امام خمینی در پنجم آبان ماه سال ۶۳ در نامه ای عرفانی کتاب آداب الصلوه را به عروس خود بانو فاطمه طباطبایی اهدا کردند.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، در پنجم آبان ماه سال ۶۳ مطابق با دوم صفر المظفر سال ۱۴۰۵ قمری، امام خمینی در نامه ای خطاب به بانو فاطمه طباطبایی، همسر حجت الاسلام والمسلمین حاج سید احمد خمینی، کتاب آداب الصلوه را به ایشان هدیه و چند خطی نصیحت نیز کردند. در بخشی از این نامه چنین نگاشته شده:
دخترم! اگر از مطالعۀ این اوراق خدای نخواسته نتیجه حاصل نشود مگر خودنمایی و مجلس آرایی و سر توی سرها آوردن، بهتر است از مطالعۀ آن صرف نظر بلکه احتراز کنی که مبادا چون من گرفتار تأسف شوی.
متن کامل نامه امام به شرح زیر است:
"بسمه تعالی
افسوس که عمر در بطالت بگذشت با بارِ گنه بدون طاعت بگذشت
فردا که به صحنۀ مجازات روم گویند که هنگام ندامت بگذشت
کتاب «آداب الصلوة» را که به دختر عزیزم فاطی ـ که خدایش از مُصلِّین قرار دهد ـ اعطا می نمایم، از تاریخ اتمام آن بیش از چهل سال می گذرد.[1] و قبل از آن ـ به چند سال ـ کتاب «سرّ الصلوة» را تمام نمودم. و از آن سال ها تاکنون بیش از چهل سال می گذرد[2] و من نه اسرار صلاة را دریافتم، و نه به آداب آن پرداختم، که یافتن غیر از بافتن است و ساختن جدا از پرداختن. و این کتاب ها حجّتی است از مولا بر این عبد بی مایه. و به خدای تعالی پناه می برم از آن که مشمول آیۀ شریفۀ کمرشکن لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ. کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَالله ِ اَنْ تَقْولُوا ما لا تَفْعَلُونَ[3] باشم، و پناهی جز رحمت واسعه اش ندارم.
و تو ای دخترم! امید است که توفیق به کار بستن آداب این معراج بزرگ الهی را داشته باشی و به راهنمایی این بُراق الهی از بیت مظلم نفس هجرت کنی الی الله . و به خدای بزرگ پناه می دهم تو را از آنکه مطالعۀ این اوراق بر تعلّقات نفسانیه ات نیفزاید و تو را چون نویسنده ملعبۀ شیطان نکند.
دخترم! هر چند در تو به حمدالله لطافت روحی یافتم که امید آن است که هدایت الله شامل حالت شود و با عنایت او ـ جلّ و علا ـ از چاه عمیق طبیعت خلاص شوی و به صراط مستقیم انسانیت راه یابی، لکن از کید شیطان و نفس خطرناکتر از آن غافل مباش و به خدای بزرگ پناهنده شو اِنَّهُ رَحیمٌ بِعِبادِه.[4]
دخترم! اگر از مطالعۀ این اوراق خدای نخواسته نتیجه حاصل نشود مگر خودنمایی و مجلس آرایی و سر توی سرها آوردن، بهتر است از مطالعۀ آن صرف نظر بلکه احتراز کنی که مبادا چون من گرفتار تأسف شوی. و اگر ـ ان شاء الله ـ خود را مهیّا کنی که از مطالبی که از کتاب و سنّت و اخبار اهل بیت عصمت و افادات اهل معرفت اخذ شده است به جان استفاده کنی و استعداد و لطافت قریحه ای را که خداوند عطا فرموده به کار اندازی، بسم الله ! این گوی و این میدان.
امید است در این معراج انسانی و معجون رحمانی[5] دل از غیر خالی کنی و با آب حیات، قلب را شستشو دهی و چهار تکبیر زده، خود را از خودی برهانی تا به دوست برسی وَ مَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ مُهاجِراً اِلَی الله ِ وَ رَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ اَجْرُهُ عَلَی الله .[6]
بارالها! ما را مهاجر الی الله و رسوله قرار ده و به فنا برسان، و فاطی و احمد را توفیق خدمت عنایت کن و به سعادت برسان. والسلام.
2 صفر المظفر 1405 ـ 5 / 8 / 1363
روح الله الموسوی الخمینی"
۱. تاریخ اتمام «آداب الصلاة»: 2 ربیع الثانی 1361 برابر با 30 فروردین 1321 است. آداب الصلاة: 318.
۲. تاریخ اتمام « سرّ الصلاة»: 21 ربیع الثانی 1358 برابر با 19 خرداد 1318 است. سرُّ الصّلاة: 117.
۳. سورۀ صف، آیۀ 2ـ3: «چرا چیزی به زبان می گویید که در مقام عمل خلاف آن می کنید؟ خدا را سخت به غضب می آورد این که سخنی بگویید و خلاف آن عمل کنید».
۴. بدرستی که او خداوند به بندگان خود، مهربان است.
۵. نماز.
۶. سورۀ نساء، آیۀ 100: «و هرگاه کسی از منزلش برای هجرت به سوی خدا و رسول او بیرون آید و در سفر مرگ وی در رسد، پس اجر و ثواب او بر خداست».
