آرمان شیشه گر روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: در این فصل از کاوشها به آثار معماری هخامنشی، گورستان اشکانی، دیواره های مربوط به عیلام نو، سفال مربوط به عیلامیانی و... رسیدیم .
وی بیان کرد فصل دوم کاووش ها از 28 اسفند 95 آغاز شد و تا 31 اردیبهشت 96 ادامه داشت این فصل از کاوش به منظور شناسایی آثار فرهنگی و معماری مرتبط با آرامگاه عیلام نو و نیز آثار فرهنگی سایر دوره ها، انجام گرفت و به کشف آثاری از دوره های اشکانی، هخامنشی، عیلام نو و عیلام میانی منجرشد.
سرپرست کاوش در محوطه جوبجی رامهرمز تاکید کرد: احتمالا فصل سوم این کاوش زمستان 96 آغاز می شود.
وی با تاکید براین که این کاوش بخش کوچکی از یک محوطه بسیار بزرگ است اظهار کرد: نکته ویؤه در این کاووش دربرگیری هرچهار دوره اشکانی، هخامنشی، ایلام نو و ایلام میانی در یک محدوده است.
***بقایای جمجمه و بالا تنه کودکی متعلق به دوره هخامنشی یا عیلام نو کشف شد
شیشه گر همچنین با اشاره به کشف بقایای جمجمه و بالا تنه یک کودک در این محوطه گفت: بقایای جمجمه و بالا تنه یک کودک با گوشواره ای مفرغی به گوش و دو ظرف سفالی بر بالای سر به همراه چند مهره عقیق و بدل چینی متعلق به دوره هخامنشی یا عیلام نو در کاوش محوطة باستانی جوبَجی، رامهرمز کشف شد .
وی با بیان این که کاوش فصل دوم محوطه جوبَجی- دهیور در بخشی از این محوطه، در حدود 50 متری جنوب شرقی آرامگاه عیلام نو انجام شد توضیح داد: این آرامگاه که در کاوش فصل نخست در سال 1386 آشکار شد ، متعلق به دو بانو از خاندان شاه شوتورنهونته پسر ایندَدَ از آخرین شاهان دوره عیلام نو(حدود 585 تا 539پیش از میلاد) بود.
عضو هیأت علمی پژوهشکده باستان شناسی اظهار کرد: در این کاوش نخست دیوارهای سنگ چین منظم که دو فضای مستطیل شکل کوچک و یک فضای مستطیل بزرگ با زوایای گرد را تشکیل می دادند و بیشترین بلندای آن ها حدود 70 سانتی متر بود، به دست آمد.
وی وجود این سازه ها و بقایای دو تنور در دو اندازه با قطر تقریبی حدود 60 و 50 سانتی متر، دستاس ها و پاشنه در سنگی را نشان از استقرارهای کوچ رو در این محل دانست که ممکن است متعلق به دورة هخامنشی باشند.
شیشه گر با بیان اینکه بخشهایی از این لایه استقراری با تدفین های تابوتی دورة اشکانی که دارای حفاظی سنگ چین بودند آشفته شده بود تصریح کرد : حجم زیادی از سفالینه های مکشوفه در میان آوار این دو لایه استقراری سفال های دوره هخامنشی و اشکانی هستند که دلیل اختلاط آن ها حفر و ایجاد این گورهای دوره اشکانی درلایه زیستگاهی هخامنشی بوده است.
این باستان شناس نمونه هایی از سفالینه های هخامنشی را قابل توجه دانست و افزود: این تدفین ها نیز خود با خاکبرداری، جاده سازی و عبور ماشین آلات سنگین، آشفته و منهدم و از تابوت ها قطعات اندکی باقی بود و اسکلت ها نیز کاملاً از میان رفته بود.
وی گفت: در کنار سازه های سنگی، آثار دیوارهای خشتی که احتمالاً مربوط به دورة عیلام نو هستند و بخشی از آنها در بررسی محوطه از پیش شناسایی شده بود مرکب از خشت های حدود 35 در 35 سانتی متر و ضخامت حدود 10 سانتی متر به دست آمد.
به گفته سرپرست هیأت کاوش، از عرض دیوارها بین 4 تا 5 خشت و کمتر از 2 متر باقی مانده بود و بیشترین بلندای باقیمانده از دیوارها، شامل 8 رج خشت بود.
او با بیان اینکه آثار سقف مشاهده نشد و ممکن است در تخریب های امروزی با ماشین آلات سنگین از میان رفته باشد تصریح کرد :در غیر این صورت فرض وجود فضایی حیاط مانند پدید می آید و با تکیه بر فرض دوم، این فضاهای خشتی، چهاردیواریهایی را تشکیل می دهند که درازای هر ضلع ممکن است تا نزدیک 13 متر برسد.
این باستان شناس افزود: بقایای دیوارهای خشتی کاوش شده در این فصل، شامل بخشهایی از سه سازه چهار دیواری به هم پیوسته بود و آثار دیوارهای خشتی در سایر نقاط محوطه پراکنده و شناسایی شده و نقشه آثار کاوش شده در دست تهیه است.
وی با بیان اینکه حفرگورهای دوره اشکانی باعث تخریب بخشهایی از دیوارهای خشتی نیز شده است اظهار داشت: در محدوده کارگاه ها، تعداد زیادی چاله کاوش های غیرمجاز و زباله دان نیز باعث تخریب بیشتر این دیوارهای مملو از خاکستر و سفال ایجاد شده در طول زمان و حتی برخی مربوط به روزگار کنونی شده است .
شیشه گر بیان کرد: سیلاب های فصلی رودخانه و خاکبرداری مکرر ماشین آلات سنگین نیز به ویرانی بیشتر این فضای خشتی انجامیده است.
وی ادامه داد: بقایای جمجمه و بالاتنه یک کودک که 2 ظرف سفالی بر بالای سر و گوشواری مفرغی به گوش و چند مهره عقیق و بدل چینی به همراه داشت در کنار یکی از دیوارهای خشتی مدفون بود که احتمالاً متعلق به دوره هخامنشی یا عیلام نو بوده و تنها اسکلت قابل شناسایی در این کاوش است.
این باستان شناس تصریح کرد: در فضای باز میان چهار دیواری خشتی میانی، گمانه ای با اندازه 2 در 2 متر، ایجاد شد که حاوی سنگ های نسبتاً بزرگ رودخانه ای و مملو از سفالینه عیلام میانی بود.
وی توضیح داد: در عمق حدود 5/2 متری از سطح گمانه، سازه ای پدیدار شد که از نظر چیدمان شبیه به خشت بود، اما جنس آن ماسه ای بود و پنج رج آن مشخص شد.
عضو هیأت علمی پژوهشکده باستان شناسی اظهار کرد: با گسترش گمانه به اندازه های 3 در 6 متر، ردیفی از سنگهای بزرگ و توده ای از سنگهای ریز و درشت در کنار آن ها یافته شد که در اصل روی این سازه را می‌پوشانده است.
وی یادآور شد: با پایان یافتن زمان مجوز، کاوش این لایه فرهنگی به فصل سوم موکول شد.
فصل دوم کاوش محوطة باستانی جوبَجی، رامهرمز با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد.
7164/6002
خبرنگار: عاطفه جوادی**انتشار دهنده : کبری آقازری
انتهای پیام وی بیان کرد فصل دوم کاووش ها از 28 اسفند 95 آغاز شد و تا 31 اردیبهشت 96 ادامه داشت این فصل از کاوش به منظور شناسایی آثار فرهنگی و معماری مرتبط با آرامگاه عیلام نو و نیز آثار فرهنگی سایر دوره ها، انجام گرفت و به کشف آثاری از دوره های اشکانی، هخامنشی، عیلام نو و عیلام میانی منجرشد.
سرپرست کاوش در محوطه جوبجی رامهرمز تاکید کرد: احتمالا فصل سوم این کاوش زمستان 96 آغاز می شود.
وی با تاکید براین که این کاوش بخش کوچکی از یک محوطه بسیار بزرگ است اظهار کرد: نکته ویؤه در این کاووش دربرگیری هرچهار دوره اشکانی، هخامنشی، ایلام نو و ایلام میانی در یک محدوده است.
***بقایای جمجمه و بالا تنه کودکی متعلق به دوره هخامنشی یا عیلام نو کشف شد
شیشه گر همچنین با اشاره به کشف بقایای جمجمه و بالا تنه یک کودک در این محوطه گفت: بقایای جمجمه و بالا تنه یک کودک با گوشواره ای مفرغی به گوش و دو ظرف سفالی بر بالای سر به همراه چند مهره عقیق و بدل چینی متعلق به دوره هخامنشی یا عیلام نو در کاوش محوطة باستانی جوبَجی، رامهرمز کشف شد .
وی با بیان این که کاوش فصل دوم محوطه جوبَجی- دهیور در بخشی از این محوطه، در حدود 50 متری جنوب شرقی آرامگاه عیلام نو انجام شد توضیح داد: این آرامگاه که در کاوش فصل نخست در سال 1386 آشکار شد ، متعلق به دو بانو از خاندان شاه شوتورنهونته پسر ایندَدَ از آخرین شاهان دوره عیلام نو(حدود 585 تا 539پیش از میلاد) بود.
عضو هیأت علمی پژوهشکده باستان شناسی اظهار کرد: در این کاوش نخست دیوارهای سنگ چین منظم که دو فضای مستطیل شکل کوچک و یک فضای مستطیل بزرگ با زوایای گرد را تشکیل می دادند و بیشترین بلندای آن ها حدود 70 سانتی متر بود، به دست آمد.
وی وجود این سازه ها و بقایای دو تنور در دو اندازه با قطر تقریبی حدود 60 و 50 سانتی متر، دستاس ها و پاشنه در سنگی را نشان از استقرارهای کوچ رو در این محل دانست که ممکن است متعلق به دورة هخامنشی باشند.
شیشه گر با بیان اینکه بخشهایی از این لایه استقراری با تدفین های تابوتی دورة اشکانی که دارای حفاظی سنگ چین بودند آشفته شده بود تصریح کرد : حجم زیادی از سفالینه های مکشوفه در میان آوار این دو لایه استقراری سفال های دوره هخامنشی و اشکانی هستند که دلیل اختلاط آن ها حفر و ایجاد این گورهای دوره اشکانی درلایه زیستگاهی هخامنشی بوده است.
این باستان شناس نمونه هایی از سفالینه های هخامنشی را قابل توجه دانست و افزود: این تدفین ها نیز خود با خاکبرداری، جاده سازی و عبور ماشین آلات سنگین، آشفته و منهدم و از تابوت ها قطعات اندکی باقی بود و اسکلت ها نیز کاملاً از میان رفته بود.
وی گفت: در کنار سازه های سنگی، آثار دیوارهای خشتی که احتمالاً مربوط به دورة عیلام نو هستند و بخشی از آنها در بررسی محوطه از پیش شناسایی شده بود مرکب از خشت های حدود 35 در 35 سانتی متر و ضخامت حدود 10 سانتی متر به دست آمد.
به گفته سرپرست هیأت کاوش، از عرض دیوارها بین 4 تا 5 خشت و کمتر از 2 متر باقی مانده بود و بیشترین بلندای باقیمانده از دیوارها، شامل 8 رج خشت بود.
او با بیان اینکه آثار سقف مشاهده نشد و ممکن است در تخریب های امروزی با ماشین آلات سنگین از میان رفته باشد تصریح کرد :در غیر این صورت فرض وجود فضایی حیاط مانند پدید می آید و با تکیه بر فرض دوم، این فضاهای خشتی، چهاردیواریهایی را تشکیل می دهند که درازای هر ضلع ممکن است تا نزدیک 13 متر برسد.
این باستان شناس افزود: بقایای دیوارهای خشتی کاوش شده در این فصل، شامل بخشهایی از سه سازه چهار دیواری به هم پیوسته بود و آثار دیوارهای خشتی در سایر نقاط محوطه پراکنده و شناسایی شده و نقشه آثار کاوش شده در دست تهیه است.
وی با بیان اینکه حفرگورهای دوره اشکانی باعث تخریب بخشهایی از دیوارهای خشتی نیز شده است اظهار داشت: در محدوده کارگاه ها، تعداد زیادی چاله کاوش های غیرمجاز و زباله دان نیز باعث تخریب بیشتر این دیوارهای مملو از خاکستر و سفال ایجاد شده در طول زمان و حتی برخی مربوط به روزگار کنونی شده است .
شیشه گر بیان کرد: سیلاب های فصلی رودخانه و خاکبرداری مکرر ماشین آلات سنگین نیز به ویرانی بیشتر این فضای خشتی انجامیده است.
وی ادامه داد: بقایای جمجمه و بالاتنه یک کودک که 2 ظرف سفالی بر بالای سر و گوشواری مفرغی به گوش و چند مهره عقیق و بدل چینی به همراه داشت در کنار یکی از دیوارهای خشتی مدفون بود که احتمالاً متعلق به دوره هخامنشی یا عیلام نو بوده و تنها اسکلت قابل شناسایی در این کاوش است.
این باستان شناس تصریح کرد: در فضای باز میان چهار دیواری خشتی میانی، گمانه ای با اندازه 2 در 2 متر، ایجاد شد که حاوی سنگ های نسبتاً بزرگ رودخانه ای و مملو از سفالینه عیلام میانی بود.
وی توضیح داد: در عمق حدود 5/2 متری از سطح گمانه، سازه ای پدیدار شد که از نظر چیدمان شبیه به خشت بود، اما جنس آن ماسه ای بود و پنج رج آن مشخص شد.
عضو هیأت علمی پژوهشکده باستان شناسی اظهار کرد: با گسترش گمانه به اندازه های 3 در 6 متر، ردیفی از سنگهای بزرگ و توده ای از سنگهای ریز و درشت در کنار آن ها یافته شد که در اصل روی این سازه را می‌پوشانده است.
وی یادآور شد: با پایان یافتن زمان مجوز، کاوش این لایه فرهنگی به فصل سوم موکول شد.
فصل دوم کاوش محوطة باستانی جوبَجی، رامهرمز با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شد.
7164/6002
خبرنگار: عاطفه جوادی**انتشار دهنده : کبری آقازری
کپی شد
