سید حسین حسینی در این مطلب نوشت: بازیکنان این دهه، امروز پیشکسوتانی هستند که در صورت دلگرم بودن با توجه به تجربیات ارزشمندشان می توانند به رشد این رشته ورزشی پرطرفدار در استان کمک کنند.
به گفته وی آقای گلی، عضویت در تیم منتخب فوتبال خراسان و بازی در این تیم به خصوص در برابر استقلال تهران از جمله افتخارات اوست که در دهه 60 اتفاق افتاد زمانی که هر استان فقط یک تیم منتخب داشت و این کار ساده ای نبود.
وی اضافه کرد: آن ها که فوتبال آن روزها را درک کرده اند، خاطره سرعت و تکنیک او در خط حمله تیم شهرستان بیرجند و گل های فراوان او را به یاد دارند.
ادامه مطلب به این شرح است: «محمد پاکرو»، متولد 1339 شهرستان بیرجند، فوروارد توانا و تاثیر گذاری که در دهه 60 همه آن چه در توان داشت را برای کسب نتایجی که اکنون از افتخارات استان است به کار گرفت.
او و تعدادی دیگر از بازیکنان آن زمان بدون شک اگر در شرایطی مانند امروز فعالیت می کردند، توان حضور در لیگ برتر را داشتند.
این پیشکسوت میهمان روزنامه «خراسان جنوبی» شد تا ضمن کنکاش خاطرات شیرین آن روزها با او به بررسی شرایط فوتبال استان بپردازیم.
از افتخاراتش که صحبت می کند، خیلی مراقب است مطلبی نگوید که تکدر خاطر دیگران را سبب شود و هر ورق از آلبومی که در دست دارد نشان دهنده بخشی از تاریخ فوتبال استان است.
** اولین بار چه زمانی پا به توپ شدید؟
فوتبال را از زمانی که دانش آموز دبستان پرویز در محدوده پایین شهر بودم شروع کردم و این ورزش را در مدرسه راهنمایی فرزان ادامه دادم، بیشتر در زمین های خاکی فعالیت می کردم و در همه ایام تحصیل و بعد که دانش سرا رفتم، همیشه عضو تیم فوتبال مدرسه بودم.
** اولین مربیان شما چه افرادی بودند؟
شادروان «علی رضا نجات »که هم عضو تیم فوتبال شهرستان بیرجند و هم دبیر ورزش بودند و بعد از آن آقای «سلیمانی» از پیشکسوتان، این ها اولین افرادی بودند که باعث دلگرمی من برای حضور در فوتبال شدند.
البته در آن زمان تمرین های ما حرفه ای نبود و در همان حد مدرسه انجام می شد.
ولی اولین مربیان در مرحله حرفه ای پیشکسوتان «عباسعلی جباری» و «محمد شبانی» بودند که البته افرادی مانند «اصغر مودی» و «علی دقتی پور» هم نقش به سزایی در رشد و پیشرفتم در فوتبال داشتند.
** استعداد حرفه ای شما را چه کسی کشف کرد؟
«حسن جباری» که خود یکی از بهترین هافبک های فوتبال بود . من از سال 60 تا 74 عضو تیم فوتبال شهرستان بیرجند بودم.
** تمرین ها چگونه بود؟
زمستان ها در زمین خاکی، و تابستان ها هم در زمین چمن تمرین می کردیم، به طور معمول در روز 2 جلسه تمرین داشتیم، صبح ها بدنسازی بسیار سنگین که به طور معمول توسط آقای «شبانی» انجام می شد عصرها هم زیر نظر «عباسعلی جباری» در زمین فوتبال تمرین می کردیم.
** الگوی شما آن زمان چه بازیکنانی بودند؟
در سطح کشور «فرشاد پیوس» که در دهه 60 یکی از بهترین مهاجمان تیم ملی و هم سن و سال خودم بود.
در بیرجند هم «محمد مقرنسی» که اکنون حدود 62 سال دارد و در تهران زندگی می کند.
او در آن زمان به علت این که مدتی در تهران بازی کرده بود، از تکنیک خوبی برخوردار بود که دیدن بازی های زیبای او در خط حمله در افزایش انگیزه ام نقش زیادی داشت.
این پیشکسوت که استاد دانشگاه هم هست هم اکنون در فوتبال دانشگاه ها و اعزام تیم های دانشجویی به خارج از کشور نقش به سزایی دارد.
** با نسل قبل تر از این ها هم آشنا بودید؟
بله، بازی برادران مرحوم نجات «علی رضا و محمد علی» را در کودکی دیده بودم این ها بازیکنان برجسته ای بودند که با کم ترین امکانات باعث رشد فوتبال استان شدند (روزنامه خراسان جنوبی در زمان حیات این پیشکسوتان با آن ها گفتگو کرده بود)،که البته فعالیت «مقرنسی» هم با اواخر فعالیت برادران نجات هم زمان بود.
«اصغرمودی»،«ابوالفضل جباری» هم از دیگر بازیکنان تاثیر گذار قبل از من بودند.
** چگونه به تیم منتخب خراسان دعوت شدید؟
من در مجموع 7 مرتبه برای تیم منتخب استان انتخاب شدم ، یعنی از سال 64 تا 70 هر سال دعوت می شدم، 2 بار به همراه «علی ساربانی» دروازه بان موفق تیم بیرجند و چند دفعه به همراه «عباس شبانی» و «مسعود برهانی» به تیم منتخب استان دعوت شدیم، ولی من و «مسعود برهانی» تنها افرادی هستیم که برای تیم منتخب استان بازی کردیم.
** شما فوروارد بودید. یادتان می آید چند گل به ثمر رساندید؟
به مدت 10 سال آقای گل بیرجند بودم، رقمش یادم نیست ولی طی این 10 سال شاید بالای 200 بار دروازه حریفان را باز کردم.
دیدارهایی بود که بیش از 5 گل به تنهایی به ثمر می رساندم.
نکته دیگر این که در طول سال های فعالیت خودم حتی یک پنالتی خطا نزدم و همه آن ها گل شد.
** بهترین گلی که به ثمر رساندید را به خاطر دارید؟
در بیشتر گل ها با جا گذاشتن چند نفر، دروازه حریف را باز می کردم، ولی شاید بهترین آن ها سال 65 بود که در مرحله نیمه نهایی مسابقات استان به سبزوار برخوردیم که آن بازی را 3 بر یک برنده شدیم.
در یکی از این گل ها، من از وسط میدان پا به توپ شده و با جا گذاشتن چند دفاع تا خود تور دروازه توپ را برده و گل را به ثمر رساندم.
آن سال با غلبه بر تیم توربوی مشهد در دیدار نهایی عنوان قهرمانی استان را کسب کردیم.
** بعد از قهرمانی در خراسان چه اتفاقی افتاد؟
به عنوان نماینده خراسان در سال 66 در جام فلق شرکت کردیم که در بازی برابر نساجی مازندران با نتیجه 2 بر یک مغلوب شدیم، البته نساجی مازندران در آن سال با بازیکنان برجسته ای که داشت عنوان قهرمانی این جام را در کشور به دست آورد.
** گلی هم در تیم منتخب خراسان به ثمر رساندید؟
نه متاسفانه، چون باز هم در نهایت روابط حاکم بود من در پست تخصصی خودم که فوروارد بود به کار گرفته نشدم و به عنوان هافبک چپ در زمین بودم.
در بازی استقلال قرار بود «علی ساربانی» به عنوان دروازه بان حضور داشته باشد ولی از آن جا که ما دو نفر شهرستانی بودیم و در همان هتلی که بازیکنان استقلال حضور داشتند اقامت داشتیم.
«علی ساربانی» دیرتر آمد و پشت در استادیوم مانده بود، آن بازی را تا دقیقه 90 یک بر صفر از استقلال پیش بودیم که در این لحظه با پنالتی که «اکبر میثاقیان» داد بازی یک بر یک مساوی به پایان رسید.
ولی با آمادگی که «ساربانی» داشت اگر در زمین بود احتمال زیادی داشت که پنالتی را بگیرد.
** به نظر خودتان علت توجه مربیان تیم منتخب استان به شما چه بود؟
علاوه بر مهارت هایی که در پست خودم داشتم، از سرعت بالایی هم بر خوردار بودم و 100 متر را درمدت حدود 11 ثانیه طی می کردم.
مرحوم «شمشیری» ( عضو سابق تیم ملی دو ومیدانی و مربی وقت دو ومیدانی بیرجند) بارها از من خواست در رشته دو و میدانی فعالیت کنم.
از نظر تکنیک هم حدود 300 روپایی می زدم.
** آیا فرصت بیشتری برای دعوت به اردوهای تیم ملی هم برای شما پیش آمد؟
خوشبختانه یا متاسفانه به خاطر تعصبی که به تیم شهرستان داشتیم خیلی وقت ها تمرین های استانی را به خاطر دیدارهای تیم شهرستان بیرجند رها می کردیم و بارها هم از طرف هیئت فوتبال خراسان به خاطر این قضیه توبیخ شدیم ولی اگر شرایط امروز و لیگ های منظم باشگاهی وجود داشت شاید، وضعیت به گونه ای دیگر بود.
** به جز شما چه بازیکنانی سطح فنی بالایی داشتند؟
در مجموع به خاطر رونقی که فوتبال بیرجند داشت بازیکنان آماده ای داشتیم.
«حسن جباری» یک هافبک بسیار آماده بود که به نظر من در سطح تیم ملی هم بود، «رضا مرغوب»،«مودی»، «علی و سعید دقیق»، «حسن قهوه چی» این ها همه فورواردهای آماده آن زمان بودند.
«عباسعلی جباری» که یک اعجوبه بود چون علاوه بر فوتبال، در بیشتر رشته های مطرح آن زمان مانند بسکتبال، والیبال و ....فعالیت و افتخار آفرینی کرده بود.
«مسعود برهانی» هم در پست دفاع خیلی مهارت داشت که همان طور که گفتم برای منتخب خراسان هم بازی کرد و خیلی بازیکنان دیگر که شاید نشود این جا از همه آن ها یاد کرد.
** در مسابقات آن زمان صدای فریاد های شما سر هم تیمی هایتان زیاد شنیده می شد، می توانید علتش را بگویید؟
(با مکث و خنده) بازیکنی که به خوبی مرا تغذیه کند کم داشتیم، بازیکن توپی را که با یک پاس کوتاه می توانست به من برساند، می زد زیرآن و من برای رسیدن به توپ باید مسافت زیادی را با سرعت طی می کردم که خیلی وقت ها باعث از دست دادن موقعیت می شد، بنا براین عصبی می شدم.
** الان هم پا به توپ می شوید؟
بعد از بازنشستگی از آموزش و پرورش درگیر کار کشاورزی شده ام.
تا سال قبل در تمرین های پیشکسوتان حضور داشتم ولی حالا به خاطر درگیری هایی که دارم فرصت پیدا نمی کنم.
ولی به نظر من دوران رونق حضور پیشکسوتان زمانی بود که آقایان «رستگار» و« برهانی» حضور داشتند آن ها همه را دور هم جمع می کردند و حتی نسل های قدیمی تر از ما هم می آمدند.
** به نظر شما برای این که فوتبال ما از این وضعیتی که دارد خارج شده و رشد کند ، چه باید بکنیم؟
با توجه به تجربه ای که دارم معتقدم باید علاوه بر ارتقای دانش مربیانی که توان معرفی بازیکنان به سطوح بالای فوتبال را دارند سراغ بچه های مستعد و پابرهنه در مناطق محروم برویم، چون از دل آن هاست که بازیکنان نخبه در می آید.
یک سال در مدرسه منطقه جوادیه معلم بودم ، از بین آن ها یک تیم در رده جوانان انتخاب کردم، افرادی که تا به حال حتی چمن هم ندیده بودند ولی استعداد داشتند.
بعد از تمرین هایی که با آن ها داشتیم در سال اول حضورشان عنوان نایب قهرمانی مسابقات شهرستان را در بین 7 تیم به دست آوردند و از بین آن ها بازیکنان ارزنده ای پدید آمدند.
سایت ایرنا خراسان جنوبی www.irna.ir/skhorasan
کانال اطلاع رسانی : http://telegram.me/birjand
3215*2047*خبرنگار- محمدرسول ابراهیمی اسفدن*انتشاردهنده - عباسقلی اشکورجیری*
انتهای پیام به گفته وی آقای گلی، عضویت در تیم منتخب فوتبال خراسان و بازی در این تیم به خصوص در برابر استقلال تهران از جمله افتخارات اوست که در دهه 60 اتفاق افتاد زمانی که هر استان فقط یک تیم منتخب داشت و این کار ساده ای نبود.
وی اضافه کرد: آن ها که فوتبال آن روزها را درک کرده اند، خاطره سرعت و تکنیک او در خط حمله تیم شهرستان بیرجند و گل های فراوان او را به یاد دارند.
ادامه مطلب به این شرح است: «محمد پاکرو»، متولد 1339 شهرستان بیرجند، فوروارد توانا و تاثیر گذاری که در دهه 60 همه آن چه در توان داشت را برای کسب نتایجی که اکنون از افتخارات استان است به کار گرفت.
او و تعدادی دیگر از بازیکنان آن زمان بدون شک اگر در شرایطی مانند امروز فعالیت می کردند، توان حضور در لیگ برتر را داشتند.
این پیشکسوت میهمان روزنامه «خراسان جنوبی» شد تا ضمن کنکاش خاطرات شیرین آن روزها با او به بررسی شرایط فوتبال استان بپردازیم.
از افتخاراتش که صحبت می کند، خیلی مراقب است مطلبی نگوید که تکدر خاطر دیگران را سبب شود و هر ورق از آلبومی که در دست دارد نشان دهنده بخشی از تاریخ فوتبال استان است.
** اولین بار چه زمانی پا به توپ شدید؟
فوتبال را از زمانی که دانش آموز دبستان پرویز در محدوده پایین شهر بودم شروع کردم و این ورزش را در مدرسه راهنمایی فرزان ادامه دادم، بیشتر در زمین های خاکی فعالیت می کردم و در همه ایام تحصیل و بعد که دانش سرا رفتم، همیشه عضو تیم فوتبال مدرسه بودم.
** اولین مربیان شما چه افرادی بودند؟
شادروان «علی رضا نجات »که هم عضو تیم فوتبال شهرستان بیرجند و هم دبیر ورزش بودند و بعد از آن آقای «سلیمانی» از پیشکسوتان، این ها اولین افرادی بودند که باعث دلگرمی من برای حضور در فوتبال شدند.
البته در آن زمان تمرین های ما حرفه ای نبود و در همان حد مدرسه انجام می شد.
ولی اولین مربیان در مرحله حرفه ای پیشکسوتان «عباسعلی جباری» و «محمد شبانی» بودند که البته افرادی مانند «اصغر مودی» و «علی دقتی پور» هم نقش به سزایی در رشد و پیشرفتم در فوتبال داشتند.
** استعداد حرفه ای شما را چه کسی کشف کرد؟
«حسن جباری» که خود یکی از بهترین هافبک های فوتبال بود . من از سال 60 تا 74 عضو تیم فوتبال شهرستان بیرجند بودم.
** تمرین ها چگونه بود؟
زمستان ها در زمین خاکی، و تابستان ها هم در زمین چمن تمرین می کردیم، به طور معمول در روز 2 جلسه تمرین داشتیم، صبح ها بدنسازی بسیار سنگین که به طور معمول توسط آقای «شبانی» انجام می شد عصرها هم زیر نظر «عباسعلی جباری» در زمین فوتبال تمرین می کردیم.
** الگوی شما آن زمان چه بازیکنانی بودند؟
در سطح کشور «فرشاد پیوس» که در دهه 60 یکی از بهترین مهاجمان تیم ملی و هم سن و سال خودم بود.
در بیرجند هم «محمد مقرنسی» که اکنون حدود 62 سال دارد و در تهران زندگی می کند.
او در آن زمان به علت این که مدتی در تهران بازی کرده بود، از تکنیک خوبی برخوردار بود که دیدن بازی های زیبای او در خط حمله در افزایش انگیزه ام نقش زیادی داشت.
این پیشکسوت که استاد دانشگاه هم هست هم اکنون در فوتبال دانشگاه ها و اعزام تیم های دانشجویی به خارج از کشور نقش به سزایی دارد.
** با نسل قبل تر از این ها هم آشنا بودید؟
بله، بازی برادران مرحوم نجات «علی رضا و محمد علی» را در کودکی دیده بودم این ها بازیکنان برجسته ای بودند که با کم ترین امکانات باعث رشد فوتبال استان شدند (روزنامه خراسان جنوبی در زمان حیات این پیشکسوتان با آن ها گفتگو کرده بود)،که البته فعالیت «مقرنسی» هم با اواخر فعالیت برادران نجات هم زمان بود.
«اصغرمودی»،«ابوالفضل جباری» هم از دیگر بازیکنان تاثیر گذار قبل از من بودند.
** چگونه به تیم منتخب خراسان دعوت شدید؟
من در مجموع 7 مرتبه برای تیم منتخب استان انتخاب شدم ، یعنی از سال 64 تا 70 هر سال دعوت می شدم، 2 بار به همراه «علی ساربانی» دروازه بان موفق تیم بیرجند و چند دفعه به همراه «عباس شبانی» و «مسعود برهانی» به تیم منتخب استان دعوت شدیم، ولی من و «مسعود برهانی» تنها افرادی هستیم که برای تیم منتخب استان بازی کردیم.
** شما فوروارد بودید. یادتان می آید چند گل به ثمر رساندید؟
به مدت 10 سال آقای گل بیرجند بودم، رقمش یادم نیست ولی طی این 10 سال شاید بالای 200 بار دروازه حریفان را باز کردم.
دیدارهایی بود که بیش از 5 گل به تنهایی به ثمر می رساندم.
نکته دیگر این که در طول سال های فعالیت خودم حتی یک پنالتی خطا نزدم و همه آن ها گل شد.
** بهترین گلی که به ثمر رساندید را به خاطر دارید؟
در بیشتر گل ها با جا گذاشتن چند نفر، دروازه حریف را باز می کردم، ولی شاید بهترین آن ها سال 65 بود که در مرحله نیمه نهایی مسابقات استان به سبزوار برخوردیم که آن بازی را 3 بر یک برنده شدیم.
در یکی از این گل ها، من از وسط میدان پا به توپ شده و با جا گذاشتن چند دفاع تا خود تور دروازه توپ را برده و گل را به ثمر رساندم.
آن سال با غلبه بر تیم توربوی مشهد در دیدار نهایی عنوان قهرمانی استان را کسب کردیم.
** بعد از قهرمانی در خراسان چه اتفاقی افتاد؟
به عنوان نماینده خراسان در سال 66 در جام فلق شرکت کردیم که در بازی برابر نساجی مازندران با نتیجه 2 بر یک مغلوب شدیم، البته نساجی مازندران در آن سال با بازیکنان برجسته ای که داشت عنوان قهرمانی این جام را در کشور به دست آورد.
** گلی هم در تیم منتخب خراسان به ثمر رساندید؟
نه متاسفانه، چون باز هم در نهایت روابط حاکم بود من در پست تخصصی خودم که فوروارد بود به کار گرفته نشدم و به عنوان هافبک چپ در زمین بودم.
در بازی استقلال قرار بود «علی ساربانی» به عنوان دروازه بان حضور داشته باشد ولی از آن جا که ما دو نفر شهرستانی بودیم و در همان هتلی که بازیکنان استقلال حضور داشتند اقامت داشتیم.
«علی ساربانی» دیرتر آمد و پشت در استادیوم مانده بود، آن بازی را تا دقیقه 90 یک بر صفر از استقلال پیش بودیم که در این لحظه با پنالتی که «اکبر میثاقیان» داد بازی یک بر یک مساوی به پایان رسید.
ولی با آمادگی که «ساربانی» داشت اگر در زمین بود احتمال زیادی داشت که پنالتی را بگیرد.
** به نظر خودتان علت توجه مربیان تیم منتخب استان به شما چه بود؟
علاوه بر مهارت هایی که در پست خودم داشتم، از سرعت بالایی هم بر خوردار بودم و 100 متر را درمدت حدود 11 ثانیه طی می کردم.
مرحوم «شمشیری» ( عضو سابق تیم ملی دو ومیدانی و مربی وقت دو ومیدانی بیرجند) بارها از من خواست در رشته دو و میدانی فعالیت کنم.
از نظر تکنیک هم حدود 300 روپایی می زدم.
** آیا فرصت بیشتری برای دعوت به اردوهای تیم ملی هم برای شما پیش آمد؟
خوشبختانه یا متاسفانه به خاطر تعصبی که به تیم شهرستان داشتیم خیلی وقت ها تمرین های استانی را به خاطر دیدارهای تیم شهرستان بیرجند رها می کردیم و بارها هم از طرف هیئت فوتبال خراسان به خاطر این قضیه توبیخ شدیم ولی اگر شرایط امروز و لیگ های منظم باشگاهی وجود داشت شاید، وضعیت به گونه ای دیگر بود.
** به جز شما چه بازیکنانی سطح فنی بالایی داشتند؟
در مجموع به خاطر رونقی که فوتبال بیرجند داشت بازیکنان آماده ای داشتیم.
«حسن جباری» یک هافبک بسیار آماده بود که به نظر من در سطح تیم ملی هم بود، «رضا مرغوب»،«مودی»، «علی و سعید دقیق»، «حسن قهوه چی» این ها همه فورواردهای آماده آن زمان بودند.
«عباسعلی جباری» که یک اعجوبه بود چون علاوه بر فوتبال، در بیشتر رشته های مطرح آن زمان مانند بسکتبال، والیبال و ....فعالیت و افتخار آفرینی کرده بود.
«مسعود برهانی» هم در پست دفاع خیلی مهارت داشت که همان طور که گفتم برای منتخب خراسان هم بازی کرد و خیلی بازیکنان دیگر که شاید نشود این جا از همه آن ها یاد کرد.
** در مسابقات آن زمان صدای فریاد های شما سر هم تیمی هایتان زیاد شنیده می شد، می توانید علتش را بگویید؟
(با مکث و خنده) بازیکنی که به خوبی مرا تغذیه کند کم داشتیم، بازیکن توپی را که با یک پاس کوتاه می توانست به من برساند، می زد زیرآن و من برای رسیدن به توپ باید مسافت زیادی را با سرعت طی می کردم که خیلی وقت ها باعث از دست دادن موقعیت می شد، بنا براین عصبی می شدم.
** الان هم پا به توپ می شوید؟
بعد از بازنشستگی از آموزش و پرورش درگیر کار کشاورزی شده ام.
تا سال قبل در تمرین های پیشکسوتان حضور داشتم ولی حالا به خاطر درگیری هایی که دارم فرصت پیدا نمی کنم.
ولی به نظر من دوران رونق حضور پیشکسوتان زمانی بود که آقایان «رستگار» و« برهانی» حضور داشتند آن ها همه را دور هم جمع می کردند و حتی نسل های قدیمی تر از ما هم می آمدند.
** به نظر شما برای این که فوتبال ما از این وضعیتی که دارد خارج شده و رشد کند ، چه باید بکنیم؟
با توجه به تجربه ای که دارم معتقدم باید علاوه بر ارتقای دانش مربیانی که توان معرفی بازیکنان به سطوح بالای فوتبال را دارند سراغ بچه های مستعد و پابرهنه در مناطق محروم برویم، چون از دل آن هاست که بازیکنان نخبه در می آید.
یک سال در مدرسه منطقه جوادیه معلم بودم ، از بین آن ها یک تیم در رده جوانان انتخاب کردم، افرادی که تا به حال حتی چمن هم ندیده بودند ولی استعداد داشتند.
بعد از تمرین هایی که با آن ها داشتیم در سال اول حضورشان عنوان نایب قهرمانی مسابقات شهرستان را در بین 7 تیم به دست آوردند و از بین آن ها بازیکنان ارزنده ای پدید آمدند.
سایت ایرنا خراسان جنوبی www.irna.ir/skhorasan
کانال اطلاع رسانی : http://telegram.me/birjand
3215*2047*خبرنگار- محمدرسول ابراهیمی اسفدن*انتشاردهنده - عباسقلی اشکورجیری*
کپی شد
