با توجه به اینکه خودکشی به‌عنوان یک معضل همواره در جامعه وجود دارد از این‌رو باید در زمینه آسیب‌شناسی این پدیده و دیگر آسیب‌های اجتماعی، تمامی نهادهای مسئول به نوبه خود همکاری کنند.
تعریف خودکشی
خودکشی عملی عمدی است که باعث مرگ فرد شود. خودکشی اغلب به‌علت یأس صورت می‌گیرد که علت آن اغلب به اختلال روانی نظیر افسردگی، اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی، شکست عشقی، اعتیاد به الکل، یا سوءمصرف دارو نسبت داده می‌شود.
اغلب، عوامل استرس‌زا مانند مشکلات مالی یا مشکلات ارتباط بین‌فردی در این میان نقش دارند. تلاش برای جلوگیری از خودکشی شامل موارد زیر است: محدودکردن دسترسی به سلاح گرم، درمان بیماری‌های روانی و سوءمصرف دارو و بهبود وضعیت اقتصادی.
رایج‌ترین روش انجام خودکشی در کشورهای مختلف متفاوت است و تا حدی به روش‌های قابل دسترس بستگی دارد. روش‌های معمول عبارتند از حلق‌آویز‌کردن، مسمومیت با قرص برنج و سلاح گرم و کشیدن تیغ روی رگ.
عوامل خودکشی (خطرآفرین)
عواملی که خطر خودکشی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند، عبارتند از اختلالات روانی، مصرف نادرست دارو، حالات روانی، شرایط فرهنگی، خانوادگی و اجتماعی و ژنتیک. بیماری روانی و سوءمصرف مواد غالباً درکنار هم وجود دارند.
سایر عوامل خطرآفرین عبارتند از اقدام به خودکشی قبلی، در دسترس بودن وسیله برای ارتکاب این عمل، سابقه خانوادگی خودکشی، یا وجود آسیب ضربه‌ای مغز. به‌عنوان مثال، میزان خودکشی در خانواده‌های دارای سلاح گرم بیش‌از خانواده‌های فاقد آن بوده است.
عوامل اجتماعی و اقتصادی مانند بیکاری، فقر، خانه به‌دوشی و تبعیض نیز ممکن است فکر خودکشی را موجب شود. حدود ۱۵–۴۰٪ مردم یادداشت خودکشی از خود به‌جا می‌گذارند. به‌نظر می‌رسد ژنتیک در ۳۸٪ تا ۵۵٪ از رفتارهای خودکشی دخیل باشد.
فکر خودکشی
اگر فکر خودکشی داشته باشید نباید آن‌را پیش خود پنهان نگاه دارید، بلکه باید با کسی در آن‌باره گفت‌وگو کنید. شما در وضعی که دارید ممکن است خودتان را تنها و جدا از دیگران حس کنید، اما درواقع افراد بسیاری نیز مانند شما فکر و احساس کرده‌اند.
بیان فکر به کمک کلمات به کسی دیگر که به آن گوش می‌دهد می‌تواند باعث این شود که شما دیدگاهی دیگر درباره مشکلات خود پیدا کرده و امکانات تازه‌ای برای حل آن‌ها کشف کنید. هنگامی که شما در تنهایی به خودکشی فکر می‌کنید، این فکر رشد کرده و نیرومندتر می‌شود.
بیان افکار به‌صورت نوشتاری یا گفتاری آن‌ها را به چالش می‌گیرد و شما می‌توانید از پشتیبانی انسانی برخوردار شوید.
جهان پر از کسانی است که زمانی در زندگی خود فکر خودکشی در سر داشته‌اند، اما سپس از آن رهایی یافته‌اند و حتی پس‌از آن برایشان درک این موضوع که زمانی که حالشان بسیار بد بود چگونه می‌اندیشیده‌اند، دشوار بوده است.
علاوه‌بر اینکه با کسانی از اطرافیان خود گفت‌وگو کنید، می‌توانید به تلفن حمایتی نیز زنگ بزنید.
راه‌های پیشگیری
تسهیل شرایط زیستی و فراهم‌ساختن ساختاری که در آن افراد کنش‌ورزی اجتماعی و ارتباطی داشته باشند در پیشگیری از خودکشی مؤثر است، اینکه افراد به دیگران اعتماد داشته باشند به‌همان اندازه تقویت اعتمادبه‌نفس و در نتیجه کاهش خودکشی را به‌دنبال دارد.
رعایت عزت‌نفس دیگران در یک جامعه باعث می‌شود که افراد آن جامعه عزت‌نفس خود را نیز حفظ کنند و ازنظر روحی و روانی آسیب‌پذیری کمتری داشته باشند.
به‌طور کلی باید گفت، اقدام‌های زیرساختی که باعث شوند افراد ازنظر سرمایه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی تأمین باشند، می‌تواند سبب پیشگیری از بروز اختلال‌های روانی شود و هرچه کمتر دست به خودکشی زنند.
ایجاد رفاه اجتماعی حداقلی تنها از عهده دولت و تصمیم‌گیران اقتصادی کلان کشور برمی‌آید. حمایت از پژوهش برای یافتن راه‌حل مؤثر نیازمند پشتیبانی کامل نهادهای مسئول است. به‌طور کل، آسیب اجتماعی بزرگ جامعه را می‌توان نبود اعتماد در برخی از سطح‌ها دانست، ازطرف دیگر، هنوز هیچ جایگزین یا راهکار مناسبی برای ارضای نیازهای ارتباطی ـ اجتماعی افراد معرفی نشده است.
در این شرایط، افرادی که توان و مهارت مدیریت خود را به‌خوبی ندارند، نقاط کانونی آسیب‌سازی اجتماع هستند، آن‌ها همچون مین‌هایی به‌شمار می‌روند که در هرجا وجود دارند و به‌عنوان تهدید برای خود و جامعه هستند.
منبع روزنامه مردم نو
8068/3216
انتهای پیام تعریف خودکشی
خودکشی عملی عمدی است که باعث مرگ فرد شود. خودکشی اغلب به‌علت یأس صورت می‌گیرد که علت آن اغلب به اختلال روانی نظیر افسردگی، اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی، شکست عشقی، اعتیاد به الکل، یا سوءمصرف دارو نسبت داده می‌شود.
اغلب، عوامل استرس‌زا مانند مشکلات مالی یا مشکلات ارتباط بین‌فردی در این میان نقش دارند. تلاش برای جلوگیری از خودکشی شامل موارد زیر است: محدودکردن دسترسی به سلاح گرم، درمان بیماری‌های روانی و سوءمصرف دارو و بهبود وضعیت اقتصادی.
رایج‌ترین روش انجام خودکشی در کشورهای مختلف متفاوت است و تا حدی به روش‌های قابل دسترس بستگی دارد. روش‌های معمول عبارتند از حلق‌آویز‌کردن، مسمومیت با قرص برنج و سلاح گرم و کشیدن تیغ روی رگ.
عوامل خودکشی (خطرآفرین)
عواملی که خطر خودکشی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند، عبارتند از اختلالات روانی، مصرف نادرست دارو، حالات روانی، شرایط فرهنگی، خانوادگی و اجتماعی و ژنتیک. بیماری روانی و سوءمصرف مواد غالباً درکنار هم وجود دارند.
سایر عوامل خطرآفرین عبارتند از اقدام به خودکشی قبلی، در دسترس بودن وسیله برای ارتکاب این عمل، سابقه خانوادگی خودکشی، یا وجود آسیب ضربه‌ای مغز. به‌عنوان مثال، میزان خودکشی در خانواده‌های دارای سلاح گرم بیش‌از خانواده‌های فاقد آن بوده است.
عوامل اجتماعی و اقتصادی مانند بیکاری، فقر، خانه به‌دوشی و تبعیض نیز ممکن است فکر خودکشی را موجب شود. حدود ۱۵–۴۰٪ مردم یادداشت خودکشی از خود به‌جا می‌گذارند. به‌نظر می‌رسد ژنتیک در ۳۸٪ تا ۵۵٪ از رفتارهای خودکشی دخیل باشد.
فکر خودکشی
اگر فکر خودکشی داشته باشید نباید آن‌را پیش خود پنهان نگاه دارید، بلکه باید با کسی در آن‌باره گفت‌وگو کنید. شما در وضعی که دارید ممکن است خودتان را تنها و جدا از دیگران حس کنید، اما درواقع افراد بسیاری نیز مانند شما فکر و احساس کرده‌اند.
بیان فکر به کمک کلمات به کسی دیگر که به آن گوش می‌دهد می‌تواند باعث این شود که شما دیدگاهی دیگر درباره مشکلات خود پیدا کرده و امکانات تازه‌ای برای حل آن‌ها کشف کنید. هنگامی که شما در تنهایی به خودکشی فکر می‌کنید، این فکر رشد کرده و نیرومندتر می‌شود.
بیان افکار به‌صورت نوشتاری یا گفتاری آن‌ها را به چالش می‌گیرد و شما می‌توانید از پشتیبانی انسانی برخوردار شوید.
جهان پر از کسانی است که زمانی در زندگی خود فکر خودکشی در سر داشته‌اند، اما سپس از آن رهایی یافته‌اند و حتی پس‌از آن برایشان درک این موضوع که زمانی که حالشان بسیار بد بود چگونه می‌اندیشیده‌اند، دشوار بوده است.
علاوه‌بر اینکه با کسانی از اطرافیان خود گفت‌وگو کنید، می‌توانید به تلفن حمایتی نیز زنگ بزنید.
راه‌های پیشگیری
تسهیل شرایط زیستی و فراهم‌ساختن ساختاری که در آن افراد کنش‌ورزی اجتماعی و ارتباطی داشته باشند در پیشگیری از خودکشی مؤثر است، اینکه افراد به دیگران اعتماد داشته باشند به‌همان اندازه تقویت اعتمادبه‌نفس و در نتیجه کاهش خودکشی را به‌دنبال دارد.
رعایت عزت‌نفس دیگران در یک جامعه باعث می‌شود که افراد آن جامعه عزت‌نفس خود را نیز حفظ کنند و ازنظر روحی و روانی آسیب‌پذیری کمتری داشته باشند.
به‌طور کلی باید گفت، اقدام‌های زیرساختی که باعث شوند افراد ازنظر سرمایه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی تأمین باشند، می‌تواند سبب پیشگیری از بروز اختلال‌های روانی شود و هرچه کمتر دست به خودکشی زنند.
ایجاد رفاه اجتماعی حداقلی تنها از عهده دولت و تصمیم‌گیران اقتصادی کلان کشور برمی‌آید. حمایت از پژوهش برای یافتن راه‌حل مؤثر نیازمند پشتیبانی کامل نهادهای مسئول است. به‌طور کل، آسیب اجتماعی بزرگ جامعه را می‌توان نبود اعتماد در برخی از سطح‌ها دانست، ازطرف دیگر، هنوز هیچ جایگزین یا راهکار مناسبی برای ارضای نیازهای ارتباطی ـ اجتماعی افراد معرفی نشده است.
در این شرایط، افرادی که توان و مهارت مدیریت خود را به‌خوبی ندارند، نقاط کانونی آسیب‌سازی اجتماع هستند، آن‌ها همچون مین‌هایی به‌شمار می‌روند که در هرجا وجود دارند و به‌عنوان تهدید برای خود و جامعه هستند.
منبع روزنامه مردم نو
8068/3216
کپی شد
