چتر رحمت و کرامت خداوند در ماه مبارک رمضان پهن است

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها - حجت‌الاسلام علی‌اصغر عطاران طوسی؛ ماه ضیافت الهی فرا رسید، ضیافتی که تمام انسان‌ها به آن دعوت شدند و همه از فقیر و غنی، رئیس و کارمند، پدر و فرزند، سیاه و سفید بی استثنا بر سر سفره گسترده آن خواهند نشست.

نبی گرامی اسلام (ص) در خطبه جمعه آخر ماه شعبان، از اهمیت این ماه سخن می‌گویند: «ای مردم! ماه خدا با بارقه‌ای از برکت، رحمت، و مغفرت به شما رو آورده است، ماهی که شما به ضیافت الهی فراخوانده شدید و زیر چتر کرامت پروردگار قرار گرفتید. نفس‌های شما در آن، ثواب تسبیح و ذکر خدا، و خواب شما، ثواب عبادت دارد. اعمال شما در آن پذیرفته و دعاهای شما نیز مستجاب است.»

مراسم ضیافت برای هر فرد در هر رده سنّی از هر ملیّت و زبان، شادی بخش و لذّت آفرین است. تلقّی من و شما از میهمانی‌های بشری، نوعاً مثبت است و خاطرات خوش به دنبال دارد. ضیافت الهی اما با همه میهمانی ها متفاوت، و اقتضاعات آن گوناگون است. از همین روست که وظایف میهمانان نیز به لحاظ کمّیت و کیفیت متمایز است.

توجه به مؤلّفه های گوناگون این مهمانی، رمز پاسداشت و گرامیداشت آن است. پس چه خوب که آنها را با هم مرور کنیم.

میزبان، خدای کریم و مهربان و روزی بخش؛ مهمان، تمامی مردم در جامعه جهانی، هر طیف اجتماعی و رده سنی؛ مدّت مهمانی، حدود ۷۲۰ ساعت در طی ۳۰ شبانه روز؛ موقعیت زمانی، برترین ماه، بهترین روز و شب، و گرانبهاترین ساعات است.

امتیازات، خواب و استراحت شما، عبادت. نفس کشیدنتان، تسبیح. اعمال و کردارتان، پذیرفته. دعاها و خواسته‌هایتان، مستجاب. بزرگانتان، محترم و گرامی. کوچکترهایتان، مورد ترحّم و لطف. ایتام و فقرایتان، مورد عنایت و توجه. زبان‌هایتان، در حریم. چشم‌ها و گوش‌هایتان، تحت کنترل. خطاها و لغزش‌هایتان، رو به کاهش. باب رحمت الهی، باز و گشاده. استغفار و توبه، مورد رغبت و میل همگان. دستان شیطان، بسته و در غُل. مقدّرات سال بندگان، تضمین. و بستر خوش خلقی، بازدید از بستگان، صدقه، افطاری دادن و تلاوت قرآن و … مهیاست.

کدام مهمانی را در عمر کوتاه یا بلند خود، با این جلال و شکوه دیده‌ای؟ کدام میزبان را سراغ داری که با تمام وجود، خود را وقف مهمانانش کند؟ و کدام ضیافت بشری از این انبوه امتیازات با این تنوع گونه‌ای برخوردار است. در مقابل کدام مهمان را دیده‌ای که بر سر سفره چنین کریمی زانو بزند و قدر و منزلت میزبان را درک نکرده و از شرکت در چنین مهمانی با شکوهی سر باز زند و یا شرط مهمانی را رعایت نکند؟

در این آغازین ساعات ضیافت الهی، فرصت را غنیمت شمرده و با گرامیداشت آن و صیانت از حریم آن، زمینه بهره گیری افزون‌تر و کسب لذّت بیشتر از لحظات و اوقات زیبای این ماه رویش را برای خویش و همراهان رقم بزنیم.

آداب معمول و مورد علاقه ات در مهمانی‌ها رو بنویس و همه روزه یا لااقل برخی روزها این آداب رو به صورت تمام عیار _ چه در نوع لباس، چه در خوردن و آشامیدن، و چه در تشکر از میزبان و … در یک وعده افطار یا سحر، رعایت کن. بی تردید؛ کم کم لذت این مهمانی بزرگ را خواهی چشید و زمینه خشنودی میزبان رو فراهم خواهی کرد.

یک کارشناس مذهبی