منطقه آزاد اروند در شمال غربی خلیج فارس و جنوب غربی استان خوزستان با وسعت ۳۷۴۰۰ هکتار در محل تلاقی رودخانه اروند و کارون واقع شده و با کشورهای عراق و کویت همجوار است که شامل شهرهای آبادان، خرمشهر و مینوشهر می‌شود.
آبادان و خرمشهر از قدیم به عنوان محورهای اقتصادی تجارت و بازرگانی در استان خوزستان مطرح بوده‌اند و هم اکنون نیز این دو شهر به صورت سالانه پذیرای بازرگانان زیادی از اقصی نقاط دنیا و همچنین سفیران کشورهای خارجی در ایران هستند. معافیت مالیاتی سبب آن شده است که سرمایه‌گذاران به صورت چشمگیری در این منطقه حضور یابند.
ظرفیت‌های بکر و گردشگری شهرهای آبادان، خرمشهر و مینوشهر و همچنین مهمان نوازی و خونگرم بودن مردم این شهرها باعث شده که گردشگران ایرانی و خارجی در این منطقه حضور یابند که خود این موضوع، ضرورت وجود یک حمل و نقل مناسب را دوچندان کرده است.
تردیدی نیست که رشد صنعت گردشگری مدیون توسعه سیستم حمل و نقل است؛ امروزه یکی از معیارهای سنجش سطح توسعه یافتگی هر سرزمینی، نظام حمل و نقل آن سرزمین است و گسترش گردشگری بدون توجه به زیرساخت‌های مورد نیاز این صنعت امکانپذیر نیست.
برنامه‌ریزان و دست‌اندرکاران صنعت جهانگردی بیشتر سعی و تلاش خود را در راستای توسعه زیرساخت‌های گردشگردی و شاخص‌ترین آنها یعنی صنعت حمل و نقل صرف می‌کنند.
با توجه به اینکه قوانین مناطق آزاد در ایران با سرزمین اصلی متفاوت است و اتباع عراقی برای سفر به منطقه آزاد اروند نیازی به اخذ روادید ندارند به همین علت شهروندان این کشور به صورت قابل توجهی به این منطقه سفر می‌کنند.
به غیر از شهرهای آبادان، خرمشهر و مینوشهر، شهر اهواز نیز مقصد بعدی اتباع عراقی است که از آبادان تا مرکز این شهر ۱۳۵ کیلومتر است که گردشگران باید مسیر جاده‌ای را طی کنند؛ با توجه به ارزش بالای ارزی کشور عراق نسبت به ایران، عراقی‌ها سعی می‌کنند از بهترین امکانات استفاده کنند.
حضور بازرگانان، گردشگران، سرمایه‌گذاران و همچنین اتباع کشورهای خارجی یک فرصت ویژه برای راه‌اندازی تاکسی هوایی(Air Taxi) است. اختلاف ارزش وجه رایج ملی ایران با سایر کشورها همچون عراق نشان دهنده توجیه اقتصادی راه‌اندازی تاکسی هوایی در منطقه آزاد اروند است.
منطقه آزاد اروند دارای فرودگاه بین‌المللی آبادان است که این فرودگاه ظرفیت راه‌اندازی تاکسی هوایی را دارد و حتی می‌توان یک ترمینال اختصاصی برای این امر در نظر گرفت.
46
