یک حقوق‌دان گفت: برای شخصی‌ترین مسئله یک انسان که نیاز به اراده دارد و عقد در معنای حقوقی پیوند دو اراده است، در اینجا یکی از طرفین عقد پدر است و دختر نقشی ندارد. به قیمت نان که نمی‌شود کودک ۱۳ ساله را دادوستد کرد.
به گزارش ایسنا- منطقه خراسان، مرضیه محبی، در سلسله نشست‌های تخصصی زنان عصر ما (گفت‌وگوی نخست؛ کودک‌همسری) که در دفتر مشهد کمیته زنان حزب اراده ملت ایران برگزار شد، عنوان کرد: دختر نوجوانی که در سن 13 سالگی ازدواج کرده‌است، از داشتن شغل و مشارکت اجتماعی محروم شده‌است و باید با زباله جمع‌کردن هزینه زندگی دو نفر را بدهد. مسئله کودک‌همسری تحت عنوان مسئله اجتماعی است، اما در جامعه ما رویش پرده می‌اندازیم و می‌پوشانیم.
وی افزود: این مسئله به این افراد خسارت و ضرر می‌رساند. کودکی که در این سن ازدواج می‌کند محرومیت جدی و جبران‌ناپذیری برایش ایجاد می‌شود و اینکه چطور این زخم را درمان کند، مشخص نیست. در حال حاضر در اجازه، برای ازدواج قبل از سیزده سال، پدر طرف قرارداد است؛ ولایت با پدر است. پدر باید حتماً ازدواج دختر را در هر سنی اجازه دهد و ولی دم محسوب می‌شود.
محبی تاکید کرد: برای شخصی‌ترین مسئله یک انسان که نیاز به اراده دارد و عقد در معنای حقوقی پیوند دو اراده است، در اینجا یکی از طرفین عقد پدر است و دختر نقشی ندارد. به قیمت نان که نمی‌شود کودک ۱۳ ساله را دادوستد کرد.
این حقوق‌دان به اشاره به اینکه « اگر به ریشه این مسئله برگردید، دختران ما هیچ تامین و پشتوانه اجتماعی ندارند»، عنوان کرد: هیچکس نگران این نیست که اگر از دست پدر و شوهر رها شود، چه بر سرش خواهد آمد و اینجا هیچکس مدعی نیست. باید سازوکاری تعریف شود که به‌گونه‌ای، این کودکان، بهره‌مندی از منابع اجتماعی داشته باشند که پدر مجبور به این معامله نشود.
محبی با بیان اینکه «خیلی از افراد به دلیل مذهب دخترانشان را زودتر از سن 13سالگی به عقد مردانی در می‌آورند»، ادامه داد: مسئله ازدواج را نمی‌توانیم جدای از مسئله جنسیت بدانیم. اگر کل مسئله جنسیت وجود نداشت، محرومیت از منابع نبود، مشارکت اجتماعی اتفاق می‌افتاد و به زن با نگاه جنس دوم نگاه نمی‌شد. وی افزود: چون نظام جنسیت هیچ‌جا درست نشده و هنوز خود زنان هم خودشان را باور ندارند و احساس خودکم‌بینی دارند، این مسئله حل نخواهد شد و کودک‌همسری، خشونت علیه زنان و غیره از بین نخواهد رفت.
این وکیل پایه یک دادگستری تصریح کرد: آمار کودک‌همسری در خراسان شمالی بسیار بالاست. در این آمار دو نوع ازدواج داریم. ازدواج ثبت‌شده که دختر ۱۳ سال است و یکی ازدواج شرعی است که صیغه شرعی است و صرف اینکه عقد انجام شود، زن و شوهر خواهند شد و آثار حقوقی خواهد داشت. قانون به تمام ازدواج‌هایی که با خواندن صیغه محرم می‌شوند اثر حقوقی می‌دهد و تمام موارد پس از آن حقوقی پیش می‌رود که در اینجا به مسئله‌ای فرهنگی برخورد می‌کنیم.
وی افزود: ازدواج‌های زیر 13 سال در این مسیر حرکت می‌کند و بیشتر می‌شود، هرچه جامعه به سمت قانونی‌شدن پیش می‌رود بیشتر می‌شود و آمار این ازدواج‌ها کم نشده‌است. دختری که در حاشیه است، ستم حاشیه‌نشینی، قومی، مذهبی و جنسی را تحمل می‌کند به واسطه زن‌بودنش محرومیت او بیشتر می‌شود و این کانون باعث بوجود آمدن چندهمسری خواهد شد.
محبی اظهار کرد: بایستی فرهنگ و نظام جنسیت اصلاح شود و یک تامین اجتماعی مناسب و حمایت از این کودکان انجام شود. این کشور آن‌قدر قدرت دارد که کودکانش از گشنگی له‌له نزند و باید امنیت داشته باشند. در حاشیه شهر بچه که صبح به مدرسه می‌رود ممکن است برنگردد و ازدواج را به عنوان مأمن و پناهگاه می‌دانند.
این حقوق‌دان با بیان اینکه «یکی از مسائل اجتماعی تامین امنیت زنان است»، مطرح کرد: در حاشیه باید مدارس شبانه‌روزی داشته‌باشند و اصلاح فرهنگ نظام آموزش‌وپروش این اتفاق را پیگیری کند و رسانه‌ها تبلیغ کنند. من نمی‌دانم ازدواج یک بچه چه سودی دارد که رسانه آن را تبلیغ می‌کند. یک مسئله همه‌جانبه، اجتماعی و حل آن سالم‌سازی اجتماعی است که در زمینه خودش باید حل شود که حاشیه‌نشینی، فقر، فرهنگ و غیره از این مسائل هستند.
وی ادامه داد: سن ازدواج حتی در تمام کشورهای پیشرفته هم ۱۸ سال نیست و آن‌جا هم این اتفاقات می‌افتد. مسئله‌ای که حل نشده مسئله جنسیت است. هیچ‌کاری در تامین اجتماعی اتفاق نیفتاده و فقط فرزندآوری است. اینکه چه کسی باید این بچه را بزرگ کند، مشخص نیست و به هیچ‌کدام از خانم‌هایی که در سنین کم ازدواج می‌کنند خدماتی ارائه نمی‌کنند.
محبی بیان کرد: خود فرزند پسری هم که به دنیا می‌آید تحت نظام سلطه است و باز هم زن است که زیر سلطه قرار می‌گیرد. زایمان‌های زودرس انواع آسیب‌های جسمی به بدن این دختران وارد می‌کند. بدن زنان و مردان در سن بلوغ نیاز به شکل‌گرفتن و رشد دارد و در این دوران دختر را عروس می‌کنیم و زایمان می‌کند. این حقوق‌دان خاطرنشان کرد: در بحث حضانت یا فساد اخلاقی و تکدی‌گری و غیره مادر و یا شخص دیگر می‌تواند به دادگاه اعلام کند و این حضانت را از پدر بگیرد. در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان گرفتن کودک از پدر و مادر است وجود دارد و نقش سمن‌ها هم پیش‌بینی شده، اما اگر بچه از پدرومادر گرفته شود در بهزیستی شرایطش بهتر است؟ این بچه‌ها در مملکت ما صاحب ندارند و کسی مدعی نیست. وی ادامه داد: نقش مشارکت اجتماعی بسیار مهم است و ما به اندازه دولت در مقابل این قضیه مسئول هستیم. ما سال‌هاست درگیر قانونی هستیم که تابعیت از کودک به مادر منتقل شود و با مطرح‌شدن آن تنها قیمت کودک افزایش پیدا کرد و وسیله‌ای برای دست‌پیداکردن به بسیاری از امکانات شده که به شدت این مسئله بار منفی دارد.
محبی عنوان کرد: هر حرکتی که ما می‌کنیم سیاسی است و در درون سیاست حرکت می‌کنیم. احزاب ساکت هستند و هیچ‌کدام از احزاب وارد این مسئله نشده‌اند. نظام و تفکرات ما ایدئولوژیک است و تمام مسائل درون آن، ایدئولوژیک شکل می‌گیرد.
وی افزود: من با نظام خیریه مخالف هستم. اما نظام مشارکت آگاهانه اجتماعی که این افراد را توان‌مند کنیم و آموزش دهیم را پیشنهاد می‌دهم. اگر بچه‌ای، از همین کودکان حاشیه را تحت نظر بگیریم، این کودکان اصلا دایره لغات ندارند و بلد نیستند حتی صحبت کنند، ما می‌توانیم حداقل حرف با آن‌ها بزنیم و توانمندکردن همین است.
انتهای پیام
انتهای پیام به گزارش ایسنا- منطقه خراسان، مرضیه محبی، در سلسله نشست‌های تخصصی زنان عصر ما (گفت‌وگوی نخست؛ کودک‌همسری) که در دفتر مشهد کمیته زنان حزب اراده ملت ایران برگزار شد، عنوان کرد: دختر نوجوانی که در سن 13 سالگی ازدواج کرده‌است، از داشتن شغل و مشارکت اجتماعی محروم شده‌است و باید با زباله جمع‌کردن هزینه زندگی دو نفر را بدهد. مسئله کودک‌همسری تحت عنوان مسئله اجتماعی است، اما در جامعه ما رویش پرده می‌اندازیم و می‌پوشانیم.
وی افزود: این مسئله به این افراد خسارت و ضرر می‌رساند. کودکی که در این سن ازدواج می‌کند محرومیت جدی و جبران‌ناپذیری برایش ایجاد می‌شود و اینکه چطور این زخم را درمان کند، مشخص نیست. در حال حاضر در اجازه، برای ازدواج قبل از سیزده سال، پدر طرف قرارداد است؛ ولایت با پدر است. پدر باید حتماً ازدواج دختر را در هر سنی اجازه دهد و ولی دم محسوب می‌شود.
محبی تاکید کرد: برای شخصی‌ترین مسئله یک انسان که نیاز به اراده دارد و عقد در معنای حقوقی پیوند دو اراده است، در اینجا یکی از طرفین عقد پدر است و دختر نقشی ندارد. به قیمت نان که نمی‌شود کودک ۱۳ ساله را دادوستد کرد.
این حقوق‌دان به اشاره به اینکه « اگر به ریشه این مسئله برگردید، دختران ما هیچ تامین و پشتوانه اجتماعی ندارند»، عنوان کرد: هیچکس نگران این نیست که اگر از دست پدر و شوهر رها شود، چه بر سرش خواهد آمد و اینجا هیچکس مدعی نیست. باید سازوکاری تعریف شود که به‌گونه‌ای، این کودکان، بهره‌مندی از منابع اجتماعی داشته باشند که پدر مجبور به این معامله نشود.
محبی با بیان اینکه «خیلی از افراد به دلیل مذهب دخترانشان را زودتر از سن 13سالگی به عقد مردانی در می‌آورند»، ادامه داد: مسئله ازدواج را نمی‌توانیم جدای از مسئله جنسیت بدانیم. اگر کل مسئله جنسیت وجود نداشت، محرومیت از منابع نبود، مشارکت اجتماعی اتفاق می‌افتاد و به زن با نگاه جنس دوم نگاه نمی‌شد. وی افزود: چون نظام جنسیت هیچ‌جا درست نشده و هنوز خود زنان هم خودشان را باور ندارند و احساس خودکم‌بینی دارند، این مسئله حل نخواهد شد و کودک‌همسری، خشونت علیه زنان و غیره از بین نخواهد رفت.
این وکیل پایه یک دادگستری تصریح کرد: آمار کودک‌همسری در خراسان شمالی بسیار بالاست. در این آمار دو نوع ازدواج داریم. ازدواج ثبت‌شده که دختر ۱۳ سال است و یکی ازدواج شرعی است که صیغه شرعی است و صرف اینکه عقد انجام شود، زن و شوهر خواهند شد و آثار حقوقی خواهد داشت. قانون به تمام ازدواج‌هایی که با خواندن صیغه محرم می‌شوند اثر حقوقی می‌دهد و تمام موارد پس از آن حقوقی پیش می‌رود که در اینجا به مسئله‌ای فرهنگی برخورد می‌کنیم.
وی افزود: ازدواج‌های زیر 13 سال در این مسیر حرکت می‌کند و بیشتر می‌شود، هرچه جامعه به سمت قانونی‌شدن پیش می‌رود بیشتر می‌شود و آمار این ازدواج‌ها کم نشده‌است. دختری که در حاشیه است، ستم حاشیه‌نشینی، قومی، مذهبی و جنسی را تحمل می‌کند به واسطه زن‌بودنش محرومیت او بیشتر می‌شود و این کانون باعث بوجود آمدن چندهمسری خواهد شد.
محبی اظهار کرد: بایستی فرهنگ و نظام جنسیت اصلاح شود و یک تامین اجتماعی مناسب و حمایت از این کودکان انجام شود. این کشور آن‌قدر قدرت دارد که کودکانش از گشنگی له‌له نزند و باید امنیت داشته باشند. در حاشیه شهر بچه که صبح به مدرسه می‌رود ممکن است برنگردد و ازدواج را به عنوان مأمن و پناهگاه می‌دانند.
این حقوق‌دان با بیان اینکه «یکی از مسائل اجتماعی تامین امنیت زنان است»، مطرح کرد: در حاشیه باید مدارس شبانه‌روزی داشته‌باشند و اصلاح فرهنگ نظام آموزش‌وپروش این اتفاق را پیگیری کند و رسانه‌ها تبلیغ کنند. من نمی‌دانم ازدواج یک بچه چه سودی دارد که رسانه آن را تبلیغ می‌کند. یک مسئله همه‌جانبه، اجتماعی و حل آن سالم‌سازی اجتماعی است که در زمینه خودش باید حل شود که حاشیه‌نشینی، فقر، فرهنگ و غیره از این مسائل هستند.
وی ادامه داد: سن ازدواج حتی در تمام کشورهای پیشرفته هم ۱۸ سال نیست و آن‌جا هم این اتفاقات می‌افتد. مسئله‌ای که حل نشده مسئله جنسیت است. هیچ‌کاری در تامین اجتماعی اتفاق نیفتاده و فقط فرزندآوری است. اینکه چه کسی باید این بچه را بزرگ کند، مشخص نیست و به هیچ‌کدام از خانم‌هایی که در سنین کم ازدواج می‌کنند خدماتی ارائه نمی‌کنند.
محبی بیان کرد: خود فرزند پسری هم که به دنیا می‌آید تحت نظام سلطه است و باز هم زن است که زیر سلطه قرار می‌گیرد. زایمان‌های زودرس انواع آسیب‌های جسمی به بدن این دختران وارد می‌کند. بدن زنان و مردان در سن بلوغ نیاز به شکل‌گرفتن و رشد دارد و در این دوران دختر را عروس می‌کنیم و زایمان می‌کند. این حقوق‌دان خاطرنشان کرد: در بحث حضانت یا فساد اخلاقی و تکدی‌گری و غیره مادر و یا شخص دیگر می‌تواند به دادگاه اعلام کند و این حضانت را از پدر بگیرد. در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان گرفتن کودک از پدر و مادر است وجود دارد و نقش سمن‌ها هم پیش‌بینی شده، اما اگر بچه از پدرومادر گرفته شود در بهزیستی شرایطش بهتر است؟ این بچه‌ها در مملکت ما صاحب ندارند و کسی مدعی نیست. وی ادامه داد: نقش مشارکت اجتماعی بسیار مهم است و ما به اندازه دولت در مقابل این قضیه مسئول هستیم. ما سال‌هاست درگیر قانونی هستیم که تابعیت از کودک به مادر منتقل شود و با مطرح‌شدن آن تنها قیمت کودک افزایش پیدا کرد و وسیله‌ای برای دست‌پیداکردن به بسیاری از امکانات شده که به شدت این مسئله بار منفی دارد.
محبی عنوان کرد: هر حرکتی که ما می‌کنیم سیاسی است و در درون سیاست حرکت می‌کنیم. احزاب ساکت هستند و هیچ‌کدام از احزاب وارد این مسئله نشده‌اند. نظام و تفکرات ما ایدئولوژیک است و تمام مسائل درون آن، ایدئولوژیک شکل می‌گیرد.
وی افزود: من با نظام خیریه مخالف هستم. اما نظام مشارکت آگاهانه اجتماعی که این افراد را توان‌مند کنیم و آموزش دهیم را پیشنهاد می‌دهم. اگر بچه‌ای، از همین کودکان حاشیه را تحت نظر بگیریم، این کودکان اصلا دایره لغات ندارند و بلد نیستند حتی صحبت کنند، ما می‌توانیم حداقل حرف با آن‌ها بزنیم و توانمندکردن همین است.
انتهای پیام
کپی شد
