عیدی هایی که امام به مهمانان می دادند

جی پلاس ـ منصوره جاسبی:  قندانی پر از سکه های یک ریالی بود که بعدها جای خود را با سکه های طلایی رنگ ده ریالی که نقشی از قدس هم روی آن حک شده بود، عوض کردند. رسم بر این بود که در عیدهای مختلف، افراد برای دیدار و ملاقات آقا به بیت می آمدند و از نزدیک با ایشان دیدار می کردند و آقا هم یا یک سکه یک ریالی یا همان سکه های جدیدتر را به عنوان عیدی به آنها می دادند.

حتی وقتی سران مملکت و سفرا خدمت می رسیدند یا در ملاقات های عمومی که مردم خواستار یک تبرکی از امام بودند با اجازه آقا مشتی از این سکه ها به عنوان عیدی به مردم داده می شد.

اما عیدی اعضای دفتر جداگانه بود[1] و امام به آنها گاهی هزار، دو هزار یا پنج هزار تومان عیدی می دادند و همه آن می شد برکتی در خانه و زندگی شان.

آن روزها که امام در حیات بودند و رفت و آمدها به خانه ایشان زیاد، گاهی بعضی از دوستان و رفقا مانند آیت الله طاهری[2] یکی ـ دو شبی را در تهران می ماندند، یا علمای دیگر یا آنهایی که برای مراسم عمامه گذاری می آمدند و خانه آقای میریان[3] بیشتر وقت ها پر می شد از مهمان و کمتر شبی بود که آنها مهمان نداشته باشند و با آنکه همه مواد غذایی آن روزها مانند روغن، برنج، قند، شکر و... کوپنی بود اما از برکت وجود امام و پولی که آقا به عنوان عیدی به آنها می داد چنان برکتی داشت که هیچ وقت مایحتاج خانه دچار مشکل نمی شد[4]