امام خمینی ادعیه ائمه (ع) را از برکاتی می داند که نصیب ما شده است و می فرماید: در دعای عرفه حضرت سید الشهدا(س) نکته هایی است که استفاده اش حتی برای عرفای بزرگ هم مشکل است.
به گزارش خبرنگار جامعه جی پلاس، در عید قربان سال 62 جمعی از مقامات کشوری و لشکری و قشرهای مختلف مردم در حسینیه جماران با امام دیدار کردند. ایشان با اشاره به اینکه قران و ادعیه ائمه (ع) سفره ای است که برای همه قشرها پهن شده است، فرمودند:
«از برکاتى که ما داریم، براى ما هست، برکات ادعیه اى است که از ائمه اطهار وارد شده است. ادعیه ائمه اطهار- همان طورى که خود قرآن شریف هم آن طور است- که یک سفره اى است که پهن شده است براى اینکه همه قشرها از آن استفاده کنند. قرآن را چنانچه ملاحظه مى فرمایید، در آن اکثراً آیات شریفه اى است که اکثر مردم از آن استفاده مى کنند. و در قرآن شریف آیاتى است که فقهاى عظام از آن استفاده مى کنند. آیاتى است که فلاسفه از آن استفاده مى کنند. آیاتى است که عرفا از آن استفاده مى کنند. آیاتى است که خاصه اولیا از آن استفاده مى کنند. و آیاتى است که رسول اکرم- صلى اللَّه علیه و آله و سلم- به او رسیده است، و به وسیله او به کسانى که لایق هستند رسیده است. قرآن، آیاتى که در این زمینه است که اهل معرفت از آن استفاده مى کنند زیاد است، مثل اللَّهُ نُورُ السَّمواتِ وَ الْارْضِ، هُوَ الْاوَّلُ وَ الآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ، هُوَ مَعَکُمْ ایْنَما کُنْتُمْ و امثال اینها که در لفظ و در بیان ممکن است که انسان براى آنها بیاناتى بکند، ولى به حسب واقع و حظّ واقعى مشکل است که کسى غیر از آنکه خوطب به، به این طور مسائل برسد. هُوَ الظَّاهِرُ، هُوَ الْباطِنُ خوب، وقتى دست ماها دادند گفتیم به اینکه هُوَ الْمُظْهِرُ لکن مسأله این نیست. اللَّهُ نُورُ السَّمواتِ وَ الْارْضِ وقتى دست بشر عادى رسیده «منور السماوات و الارض» معنا کرده، لکن مسأله این نیست. در روایات هم همین طور است. ادعیه اى که از ائمه اطهار وارد شده است این هم یک سفره اى است، پهن شده است براى اینکه همه از آن استفاده کنند، هر کس به مقدار فهمش. و اکثراً چیزهایى است که عامه مردم از آن استفاده مى کنند و فقراتى در ادعیه هست که فلاسفه از آن استفاده مى کنند. فقراتى هست که عرفا از آن استفاده مى کنند. فقراتى هست که خاصه اولیا باید از آن استفاده کنند. همین در دعاى عرفه اى که حضرت سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- در روز عید خوانده، در روز عرفه خوانده اند، این دعا اکثراً چیزهایى است که اکثر بینندگان از آن استفاده مى کنند، لکن در بین آن یک چیزهاى دیگرى هست که استفاده از او مشکل است، حتى براى عرفاى بزرگ أَ یَکُونُ لِغَیْرِکَ الظُّهُورْ حتى اینکه ما لَیسَ لَکَ این تعبیر غیر از این است که هُوَ الْمُظْهِرُ، أَ یَکُونُ لِغَیْرِکَ الظُّهور ما لَیْسَ لَکَ یعنى ظهور همه از توست، ظهور توست مَتى غِبْتَ حَتّى تَحْتاجُ الى دَلیل چه وقت غائب بودى؟ هیچ وقت غائب نبودى، از تو باید استدلال به دیگران بشود، نه از دیگران استدلال به تو، و هکذا. این از نعمت هاى بزرگى است که براى بندگان خدا آمده است، و هر کس به اندازه خودش از او استفاده مى کند. و بسیارى هم هستند که گمان مى کنند استفاده کردند، لکن واقع مطلب بسیار مشکل است. یعنى بعضى امور است که تصدیقش آسان است لکن تصورش مشکل. بعضى از مسائل هست که تصور، انسان نمى تواند بکند، لکن تصدیقش مى کند، و مسائل که مال اهل معرفت است از این جور مسائل هستند، تصدیق مى شود کرد به اینکه هو الظاهر، لکن تصور هو الظاهر یک تصورى است که بسیار مشکل است، مگر براى آنهایى که خاصه اولیا هستند.».
صحیفه امام؛ ج 18، ص 119-120
