در این یادداشت می خوانیم: استان زنجان بر اساس آمار سرشماری سال 95 دارای 928 آبادی با جمعیت بیش از 346 هزار نفر است یعنی حدود یک‌سوم از مردم استان زنجان در آبادی‌های استان زندگی می‌کنند.
وقتی صحبت از محرومیت و محرومیت‌زدایی می‌شود باید روی آبادی‌های استان زنجان خط بکشیم زیرا محروم به منطقه‌ای می‌گویند که از نعمت‌های الهی برخوردار نیست؛ آبادی‌های استان زنجان که تمامی نعمت‌های الهی در آن متمرکزشده است چطور می‌توانند محروم باشند؟
مسئولان استان زنجان باید ایمان داشته باشند که آبادی‌های استان زنجان محروم نیستند؛ بلکه مظلوم هستند و باید از آن‌ها مظلومیت زدایی شود تا محرومیت‌زدایی. وقتی در همین آبادی‌ها همه سرمایه‌های انسانی، طبیعی فرهنگی، اجتماعی و فیزیکی وجود دارد چطور می‌توانند محروم باشند.
تمام این منابع طبیعی و خدادادی موجود در آبادی‌های استان زنجان زمینه‌های مساعدی برای بهره‌مندی از نعمت‌های الهی فراهم نموده و چون از آن‌ها استفاده‌نشده است محرومیت به وجود آمده است و چون به ساکنان آبادی یاد نداده‌اند چگونه از این نعمت‌هابهره‌مند شوند یا مهم‌تر از آن، اجازه بهره‌مندی ازآن‌ها را نداده‌اند، مظلوم واقع‌شده‌اند و به نظر باید از این آبادی‌ها مظلومیت زدایی شود نه محرومیت‌زدایی.
مظلومیت آبادی‌های زنجان آن‌قدر بالا رفته است که می‌توان به جرأت گفت که در برخی از این آبادی‌هاسال‌های سال است خاک آن کفش مسئولی را لمس نکرده و در این وانفسای هزاره سوم هنوز ازحداقل‌های زندگی بی‌نصیب و توسط متولیان امر به فراموشی سپرده‌شده‌اند.
چرایی این مشکلات وشناساندن مسببین آن درحوصله این گفتار نیست؛ ولی آنچه اولویت امروز آبادی‌های استان زنجان است این است که مسئولان برای رفع محرومیت از روستاها به دنبال نسخه‌های خارجی نباشند زیرا همه سرمایه در آبادی‌ها قرار دارد و فقط نیاز به یک آموزش اولیه در جهت بهره‌برداری از این سرمایه‌ها وجود دارد که اگر این مهم اتفاق نیافتد شاهد مهاجرت این عزیزان به شهر و افزایش حاشیه‌ای بر حاشیه‌نشین‌های شهرستان‌های استان در روزهای نه‌چندان دور خواهیم بود.
غبار مظلومیت و محرومیت زمانی از آبادی‌های استان زنجان برداشته خواهد شد که مسئولان دچار بلای بخشی نگری نشوند که اگر این اتفاق بیفتد میوه آن جزء توسعه نامتوازن نخواهد بود و این توسعه نامتوازن نه‌تنها به پیشرفت و آبادانی این آبادی‌ها کمک نخواهد کرد بلکه مشکلات آن‌ها را نیز دوچندان خواهد نمود.
واقعاً برای استانی که آبادی‌های آن از ثروت و مکنت و امکانات متعدد برخوردار بوده و هر نقطه از آن دارای ظرفیت‌های بالقوه فراوانی در حوزه‌های مختلف است جای تأسف دارد که مسئولان آن امروزه صحبت از محرومیت به میان آورند و نیاز است تا یک فکر جدی برای مظلومیت زدایی و نه محرومیت‌زدایی از آبادی‌های استان صورت بگیرد واین‌طور نباشد که هرروز مسئولان جابه‌جا شوند وبا هر جابه‌جایی و عدم برنامه‌ریزی درست بر تعداد آبادی‌های خالی از سکنه استان افزوده شود.
7312/8068
دریافت: حسن اکبری** انتشار دهنده: اسماعیل جهانبخش
انتهای پیام وقتی صحبت از محرومیت و محرومیت‌زدایی می‌شود باید روی آبادی‌های استان زنجان خط بکشیم زیرا محروم به منطقه‌ای می‌گویند که از نعمت‌های الهی برخوردار نیست؛ آبادی‌های استان زنجان که تمامی نعمت‌های الهی در آن متمرکزشده است چطور می‌توانند محروم باشند؟
مسئولان استان زنجان باید ایمان داشته باشند که آبادی‌های استان زنجان محروم نیستند؛ بلکه مظلوم هستند و باید از آن‌ها مظلومیت زدایی شود تا محرومیت‌زدایی. وقتی در همین آبادی‌ها همه سرمایه‌های انسانی، طبیعی فرهنگی، اجتماعی و فیزیکی وجود دارد چطور می‌توانند محروم باشند.
تمام این منابع طبیعی و خدادادی موجود در آبادی‌های استان زنجان زمینه‌های مساعدی برای بهره‌مندی از نعمت‌های الهی فراهم نموده و چون از آن‌ها استفاده‌نشده است محرومیت به وجود آمده است و چون به ساکنان آبادی یاد نداده‌اند چگونه از این نعمت‌هابهره‌مند شوند یا مهم‌تر از آن، اجازه بهره‌مندی ازآن‌ها را نداده‌اند، مظلوم واقع‌شده‌اند و به نظر باید از این آبادی‌ها مظلومیت زدایی شود نه محرومیت‌زدایی.
مظلومیت آبادی‌های زنجان آن‌قدر بالا رفته است که می‌توان به جرأت گفت که در برخی از این آبادی‌هاسال‌های سال است خاک آن کفش مسئولی را لمس نکرده و در این وانفسای هزاره سوم هنوز ازحداقل‌های زندگی بی‌نصیب و توسط متولیان امر به فراموشی سپرده‌شده‌اند.
چرایی این مشکلات وشناساندن مسببین آن درحوصله این گفتار نیست؛ ولی آنچه اولویت امروز آبادی‌های استان زنجان است این است که مسئولان برای رفع محرومیت از روستاها به دنبال نسخه‌های خارجی نباشند زیرا همه سرمایه در آبادی‌ها قرار دارد و فقط نیاز به یک آموزش اولیه در جهت بهره‌برداری از این سرمایه‌ها وجود دارد که اگر این مهم اتفاق نیافتد شاهد مهاجرت این عزیزان به شهر و افزایش حاشیه‌ای بر حاشیه‌نشین‌های شهرستان‌های استان در روزهای نه‌چندان دور خواهیم بود.
غبار مظلومیت و محرومیت زمانی از آبادی‌های استان زنجان برداشته خواهد شد که مسئولان دچار بلای بخشی نگری نشوند که اگر این اتفاق بیفتد میوه آن جزء توسعه نامتوازن نخواهد بود و این توسعه نامتوازن نه‌تنها به پیشرفت و آبادانی این آبادی‌ها کمک نخواهد کرد بلکه مشکلات آن‌ها را نیز دوچندان خواهد نمود.
واقعاً برای استانی که آبادی‌های آن از ثروت و مکنت و امکانات متعدد برخوردار بوده و هر نقطه از آن دارای ظرفیت‌های بالقوه فراوانی در حوزه‌های مختلف است جای تأسف دارد که مسئولان آن امروزه صحبت از محرومیت به میان آورند و نیاز است تا یک فکر جدی برای مظلومیت زدایی و نه محرومیت‌زدایی از آبادی‌های استان صورت بگیرد واین‌طور نباشد که هرروز مسئولان جابه‌جا شوند وبا هر جابه‌جایی و عدم برنامه‌ریزی درست بر تعداد آبادی‌های خالی از سکنه استان افزوده شود.
7312/8068
دریافت: حسن اکبری** انتشار دهنده: اسماعیل جهانبخش
کپی شد
