگان را روی آن‌ها طراحی کردم، برای مدت کوتاهی از بروشورهایی استفاده کردم که داستان چوگان در آن‌ها آمده بود.  

وی درباره بازخورد طرح‌هایی که روی لباس‌ها پیاده می‌کند، گفت:‌ یکی از خبرنگاران شبکه «الجزیره» که به ایران سفر کرده بود، ‌نمونه کارهایم را دید، چون طرح‌ها برایش جذابیت داشت، در شبکه‌های اجتماعی به من پیام داد که در سفر بعدی که به ایران خواهد داشت، می‌خواهد درباره طراحی‌های لباس‌ها با هم گفت‌وگو کنیم.  

نوری درباره این‌که چرا به طرح‌هایی مثل شاهنامه، گل و مرغ، چوگان و کاخ‌های ایرانی که هر کدام به‌نحوی به فرهنگ ایران مربوط می‌شوند، ‌می‌پردازد، توضیح داد: بعد از آن‌که طرح چوگان را روی لباس پیاده کردم، متوجه شدم بسیاری خبر نداشتند که چوگان یک ورزش ایرانی است و از این‌که توانسته بودم، آن را معرفی کنم بسیار خوشحالم. به همین دلیل، انتظار داشتم این طرح‌ها از سوی فدراسیون چوگان با استقبال روبه‌رو شود و حداقل در مسابقات ورزشی از آن استفاده کنند؛ اما این اتفاق نیفتاد و کمتر به این موضوع توجه شد.