نتایج بررسی ها نشان می دهد که پنج استان سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی، تهران، خوزستان و آذربایجان غربی دارای بیشترین فراوانی مطلق بازماندگان از تحصیل هستند. همچنین استان های سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی، خوزستان، آذربایجان غربی و کرمان نیز به ترتیب دارای بیشترین آمار تارکان از تحصیل در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ هستند.
به گزارش جماران؛ به نقل از ایلنا، دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ مرکز پژوهشهای مجلس طی یک گزارش پژوهشی به بررسی روند ترک تحصیل و بازماندگی از تحصیل درآموزش و پرورش از سال ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۰ پرداخت.
این گزارش به این نکته اشاره می کند که بازماندگی از تحصیل و ترک تحصیل یکی از اصلی ترین چالش های نظام آموزش و پرورش ایران است که در سال های اخیر به ویژه پس از همه گیری کووید-۱۹ و غیرحضوری شدن آموزش ها رشد چشمگیری داشته است.
گزارش دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ مرکز پژوهشهای مجلس می افزاید که طبق آخرین آمارهای اعلامی ازسوی وزارتخانه آموزش و پرورش در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ هرچند تلاش هایی برای جذب بازماندگان و تارکان از تحصیل و کاهش آمار نسبت به سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ انجام شده است، اما همچنان بیش از ۹۱۱ هزار نفر در مقاطع مختلف از تحصیل بازمانده اند و ۲۷۹ هزار دانش آموز نیز ترک تحصیل کرده اند.
نتایج بررسی های این گزارش نشان می دهد که پنج استان سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی، تهران، خوزستان و آذربایجان غربی دارای بیشترین فراوانی مطلق بازماندگان از تحصیل هستند. همچنین استان های سیستان و بلوچستان، خراسان رضوی، خوزستان، آذربایجان غربی و کرمان نیز به ترتیب دارای بیشترین آمار تارکان از تحصیل در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ هستند.
گزارش دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ مرکز پژوهشهای مجلس ضمن بررسی روند آماری بازماندگی و ترک تحصیل در سال های ۱۴۰۰-۱۳۹۳ راهکارهایی برای مقابله با مسئله بازماندگی و ترک تحصیل به نمایندگاه خانه ملت پیشنهاد می کند.
پژوهشگران این گزارش می افزایند که به نظر می رسد یکی از اصلی ترین چالش های این حوزه، فقدان آماری دقیق، شفاف و جامع از دانش آموزان بازمانده و تارک از تحصیل و شرایط فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی آنان است.
بنابراین پیشنهاد می شود ایجاد سامانه آماری جامع و یکپارچه با هماهنگی دستگاه های ذی ربط شامل آمار همه جانبه دانش آموزان، اصلاح ساختاری شورای پشتیبانی سوادآموزی، انجام مأموریت سوادآموزی توسط آموزگاران (مدارس ابتدایی) در اقصی نقاط کشور، اتخاذ رویکرد مدرسه محوری در ریشه کنی بیسوادی و جذب کودکان بازمانده از تحصیل، استفاده از فناوری اطلاعات و آموزش های ترکیبی، تهیه نقشه جامع سوادآموزی، ایجاد فرصت های آموزشی متنوع، اصلاح برنامه درسی با رویکرد انعطاف پذیری و همچنین اصلاح قانون بازگشایی مدارس مصوب سال ۱۳۷۶ از دیگر راهکارهای ارائه شده در این گزارش است.
