چرا امام شرکت در انتخابات را اظهار حیات در مقابل دنیا می دانند؟/علت اهمیت انتخابات ریاست جمهوری در نگاه امام چیست؟

به گزارش خبرنگار جی پلاس، نهضت امام خمینی و به دنبال آن پیروزی انقلاب اسلامی در سایه توکل و حمایت الهی، رهبری حکیمانه امام و وحدت و همدلی مردم کشور روی داد، انقلابی که می توان آن را معجزه نامید چرا که با هیچ یک از انقلاب های مردمی قابل مقایسه نبوده و نیست. مسلما پس از پیروزی در همه انقلاب ها دغدغه هایی وجود دارد که این در حکومت های دینی دوچندان شده و برای شخصیت بزرگی مانند پیر جماران که از درایت و تیزبینی خاصی برخوردار بودند، به مراتب بیشتر و بیشتر. ایشان در سخنرانی ها و پیام های مختلف به این نگرانی های خود اشاره کرده اند که به تناوب بخش هایی از این دغدغه ها را در اختیار مخاطبان قرار می دهیم.

امام خمینی (س) در هشتم مرداد سال ۶۴ در جمع اعضای شورای عالی قضایی، کارکنان قوه قضاییه و وزارت خارجه به اهمیت حضور مردم در انتخابات ریاست جمهوری اشاره کرده و فرمودند:

از مسائلی که ما در پیش داریم، الآن قضیۀ انتخابات رئیس جمهور است. من کار ندارم کی رئیس جمهور می‌ شود، به من مربوط نیست، من خودم یک رأی دارم به هر که دلم می‌ خواهد می‌ دهم، شما هم همین طور. اما اگر بخواهید در مقابل دنیا اظهار حیات بکنید که بگویید ما بعد از گذشتن چندین سال زنده هستیم، باید مشارکت کنید. اگر ـ خدای نخواسته ـ از عدم مشارکت شما یک لطمه‌ ای بر جمهوری اسلامی وارد بشود، بدانید که آحاد ما، که این خلاف را کرده باشیم ـ خدای نخواسته ـ مسئول هستیم؛ مسئول پیش خدا هستیم. مسئله، مسئلۀ ریاست جمهور نیست؛ مسئله، مسئلۀ اسلام است؛ مسئله، مسئلۀ قواعد اسلام است؛ مسئله، مسئلۀ حیثیت اسلام است و مسئله‌ ای است که باید ما همه به آن اهمیت بدهیم و بیشتر از هر وقت و بیشتر از هر سال و هر دوره باید ان‌شاءاللّه‌، شرکت بکنیم و امیدوارم که همه شرکت بکنند.

... شما دنبال این باشید که ان‌شاءاللّه‌، این مسئله به طور شایسته عمل بشود و عمده اجتماع شماست.

باز هم عرض می‌ کنم اجتماع شما، وحدت شما[کار ساز است.] آنهایی که حتی با ماها بد هستند، خوب، ما بد، اسلام که بد نیست. اگر دیدند که رأی دادن به رئیس‌جمهور، هر که می‌خواهد باشد، اجتماع در جمعیت مسلمین که هست، این اسباب تقویت اسلام است، آنهایی که به اسلام عقیده دارند، باید خودشان هم بیایند در میدان و بیایند رأی بدهند. این طور نباشد که حالایی که مطابق میل من نشده، من کنار بروم. نخیر، انسان باید مطابق میلش هم که نباشد، مع ذلک، در میدان باشد. مرحوم مدرس ـ رحمه‌اللّه‌ ـ گفته بود که من با جمهوری مخالفم ـ آن وقت مخالفت با جمهوری یک چیزی بود که واضح بود باید بشود؛ برای این که آنها می‌ خواستند بساط درست کنند ـ گفت من با، گفته بود من با جمهوری مخالفم، لکن اگر جمهوری شد، کنار نمی‌ روم، من در میدان هستم، من می‌ روم سراغش.

یک انسانی که می‌ خواهد خدمت بکند، با هر رنگی که دارد، باید برود خدمت بکند. موافق میل من است، خوب، خدمت می‌ کند؛ موافق میل من هم نیست، خدمت به اسلام است، خدمت به جمهوری اسلامی است. کسانی که جمهوری اسلامی را صحیح می‌ دانند، ولو با افراد مخالف هستند، اینها هم باید شرکت بکنند. اگر شرکت نکنند، دلیل بر این است که جمهوری اسلامی را قبول ندارند.

صحیفه امام؛ ج ۱۹، ص ۳۲۸-۳۳۰