به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ نازنین ملایی در رقابت های قایقرانی روئینگ قهرمانی آسیا به مدال طلا رسید تا اولین بانویی باشد که دو مدال طلای این رقابت ها را از آن خود می کند.
او سال گذشته موفق شد اولین مدال طلا را از آن خود کند و اولین بانوی طلایی ایران در قهرمانی آسیا باشد. حالا او با کسب دومین طلایش در آسیا یک رکورد دیگر را هم به نام خود ثبت کرد و اولین قایقران زن و دومین قایقرانی تیم ملی بعد از محسن شادی لقب گرفت که در دو دوره پشت سرهم به مدال طلای قهرمانی آسیا میرسد.
نازنین ملایی در گفت و گو با خبرنگار جی پلاس؛ درباره این رقابت ها و انگیزه هایی که منجر به شکل گیری موفقیتش شد صحبت کرد:
** درباره رقابت های قهرمانی آسیا صحبت کنید و کسب مدال طلا برای دومین دوره پیاپی؟
رقابتهای قهرمانی آسیا با کیفیت خوبی برگزار شد و تمامی حریفان اصلی من، در این رقابت ها حاضر بودند. قایقران هنگ کنگی مهم ترین رقیب من بود که سال گذشته هم از کسب مدال طلای این بازی ها بازمانده بود و من توانسته بودم او را بگیرم. دیگر حریفانم هم از اندونزی، کره جنوبی و قزاقستان بودند که توانستم آنها را پشت سر بگذارم و قهرمان آسیا شوم.
** چقدر امیدوار بودید که بتوانید قهرمانی دوره گذشته خود را تکرار کنید؟
من به این فکر می کردم که دوباره بتوانم قهرمان شوم چرا که از نظر من هیچ چیز غیرممکن نیست و هر موفقیتی امکانپذیر است؛ اما این باور هم در من بود که اگر می خواهم طلا را تکرار کنم به اندازه این مهم تمرین کنم و زحمت بکشم.
** سال گذشته برخی عقیده داشتند این مدال طلا دیگر به زودی برای ایران تکرار نمی شود؟
خدا را شکر که این تمرین ها و سختی ها جواب داد. خیلی ها معتقد بودند امکان ندارد دوباره طلا بگیریم و نظرشان این بود مدال سال گذشته تحت شرایط خاصی کسب شده اما امسال ثابت کردم قرار نیست همه چیز یکبار باشد و اگر خودت بخواهی می توانی شرایطی را رقم بزنی و دوباره به موفقیت برسی.
** شاید برخی ورزشکاران خارجی باور نکنند مشکلات زیادی در قایقرانی وجود دارد و امکانات به صورت کامل در حد رسیدن به قهرمانی، برای قایقرانان مهیا نیست!
قطعا همین طور است. زمانی که مدال گرفتم حریف هنگ کنگی درباره شرایطم از من سوال کرد و من به او گفتم ما در یک شهر دیگر تمرین می کنیم و در این یک سال فقط 18 روز در مسافت پارو زدم. او درباره علت غیبتم در کاپ جهانی پرسید و به او گفتم شرایطش پیش نیامد. او خودش در این رقابت ها شرکت کرده بود و حتی یک ماه هم در آلمان اردو داشته اما با این شرایط نتوانست قهرمان شود. با این حال ما با امکاناتی که داریم این نتایج را کسب می کنیم.
** توقع شما از مسئولان برای مهیا کردن امکانات بیشتر چیست؟
قرار شده امکانات مورد نیاز سفارش داده شود و اگر امکانات بهتری در اختیار ما قرار بگیرد خیلی خوب می شود. ما پیست استاندارد نداریم و اگر برنامه ریزی درست انجام شود خیلی خوب می شود. الان برای حضور در مسابقات باید در کشورها و سدهای مختلف اردو بگذاریم تا شرایط را جبران کنیم. اگر امکانش باشد مسئولان کمک کنند و یک پیست استاندارد تهیه کنند خیلی از هزینه ها کم می شود.
** دنیای دغدغه های ورزشکاری پر از سختی های مختلف است؛ تا به حال شده از این تمرینات خسته شوید و بگویید دیگر تمرین نمی کنم؟!
از یک سال گذشته تا الان خیلی سختی کشیده ام و حاشیه زیادی را سپری کردم اما خدا را شکر توانستیم به نتیجه برسیم. خستگی زیاد بود تا جایی که یک زمانی اینقدر فشار زیاد شد که به آقای فرزام (افشین فرزام - مربی تیم ملی) می گفتم اگر مدال نیاورم خودم را می کشم! (باخنده) البته منظورم این بود که اصلا خودم را نمی بخشم بدون مدال برگردم.
فشار تمرینات خیلی زیاد بود، تا حدی که گاهی حالم سر تمرین بد می شد. فکر کردن به این که طلا نگیرم واقعا سخت بود و برایم قابل توجیه نبود. به خودم می گفتم با این همه فشار چرا نباید مدال بیاورم؟ این اتفاق بارها رخ داده که در تمرینات می گویم: وای بس است دیگر، خسته شدم! اما بیشتر از چند دقیقه نشده دوباره شروع کردم به تمرین و انگار نه انگار این حرف را زده ام.
** درباره خانواده تان بگویید؟
خانواده ام در موفقیت هایی که داشتم خیلی تاثیرگذار بودند؛ در چند ماه اخیر که مسائل و مشکلات حاشیه ای وجود داشت، اگر خانواده ام پشتم نبودند نمی دانم چه اتفاقی رخ می داد.
** به غیر از ورزش چه کار دیگری هم انجام می دهید؟
زندگی شخصی من هم مرتبط با ورزش است و هر سال 10 الی 11 ماه را در ارو هستم. زمانی که در اردو هستم و زمان استراحت است سعی می کنیم با بچه ها بیرون برویم یا من به خانه دوستان یا آشنایان می روم که محیطم یکنواخت نباشد.
** چقدر امیدوار هستید در بازی های آسیایی 2018 جاکارتا مدال بگیرید؟
خیلی به بازی های آسیایی امیدوارم و برای طلای این بازی ها می جنگم. فکر می کنم با این مدالی که در قهرمانی آسیا گرفتم مدال بازی های آسیایی را تضمین کرده ام اما باز هم باید تلاش کنم و حتی بیشتر از قبل.
** اینکه موفق شدید اولین بانویی باشید که دو مدال طلا در قهرمانی آسیا می گیرد چه حسی دارید؟
فقط در آقایان محسن شادی توانسته بود مدال هایش را تکرار کند و در بانوان اصلا مدال طلا هم نداشتیم. من توانستم سال گذشته اولین مدال طلا را بگیرم و خوشحالم که با طلای امسال توانستم تکرار این عنوان را هم به نام خودم ثبت کنم و بعد از محسن مدال قهرمانی آسیا را تکرار کنم.
** بهترین خاطره؟
مسابقه های سال گذشته بهترین اتفاق برای من بود. رقابت با قایقران هنگ کنگی بسیار نزدیک بود و زمانی که از خط پایان گذشتم نمی دانستم اول شدم یا دوم. وقتی مربی من گفت قهرمان شدی از خوشحالی نمی دانستم چه کاری انجام بدهم. بخندم یا گریه کنم!
** و بدترین خاطره؟
بدترین خاطره مربوط به سال 2015 بود که مدال نقره گرفتم. خودم باعث باختم شدم چرا که در مسیر مسابقه به حریفم باختم در حالی که هیچ چیزی از او کم نداشتم. اصلا نمی خواستم برای گرفتن مدال روی سکو بروم ولی به دنبال جبران آن بودم و توانستم به خوبی هم آن را جبران کنم.
