امام خمینی در پانزدهم خرداد سال ۱۳۳۱ در نامه ای مهم به حجت الاسلام و المسلمین محمد تقی فلسفی نکات مهمی را یادآور شدند.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، امام خمینی (س) در ۱۵ خرداد ۱۳۳۱ مطابق با دوازدهم رمضان ۱۳۷۱ در نامه ای خطاب به حجت الاسلام و المسلمین محمد تقی فلسفی(۱) بر لزوم پایداری و خالی نکردن سنگر انتقاد، و پرهیز از تفرقه تاکید کردند. متن نامه امام به شرح زیر است:
"بسم الله الرحمن الرحیم
به عرض عالی می رساند، دور افتادن از مراکز خبر و سفر به همدان و قِلت معاشرت موجب شد که از قضایایی که در مرکز اتفاق افتاده درست مطلع نشدم. اخیراً که اطلاع حاصل شد خیلی موجب تأسف گردید. انسان متحیر است که با این وضعیت چه کند. و با این ترتیب چه امیدی می توان از اصلاح کشور داشت و به چه اشخاصی می توان اطمینان پیدا کرد. در هر صورت جنابعالی نباید به این چیزها سنگر را خالی کنید. مفسدین همیشه می خواهند امثال جنابعالی را از میدان بیرون کنند تا هر تاخت و تازی بخواهند بکنند و انتقادی در کار نباشد.
باز هم بخوانید:
وکلای شرعی امام در سال های ابتدایی تبعید چه کسانی بودند؟
نامه ای سرشار از نکات عرفانی از امام به عروسشان
نامه ای که امام از ترکیه برای آیت الله پسندیده نوشتند
نامه ای که امام از ترکیه برای همسرشان نوشتند، حاوی چه مطالبی بود؟
در نامه عرفانی امام به عروسشان بر چه نکاتی تاکید شده است؟
محتوای نامه مهم امام به صادق طباطبایی چه بود؟
روزی که مرحوم عسکراولادی منصوب امام شد
علت ناراحتی امام از یکی از طلاب چه بود؟
آن روز که رضاخان تعرض به عمامه ها می کرد من به یکی از ائمۀ جماعت گفتم اگر شما را نظمیه بردند و عمامه را برداشتند و موقع مسجد بود با همان لباس مبدل بروید مسجد. آنها غایت آمالشان این است که مسجدیها دست از کار خود بردارند و متدینین میدان را برای جولان آنها خالی کنند. در هر صورت این پیشامدها در زندگانی اشخاص مؤثر است و ناطقی مثل جنابعالی نباید توقع داشته باشد که تا آخر از تعرض اشرار مصون باشد. لکن این نکته را نباید از نظر دور داشت که انتساب این اعمال به همنوع خودمان خالی از اِعمال غرض نیست و می خواهند به اصطلاح سنگ را با سنگ بشکنند. باید متوجه باشید که از اختلاف بین خود ماها دیگران نتیجه نگیرند. والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
روح الله الموسوی الخمینی"
۱. آقای فلسفی دربارۀ انگیزۀ عمال رژیم شاه از بر هم زدن منبر ایشان که منجر به ارسال نامه توسط امام خمینی شده اظهار می دارد: روز بعد از افتتاح مسجد ارک، اولین روز ماه مبارک رمضان بود و طبق روال چند سال گذشته که پس از اقامۀ نماز ظهر در مسجد شاه منبر می رفتم و مستقیماً از رادیو پخش می شد، وارد صحن مسجد شدم. وضعیت غیرعادی بود. عده ای که نزدیک درب شبستان بودند در محوطۀ بیرون ایستاده بودند، تا مرا دیدند شروع به شعار دادن کردند. به داخل شبستان مسجد آمدم و چون هنوز قرآن تلاوت می شد، نزدیک منبر نشستم. افرادی که در بیرون ایستاده بودند وارد شبستان شده و شعار می دادند. شرایط به گونه ای بود که اصلاً امکان منبر رفتن نبود. لذا از طریق اتاق استودیو به کتابخانۀ مسجد رفتم. ظاهراً به شهربانی گفته شده بود که مراقب باشید به فلانی آسیب نرسد؛ چون تعدادی از افراد شهربانی دم در کتابخانه ایستادند و چند نفری هم به داخل آمدند. طرز رفتار و نوع حرکات این افراد، آن هم در ماه رمضان، نشان می داد که اولاً، مسجدی و پامنبری نیستند و ثانیاً، کارهایشان سازمان یافته است. انتخاب زمان و مکان بر هم زدن مجلس نیز حساب شده بود. معلوم گردید که انتشار خبر کذب روزنامۀ «باختر امروز» بر علیه من در دو هفتۀ قبل از این حادثه، زمینه سازی بوده تا برهم زدن این منبر، اقدامی مردمی تلقی شود و بگویند چون فلانی بر علیه مصدق صحبت کرده است، مردم جلوی منبر رفتن او را گرفته اند. به هر حال یکی ـ دو ساعتی در دفتر مسجد نشستم. دیدم آنها ول کنِ معرکه ای که بر پا کرده اند، نیستند. مرتب در حیاط مسجد زنده باد مصدق، زنده باد کاشانی و مرگ بر دشمنان نهضت و امثال اینها می گفتند ... این مطلب را هم بگویم، در همان روز که این حادثه در جریان بود، فرمانداری نظامی تهران اطلاعیه ای صادر کرد و به وعاظ هشدار داد که به هیچ وجه در منابر حق صحبت کردن در اطراف مسائل سیاسی کشور را ندارند و تنها باید راجع به موضوعات دینی صحبت کنند. قضیه به ضرر دکتر مصدق و دولت تمام شد. هر روز که از ماه رمضان می گذشت و من منبر نمی رفتم و مردم از شنیدن وعظ و خطابۀ دینی محروم می شدند، احساسات آنها علیه حرکات و تبلیغات ضد مذهبی داغتر می شد ... امام خمینی در زمان تعطیل شدن منبرِ مسجد شاه، در همدان بودند و از جریان دیر مطلع شدند.
