با وجود افزایش سرعت واکسیناسیون کرونا در جهان، هنوز برای برخی از افراد، بازگشت به عقب و تجربه روزمرگی‌های قبل از همه‌گیری، سرشار از ترس و اضطراب است.
جی پلاس، به نقل از مدیکال‌نیوز تودی، بسیاری از افراد در نتیجه ترس فراگیر دوران کرونا، «سندرم اضطراب کووید ۱۹» را تجربه می‌کنند. علائم این سندرم، مشابه سایر مشکلات بهداشت روان، از جمله اضطراب، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و اختلال وسواسی - اجباری (OCD) است. مبتلایان به بیماری‌های روانی، زنان، کودکان و افراد مسن بیشتر در معرض خطر ابتلا به این سندرم هستند.
باشگاه خبرنگاران جوان نوشت؛ محققان حدس می‌زنند که افراد مبتلا به روان‌رنجوری ممکن است شانس بیشتری برای ابتلا به این سندرم داشته باشند. در مقابل افرادی که برون‌گرایی و حس وظیفه‌شناسی بیشتری دارند، ممکن است کمتر در معرض این سندرم باشند.
پروفسور آنا نیک‌سویک از دانشگاه کینگستون لندن که مفهوم سندرم اضطراب کووید ۱۹ را بررسی می‌کند، می‌گوید: این سندرم با علائمی از جمله عدم توانایی در خروج از خانه به دلیل ترس از کووید ۱۹، بررسی مکرر علائم علیرغم در معرض خطر نبودن و حتی بعد از دریافت واکسن و پرهیز از قرارگیری در موقعیت‌های اجتماعی آشکار می‌شود. اغلب افراد مبتلا به این سندرم، به افکار خودکشی تمایل دارند.
این پروفسور خاطرنشان می‌کند: تحقیقات در مورد سندرم اضطراب کووید ۱۹ هنوز در مراحل اولیه است. یکی از دلایل احتمالی ابتلا به این عارضه، میزان بالای قرار گرفتن در معرض رسانه‌های اجتماعی و اخبار است. طبق تحقیقات، افرادی که دچار خودبیماری انگاری (هیپوکندری) هستند نیز ممکن است دچار این سندرم شوند.
روش‌هایی که برای کنار آمدن با این سندرم پیشنهاد شده است:
-
فقط به پیام‌های مثبت اطرافیان در مورد بهبود روند واکسیناسیون و کاهش میزان مرگ‌و‌میر توجه کنید.
-
با وجود انتظار برای بازگشت سریع به شرایط طبیعی، کارها را آهسته پیش ببرید.
-
احساس اضطراب خود را برای یک فرد قابل اعتماد توضیح دهید تا درک متقابل ایجاد شود.
-
مراقب رسانه‌های اجتماعی و گزارش‌های خبری باشید که ممکن است باعث اضطراب شوند و توجه خود را به منابع مثبت و مورد اعتماد خبری معطوف کنید.
علاوه بر این، افراد مبتلا به سندرم اضطراب کووید ۱۹ می‌توانند در صورت امکان، از طریق مراجعه به روانپزشک، با روش طرح‌واره درمانی از متخصص بهداشت و روان کمک بگیرند. طرح‌واره درمانی ترکیبی از روش‌‌های مختلف درمان از جمله رفتار درمانی‌شناختی بوده و هدف آن به چالش کشیدن و اصلاح برخی از عمیق‌‌ترین باورهای ناسازگارانه‌‌ای است که فرد در مورد خود و جهان دارد.
رفتاردرمانی یا استفاده از داروهایی برای درمان اضطراب یا افسردگی نیز ممکن است برای کسانی که چالش‌های مهم مرتبط با این سندرم را تجربه می‌کنند، مفید باشد.
