امام خمینی (س) با اشاره به اینکه ادعیه از نعمت های بزرگی است که هر کس به اندازه خودش از آن استفاده می کند، گفت: «ادعیه اى که از ائمه اطهار وارد شده است این هم یک سفره اى است، پهن شده است براى اینکه همه از آن استفاده کنند، هر کس به مقدار فهمش. و اکثراً چیزهایى است که عامه مردم از آن استفاده مى کنند و فقراتى در ادعیه هست که فلاسفه از آن استفاده مى کنند. فقراتى هست که عرفا از آن استفاده مى کنند. فقراتى هست که خاصه اولیا باید از آن استفاده کنند.».
به گزارش خبرنگار جی پلاس، ایشان در بخشی از این سخنرانی که در روز عید سعید قربان سال ۶۲ در حسینیه جماران و در حضور مقامات کشوری و لشکری و جمعی از قشرهای مختلف مردم صورت گرفت، به برخی از مفاهیم دعای عرفه پرداخت و اظهار داشت: «همین در دعاى عرفه اى که حضرت سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- در روز عید خوانده، در روز عرفه خوانده اند، این دعا اکثراً چیزهایى است که اکثر بینندگان از آن استفاده مى کنند، لکن در بین آن یک چیزهاى دیگرى هست که استفاده از او مشکل است، حتى براى عرفاى بزرگ أَ یَکُونُ لِغَیْرِکَ الظُّهُورْ حتى اینکه ما لَیسَ لَکَ این تعبیر غیر از این است که هُوَ الْمُظْهِرُ، أَ یَکُونُ لِغَیْرِکَ الظُّهور ما لَیْسَ لَکَ[۱] یعنى ظهور همه از توست، ظهور توست مَتى غِبْتَ حَتّى تَحْتاجُ الى دَلیل[۲] چه وقت غائب بودى؟ هیچ وقت غائب نبودى، از تو باید استدلال به دیگران بشود، نه از دیگران استدلال به تو، و هکذا. این از نعمت هاى بزرگى است که براى بندگان خدا آمده است، و هر کس به اندازه خودش از او استفاده مى کند.». صحیفه امام؛ ج ۱۸، ص ۱۲۰
- آیا براى غیر تو ظهورى هست که براى تو نباشد؟
- کى غائب بوده اى تا نیاز به راهنمایى به سوى خودت داشته باشى؟
