سید جواد حسینی عصر یکشنبه در نشست توانمندسازی و مشارکت پایدار در نوسازی بافتهای ناکارآمد شهری در مشهد به هشت سال فعالیت خود در پروژه نوسازی بافتهای فرسوده شهری کشور اشاره و بیان کرد: در انتهای دولت آقای خاتمی 73 هزار هکتار بافت فرسوده ناکارآمد شهری در سطح کشور وجود داشت.
وی افزود: این در حالی بود که در قانون برنامه چهارم توسعه تصریح شده بود می بایست ظرف 10 سال بافتهای فرسوده شهری اصلاح و نوسازی شوند ولی مطالعات نشان می داد از ابتدای انقلاب تا آن زمان تنها دو هزار هکتار بافت فرسوده اصلاح و بازسازی شده یعنی 71 هزار هکتار بافت فرسوده ناکارآمد شهری با همه آسیبهایی که برای کشور داشت بر سر جای خویش استوار بود.
معاون استاندار خراسان رضوی ادامه داد: با وجود این که دولت، شهرداریها و ساکنان این بافتها علاقه مند به اصلاح و نوسازی آنها بوده اند این پرسش مطرح بود که چرا همه می خواهند بافتهای فرسوده نوسازی و اصلاح شوند اما نمی شود؟
وی گفت: مطالعات جامعه شناسانه ما نشان داد جنس نگاه دست اندرکاران نوسازی و اصلاح بافتهای فرسوده شهری اعم از دولت، شهرداری، مجریان و سرمایه گذاران به این موضوع اقتصادمحور و مهندس مدار است. یعنی نگاهی فنی، عمرانی و کالبدگراست و نگاه و رویکرد اجتماعی به عنوان حلقه اصلی کار مغفول مانده است.
حسینی افزود: نتیجه این مطالعات نشان داد مدیریت شهری که باید مبتنی بر رویکرد اجتماعی و مشارکت گرا باشد از بیماری تمرکزگرایی و نخبه گرایی رنج می برد. نخبه گرایی در اینجا به این معنا بود که مهندس شهرسازی در بافت فرسوده کالبد و کاربریها را مشخص، سرمایه گذار را جذب و بنا را می ساخت که نگاهی بخشی نگر است یعنی فقط بخش اقتصاد و فنی را می بیند و اقتدارگرا است به این معنا که من مهندس می فهمم پس باید طراحی کنم و نقشه بریزم و بقیه هم باید بفهمند که من چقدر می فهمم و حمایتم کنند.
وی ادامه داد: غیر نخبه گرایی در اینجا به این معنا بود که مجریان از تمامی اقشار اعم از زن خانه دار، نوجوان، مرد شاغل، افراد مسن و دیگر اقشار بخواهند که مکان زندگیشان را ترسیم کنند و بعد مجموعه نقشه هایی را که آنها به صورت غیرحرفه ای می کشند تحلیل محتوا کرده و به گروه نخبه گرای مهندس بدهند و از آنها بخواهند که نقشه را بر همان اساس بکشند.
معاون استاندار خراسان رضوی گفت: در بازسازی بافتهای فرسوده شهری چهار ضلع وجود دارد که هر چهار ضلع مهم هستند. بخش دولتی که بسیار نامنعطف است، بخش خصوصی سودجوست، بخش عمومی غیردولتی که شدیدا در ساماندهی نیروهای انسانی برای مداخله ناتوان است و مردم. اما در صورت مشارکت همین مردم نوسازی سرعت می گیرد و همگان از حیث اقتصادی نفع می برند.
وی افزود: با همین رویکرد مشارکت محلی و مداخله اجتماعی در منطقه میدان ابراهیم شهر رفسنجان که بخش سنتی این شهر است و نوسازی از لحاظ اقتصادی صرفه ای برای صاحبان کسب و کار ندارد. 93 مالک به شکل مستقیم و یک مالک به شکل غیرمستقیم در سهام پروژه نوسازی و اصلاح بافت فرسوده مشارکت کردند.
حسینی ادامه داد: البته ما به عنوان مجریان این روش 9 ماه تمام کلنگی بر زمین نزدیم و هر روز با مردم آنجا سخن می گفتیم و در ابتدا شدیدترین برخوردها را نیز با ما انجام دادند اما بعد راضی شدند و هم اکنون دوستانمان هستند و دو سه هفته دیگر این پروژه با 12 طبقه آماده بهره برداری است.
وی گفت: شهرداری حتی یک ریال در ساخت، خرید و عرصه این بازار بزرگ که در نقطه مرکزی شهر رفسنجان قرار دارد و زندگی در آن جاری است هزینه نکرد. این روش برای اجرا در شهرهای دیگر نیز توصیه می شود.
تاکنون چهار هزار و 891 هکتار بافت فرسوده و ناکارآمد شهری و پنج هزار و 363 هکتار سکونتگاه غیررسمی در خراسان رضوی شناسایی شده است.
محدوده مصوب بافتهای فرسوده و ناکارآمد در 30 شهر کشور شامل 119 محله است. سهم خراسان رضوی از کل بافتهای فرسوده و ناکارآمد کشور 7.8 درصد و محدوده مصوب بافتهای فرسوده و ناکارآمد در مشهد 2 هزار و 292 هکتار است. این شهر از حیث مساحت بافتهای فرسوده و ناکارآمد سومین شهر در ایران است.
سالانه 270 محله از بافتهای ناکارآمد شهری در سطح کشور از جمله تاریخی، فرسوده و سکونتگاه غیررسمی در دستور احیا، بهسازی و بازآفرینی قرار دارند.
خبرنگار: کامیار اسماعیل پور**انتشار: حسین کریم زاده
1922/1858
انتهای پیام وی افزود: این در حالی بود که در قانون برنامه چهارم توسعه تصریح شده بود می بایست ظرف 10 سال بافتهای فرسوده شهری اصلاح و نوسازی شوند ولی مطالعات نشان می داد از ابتدای انقلاب تا آن زمان تنها دو هزار هکتار بافت فرسوده اصلاح و بازسازی شده یعنی 71 هزار هکتار بافت فرسوده ناکارآمد شهری با همه آسیبهایی که برای کشور داشت بر سر جای خویش استوار بود.
معاون استاندار خراسان رضوی ادامه داد: با وجود این که دولت، شهرداریها و ساکنان این بافتها علاقه مند به اصلاح و نوسازی آنها بوده اند این پرسش مطرح بود که چرا همه می خواهند بافتهای فرسوده نوسازی و اصلاح شوند اما نمی شود؟
وی گفت: مطالعات جامعه شناسانه ما نشان داد جنس نگاه دست اندرکاران نوسازی و اصلاح بافتهای فرسوده شهری اعم از دولت، شهرداری، مجریان و سرمایه گذاران به این موضوع اقتصادمحور و مهندس مدار است. یعنی نگاهی فنی، عمرانی و کالبدگراست و نگاه و رویکرد اجتماعی به عنوان حلقه اصلی کار مغفول مانده است.
حسینی افزود: نتیجه این مطالعات نشان داد مدیریت شهری که باید مبتنی بر رویکرد اجتماعی و مشارکت گرا باشد از بیماری تمرکزگرایی و نخبه گرایی رنج می برد. نخبه گرایی در اینجا به این معنا بود که مهندس شهرسازی در بافت فرسوده کالبد و کاربریها را مشخص، سرمایه گذار را جذب و بنا را می ساخت که نگاهی بخشی نگر است یعنی فقط بخش اقتصاد و فنی را می بیند و اقتدارگرا است به این معنا که من مهندس می فهمم پس باید طراحی کنم و نقشه بریزم و بقیه هم باید بفهمند که من چقدر می فهمم و حمایتم کنند.
وی ادامه داد: غیر نخبه گرایی در اینجا به این معنا بود که مجریان از تمامی اقشار اعم از زن خانه دار، نوجوان، مرد شاغل، افراد مسن و دیگر اقشار بخواهند که مکان زندگیشان را ترسیم کنند و بعد مجموعه نقشه هایی را که آنها به صورت غیرحرفه ای می کشند تحلیل محتوا کرده و به گروه نخبه گرای مهندس بدهند و از آنها بخواهند که نقشه را بر همان اساس بکشند.
معاون استاندار خراسان رضوی گفت: در بازسازی بافتهای فرسوده شهری چهار ضلع وجود دارد که هر چهار ضلع مهم هستند. بخش دولتی که بسیار نامنعطف است، بخش خصوصی سودجوست، بخش عمومی غیردولتی که شدیدا در ساماندهی نیروهای انسانی برای مداخله ناتوان است و مردم. اما در صورت مشارکت همین مردم نوسازی سرعت می گیرد و همگان از حیث اقتصادی نفع می برند.
وی افزود: با همین رویکرد مشارکت محلی و مداخله اجتماعی در منطقه میدان ابراهیم شهر رفسنجان که بخش سنتی این شهر است و نوسازی از لحاظ اقتصادی صرفه ای برای صاحبان کسب و کار ندارد. 93 مالک به شکل مستقیم و یک مالک به شکل غیرمستقیم در سهام پروژه نوسازی و اصلاح بافت فرسوده مشارکت کردند.
حسینی ادامه داد: البته ما به عنوان مجریان این روش 9 ماه تمام کلنگی بر زمین نزدیم و هر روز با مردم آنجا سخن می گفتیم و در ابتدا شدیدترین برخوردها را نیز با ما انجام دادند اما بعد راضی شدند و هم اکنون دوستانمان هستند و دو سه هفته دیگر این پروژه با 12 طبقه آماده بهره برداری است.
وی گفت: شهرداری حتی یک ریال در ساخت، خرید و عرصه این بازار بزرگ که در نقطه مرکزی شهر رفسنجان قرار دارد و زندگی در آن جاری است هزینه نکرد. این روش برای اجرا در شهرهای دیگر نیز توصیه می شود.
تاکنون چهار هزار و 891 هکتار بافت فرسوده و ناکارآمد شهری و پنج هزار و 363 هکتار سکونتگاه غیررسمی در خراسان رضوی شناسایی شده است.
محدوده مصوب بافتهای فرسوده و ناکارآمد در 30 شهر کشور شامل 119 محله است. سهم خراسان رضوی از کل بافتهای فرسوده و ناکارآمد کشور 7.8 درصد و محدوده مصوب بافتهای فرسوده و ناکارآمد در مشهد 2 هزار و 292 هکتار است. این شهر از حیث مساحت بافتهای فرسوده و ناکارآمد سومین شهر در ایران است.
سالانه 270 محله از بافتهای ناکارآمد شهری در سطح کشور از جمله تاریخی، فرسوده و سکونتگاه غیررسمی در دستور احیا، بهسازی و بازآفرینی قرار دارند.
خبرنگار: کامیار اسماعیل پور**انتشار: حسین کریم زاده
1922/1858
کپی شد
