بازی های آسیایی ۲۰۱۸ به میزبانی اندونزی در دو شهر جاکارتا و پالمبانگ در حال برگزاری است که این میزبانی با حواشی همراه است.
به گزارش خبرنگار اعزامی جی پلاس در اندونزی؛ مردمانی با رفتارهای کره ای و ظاهری هندی! رنگ تیره پوست آنها به دلیل تابش مستقیم نور آفتاب است و هوای گرم و شرجی شان. اما در نوع برخورد و رفتار شبیه کشورهای آسیایی شرقی هستند. مثل چین، کره و ژاپن. به همان اندازه هم خونگرم و صمیمی. البته یک چیز در اینجا یعنی در اندونزی بدجور توی چشم می زند؛ بی برنامگی. برای کشوری که میزبان بازی های آسیایی است این کشور هیچ شباهتی به سایر کشورهای آسیای شرقی ندارد. با این حال آنها که پس از انصراف ویتنام موفق شدند میزبان این رقابت های مهم شوند خیلی سریع دست به کار شدند و با قراردادن دو پایگاه یعنی جاکارتا و پالمبانگ سعی کردند تا میزبان خوبی در این رقابت ها باشند.
اینجا پالمبانگ؛ جزیره ای که برخلاف جاکارتا شلوغی های خاص خودش به دلیل ترافیک بیش از اندازه را ندارد اما فوق العاده گرم است و شرجی. پالمبانگ جزیره ای مدرن در دل اندونزی است که شده مکان تفریحی بچه پولدارهای آنجا! جایی برای رفع همه دغدغه هایی که وجود دارد. اندونزی در نوار استوایی قرار دارد و پالمبانگ نزدیک ترین مکان به این خط است. به همین دلیل هم هست که بارندگی های ناخودآگاه و غیر قابل پیش بینی مسافران را مجبور می کند تا حتما یک چتر به همراه داشته باشد. پس اصلا عجیب نیست که دست هر کسی در پالمبانگ یک چتر باشد و آنها نگران از رگبارهای بی امان!
نکته دیگری که در جزیره به شدت توی چشم می زند نداشتن خط ویژه برای ورزشکارانی است که در این رقابت ها حضور دارند. قاعده میزبانی از بازی های بزرگ مثل بازی های آسیایی و المپیک این است که میزبان حداقل ها را رعایت کند که داشتن خط ویژه برای تردد اشخاص مهم یکی از آنهاست. تعداد بیش از اندازه موتورسواران در اندونزی هم به دلیل همین جمعیت بالا و ترافیک زیاد است. هر چه که هست آنها که زمانی مستعمره کشور هلند بودند و از این نظام استبدادی رنج می بردند حالا یکی از مهمترین رقابت های آسیایی را میزبانی می کنند. چه شورای المپیک آسیا راضی باشد چه نباشد. چه ورزشکاران و رسانه ها راضی باشند یا نه؛ اندونزیایی ها این روزها با این میزبانی روی ابرها هستند و این را می شود از چشمان همه کسانی که نقشی در این رقابت ها بازی می کنند را به راحتی خواند.
