از روز هفتم تا سیزدهم محرم را در کربلا بودند و روزی دو بار به حرم مشرف می شدند و این برنامه هرساله آقا در همه ایام 15 ساله تبعید بود.

جی پلاس: امام همیشه تا هفتم محرم را در نجف بودند و پس از آن به کربلا مشرف می شدند. قبل از ظهر یا عصر روز هفتم، همیشه از نجف به کربلا می رفتند و زیارت عاشورا را در این روزها ترک نمی کردند. در همان چند روز دهه اول ماه که در نجف بودند، دو مرتبه به حرم مشرف می شدند. روزها برای خواندن زیارت عاشورا به حرم می آمدند و شبها هم که جزء برنامه همیشگی شان بود. بعد به کربلا می رفتند و تا سیزدهم محرم نیز آنجا بودند و سپس به نجف باز می گشتند. این سیره مستمر ایشان در طول پانزده سال اقامتشان در نجف بود. امام در کربلا هم هر روز دو مرتبه حرم می رفتند. قبل از ظهر و بعد از ظهر، و می دانید که حرم امام حسین(ع) در این روزها چقدر شلوغ است ولی نه شلوغی حرم، نه وضعیت جسمانی آقا هیچ کدام باعث نمی شد که زیارت امام حسین(ع) ایشان ترک شود و با وجود جمعیتی که مشتاقانه و با زدن بر سر و سینه وارد حرم می شدند باز ایشان هم برنامه خود را داشتند. آقای فرقانی می گفت: یک بار امام چنان در میان جمعیت گیر کردند که من برای نجات جان ایشان به امام حسین(ع) متوسل شدم که از بین نروند. بعد که بیرون آمدیم دیدم امام چنان عرق کرده که گفتنی نیست و عبایشان هم نیست! من هم وضع بهتری نداشتم. به هر حال نمی شد به ایشان گفت که آقا جمعیت خیلی زیاد آمده و نمی شود به حرم رفت چون اعتنا نمی کردند.[1]

 
  1. برشی از کتاب برداشت هایی از سیره امام خمینی (س)، ج 3 به نقل از آیت الله خاتم یزدی.

 

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
1 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.