دستغیب؛ معلم اخلاق و مهذب نفوس بود

جی پلاس ـ منصوره جاسبی: سید عبدالحسین در سال ۱۲۸۸ شمسی در خانواده‌ای که ۸۰۰ سال سابقه علم و فضیلت را در پیشینه خود به ثبت رسانده بود و در شهر شیراز قدم به عرصه خاکی نهاد. پدر که آن زمان به زیارت سیدالشهدا(ع) مشرف شده بود به جهت تقارن ولادت فرزند با عاشورای حسینی نامش را عبدالحسین نهاد.

هنوز نوجوانی بیش نبود که سایه پرمهر پدر را از دست داد و مسئولیت سنگین سرپرستی خانواده بر عهده‌اش نهاده شد.

با استعداد سرشاری که داشت به فراگیری تحصیلات مقدماتی پرداخت و سپس برای تلمذ در محضر اساتید گرانقدری مانند حضرات آیات سید علی آقای قاضی، سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاء عراقی، آقا سید باقر اصطهباناتی، شیخ محمد کاظم شیرازی وارد حوزه نجف شد.

پس از بازگشت علاوه بر اقامه نماز جماعت در مسجد جامع عتیق شیراز و ترویج دین به فراگیری دانش در محضر آیت الله حاج شیخ محمد انصارى پرداخت. شهید دستغیب که مسئولیت حوزه علمیه فارس را بر عهده داشت، پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعال سازی مدارس علمیه قوام، هاشمیه و آستانه شیراز که در زمان رژیم پهلوی تعطیل شده بود، پرداخت.

تاریخ مبارزات این شهید بزرگوار به سال های حکومت رضا پهلوی و قضیه کشف حجاب برمی گردد تا جایی که وی را ممنوع المنبر کردند که خللی در اراده اش برای مبارزه پیش نیاورد و بر روی زمین نشست و مردم را موعظه کرد. مبارزات آیت الله دستغیب در قضیه لوایح ششگانه رژیم شاهنشاهی به اوج خود رسید که بالاخره در ۱۵ خرداد ۴۲ که نقطه آغازین نهضت امام خمینی (س) بود، دستگیر و به تهران تبعید شد. مبارزه و هدایت مردم شیراز در این راه را با زیرکی و تیزهوشی ادامه داد تا سال ۵۶ که در منزل محصور شد و با عکس العمل شدید مردم، رژیم مجبور به عقب نشینی شد.

در همین ایام بود که شهید دستغیب به همراه چهار تن دیگر از علما با انتشار اعلامیه ای، شاه را از سلطنت خلع کردند. با کشتار وحشیانه ای که رژیم در شیراز انجام داد و منجر به تعطیلی مسجد جامع شهر شد، وی دستگیر و به تهران تبعید و زندانی شد.

پس از پیروزى انقلاب اسلامى به نمایندگى از مردم استان فارس در اولین مجلس خبرگان قانون اساسی انتخاب شد. او که از ارادتمندان به امام (س) بود با حکم آن حضرت در تاریخ نهم مرداد ماه سال ۵۸ به سمت امام جمعه شیراز منصوب شد. در بخشی از این حکم آمده: «طومارى هم از اهالى محترم شیراز [به‏] وسیله حامل نامه رسید که خواستار شده بودند جنابعالى دعوت آقایان را جهت اقامه نماز جمعه بپذیرید. و بدین ترتیب مناسب است جنابعالى اقدام فرموده و نماز جمعه را در شیراز بخوانید.». (صحیفه امام؛ ج ۹، ص ۲۵۷)

سید عبدالحسین دستغیب پس از گذران زندگی سراسر نیکی و خیر و خدمت به خلق سرانجام در بیستم آذر ماه سال ۶۰ در کوچه های شهر، آن هنگام که برای اقامه نماز جمعه رهسپار می شد، پاره های وجودش بر دیوارها نقش بست و اینچنین به دیدار حق نائل آمد. به دنبال این حادثه دلخراش، رهبر کبیر انقلاب، پیامی به ملت ایران صادر کردند، در بخشی از این متن آمده: «حضرت حجت الاسلام و المسلمین شهید حاج سید عبد الحسین دستغیب را که معلم اخلاق و مهذّب نفوس و متعهد به اسلام و جمهورى اسلامى بود با جمعى از همراهانش به شهادت رساندند و خدمت خود را به ابرقدرت و ابرجنایتکار زمان ایفا کردند، به گمان آنکه به ملت رزمنده ایران آسیب رسانند و آنان را در راه هدف به سستى بکشند.». (همان؛ ج ۱۵، ص ۴۱۸)

پیر جماران با اشاره به تاریخ سرخ تشیع آورده‌اند: «ملت بزرگ اسلام از محراب مسجد کوفه تا صحراى افتخارآمیز کربلا و در طول تاریخ پر ارزش سرخ تشیع قربانیانى ارزشمند به اسلام عزیز و فى سبیل اللَّه تقدیم نموده و ایران شهادت طلب هم از این پدیده سعادتمند مستثنا نیست، و انقلاب اسلامى گوش و چشمش پر از این شهیدان حسین گونه است.». (همان؛ ص ۴۱۷)

امام خمینی (س) در دیداری که فردای شهادت آیت الله دستغیب با ائمه جمعه استان سمنان داشتند با اشاره به خصوصیات برجسته او فرمودند: «آقاى دستغیب را شاید شما آقایان کمتر بشناسید، لکن من مى‏ شناسم ایشان را. ایشان یک مرد وارسته به تمام معنا و معلم اخلاق، مرشد مردم و هر چه در صحبتهایش هست معنویات و دعوت به خدا و دعوت به اسلام است. مع ذلک، اینها بنایشان بر این است که آنهایى که بیشتر دعوت به اسلام مى ‏کنند آنها را بیشتر هدف قرار بدهند.». (همان؛ ص ۴۲۵)

ایشان این شهادت ها را به دنبال پیروزی رزمندگان اسلام در جبهه های نبرد می دانستند که امروز نیز به نوعی دیگر شاهد این عجز دشمن در برابر توان علمی دانشمندانمان هستیم. همچنین رهبر کبیر انقلاب اسلامی در تقبیح دشمنانی که دستشان به خون شهیدان آغشته است، آورده اند: «اینان طعم ایمان به غیب و عشق به محبوب را نچشیده و شب‏پرگانى هستند که از وصل آفتاب گریزانند؛ و مردگانى هستند به صورت زندگان که با اعمال وحشیانه خود مى‏ خواهند سد راه حقیقت کنند و اسلام عزیز را به خیال فاسد خود به تباهى کشند.» (همان؛ ص ۴۶۳)

از آیت الله دستغیب که عمری را با تقوای الهی سپری کرد ۵۶ اثر از جمله استعاذه، معاد، گناهان کبیره و قلب سلیم به جای مانده است. شهید دستغیب که در محضر اساتید بزرگی به اخلاق الهی مهذب شده بود در بخشی از وصیت نامه خود آورده است: «همیشه خدا را در نظر داشته باشید، سعی کنید واجبی از شما فوت نشود و مرتکب حرامی نشوید. دنیا را محل عبور و آخرت را محل قرار بدانید». روحش شاد و راهش پاینده