«بیشتر دردهایتان را با قرآن درمان کنید سعی کنید قرآن انیس و مونستان باشد نه زینت دکورها و طاقچه های منزلتان بهتر است قرآن را زینت قلبتان کنید.»، سید ما را اینگونه به انس با قران دعوت می کند.
جی پلاس ـ سید از بچه های لشکر 25 کربلا بود که اولین بار در سن 17 سالگی با حضور در کردستان، بودن در کنار رزمندگان اسلام را تجربه کرد. او که از آن سال یعنی اواخر 62 تا آخرین روزهای جنگ، بر سر عهد و پیمانش با خدا و روح خدا (امام خمینی) مانده بود، سال های بعد را با زخم های شیمیایی اش گذراند تا روز یازدهم دی ماه 75 که شهادت روزی اش شد.
«بسم الله الرحمن الرحیم
شهادت می دهم و پسندیده ام خدا را به پروردگاری و اسلام را برای دینداری و محمد (ص) را به پیغمبری و علی (ع) را به امامت و حسن(ع) و حسین (ع) و علی(ع) و محمد (ص) و جعفر(ع) و موسی (ع) و محمد (ع) و علی (ع) و حسن (ع) و قائم آل محمد مهدی موعود(عج) را امام و پیشوایان بر حق و رهبران اسلام بعد از پیغمبر (ص) از دشمنانش بیزارم و دوستانشان را دوست دارم.
اولین وصیت من به شما راجع به نماز است چیزی را که فردای قیامت به آن رسیدگی می کنند نماز است پس سعی کنید در حد توانتان نمازهایتان را سر وقت بخوانید و قبل از شروع نماز از خداوند منان توفیق حضور قلب و خضوع در نماز طلب کنید.
به همه شما وصیت می کنم همه شمایی که این صفحه را می خوانید قرآن را بیشتر بخوانید بیشتر بشناسید بیشتر عشق بورزید بیشتر معرفت به قرآن داشته باشید بیشتر دردهایتان را با قرآن درمان کنید سعی کنید قرآن انیس و مونستان باشد نه زینت دکورها و طاقچه های منزلتان بهتر است قرآن را زینت قلبتان کنید.
به دوستان و برادران عزیزم وصیت می کنم کاری نکنند که صدای غربت فرزند فاطمه (س) (مقام معظم رهبری) را که همان ناله غریبانه فاطمه (س) خواهد بود به گوش برسد همان طوری که زمان امام خمینی (ره) گوش به فرمان بودید و در صحنه های انقلاب حاضر و آماده ایثار از جان و مال و زندگی جهت هر چه بارورتر شدن درخت تنومند اسلام ناب که 1400 سال پیش به دست توانای خاتم پیغمبران محمد بن عبدالله (ص) کاشته شده و با خون فاطمه زهرا (س) بین درب و دیوار و عرق خون آلود پیشانی حیدر، جگر پاره امام حسن (ع) در میان تشت، بدن پاره پاره و رگ بریده حلقوم ابی عبدالله (ع) و خونهای جاری شده از ابدان شهدای کربلا و کربلای ایران آبیاری شده باشند.
نگذارید که آن واقعه تکرار شود! حتما می پرسید کدام واقعه؟ همان واقعه ای که بی بی فاطمه زهرا (س) نیمه دل شب دست به دعا بردارد که اللهم عجل وفاتی همان واقعه ای که علی (ع) از تنهایی با چاه درد دل کند همان واقعه ای که امام حسن مجتبی (ع) را سنگ بزنند و آنقدر مظلوم و غریبش کنند که بعد از مرگش جنازه اش را تیرباران کنند، همان واقعه ای که امام حسین (ع) فریاد بزند (هل من ناصر ینصرنی) فقط پیکرهای بی سر شهدا تکان بخورد همان واقعه ای که امام صادق (ع) بفرمایند: به تعداد انگشتان یک دست یار و یاور واقعی ندارم همان واقعه ای که... و نهایتا همان واقعه ای که امام خمینی (ره) بگویند: من جام زهر نوشیده ام و ناله غریبانه (اللهم عجل وفاتی) او فاطمه (س) را به گریه آورد.
شیعه ها مسلمونا، حزب اللهی ها، بسیجی ها و... نگذارید تاریخ مظلومیت شیعه تکرار شود.
بر همه واجب است مطیع محض مقام معظم رهبری که همان ولی فقیه می باشد، باشند چون دشمنان اسلام کمر همت بستند و ولایت را از ما بگیرند و شما همت کنید متحد و یکدل باشید تا کمر دشمنان بشکند و ولایت باقی بماند.
وصیت می کنم مرا در گلزار شهدای ساری دفن کنید و تنها امید من که همان دستمال سبزی است که همیشه در مجالس و محافل مذهبی همراه من بوده و به اشک چشم دوستانم متبرک شده را بر روی صورتم بگذارند و قبل از آنکه مرا در قبر بگذارند مداحی داخل قبرم برود و مصیبت جد غریبم فاطمه زهرا (س) و جد غریبم حسین (ع) را بخواند.
به شب اول قبرم نکنم وحشت و ترس
چون در آن لحظه حسین است که مهمان من است
و از مستمعین گرامی می خواهم که اشک چشمشان را داخل قبر من بریزند تا در ظلمت قبر نوری شود و این را باور کنید که از اعماق قلبم می گویم: من از ظلمت قبر و فشار قبر خیلی می ترسم شما را به حق پنج تن آل عبا تا می توانید برایم دعا کنید و نماز شب اول قبر را برای من بخوانید و زمانی که زیر تابوت مرا گرفتید به سوی آرامگاه می برید تا می توانید مهدی (عج) و فاطمه(س) را صدا بزنید...
کِی واهمه دارد ز مکافات قیامت آن کس که بود در صف محشر به پناهت
الحقیر سید مجتبی علمدار»
متن وصیتنامه از سایت نوید شاهد آورده شده است.
