سیامک صفری که قصد دارد در یک دوره آموزشی تئاتر، هنرجویان خود را بمباران تمرین کند.
جی پلاس؛ او هم جزو هنرمندانی است که فکر می‌کند نباید تسلیم کرونا شد و به همین منظور تصمیم دارد با برگزاری یک دوره آنلاین آموزشی، فعالیت‌های تئاتری خود را تداوم ببخشد.
ایسنا نوشت: این بازیگر و مدرس تئاتر که این روزها در ایتالیا به سر می‌برد، می گوید، تازه‌ترین دوره آموزشی خود را اواخر بهمن ماه آغاز خواهد کرد.
صفری از تاثیرات کرونا بر تئاتر می‌گوید و تاکید دارد با همه سختی‌ها و محدودیت‌ها نباید دست روی دست گذاشت.
او در آغاز از محدودیت‌هایی می‌گوید که کرونا بر تئاتر تحمیل کرده است: «کرونا بر تئاتر هم مانند همه چیز اثر گذاشته و این چنین است که تئاتر، دیگر زندگی طبیعی خود را ندارد. سالن‌های اجرا یا تعطیل هستند یا با محدودیت‌های زیادی فعالیت می‌کنند. این محدودیت‌ها به مشکلات همیشگی تئاتر ما اضافه شده و به مقوله آموزش هم تحمیل شده است ولی ما نباید تسلیم این شرایط شویم.
این بازیگر ادامه می‌دهد: باید راهکاری برای تداوم زیست تئاتر بیابیم. پیش از کرونا امکانات آموزشی مثل کتاب، ویدیوهای آموزشی درباره موضوعات گوناگون تئاتری مانند بازیگری، کارگردانی، طراحی صحنه یا موضوعات تئوریک مانند تاریخ تحول صحنه، شیوه‌های اجرا و ... داشته‌ایم ولی این مجموعه را در کنار آموزش‌های حضوری در کلاس تجربه کرده‌ایم.
صفری هم که مانند دیگر همکارانش با این پرسش بزرگ رو به رو شده که در دوران کرونا چگونه می‌توان تئاتر را زنده نگه داشت، اضافه می‌کند: به این نتیجه رسیدم که در مقوله آموزش، فعلا چاره‌ای جز روی آوری به فضای آنلاین نداریم که قطعا خلاقیت در آن یک ضرورت است. شکل آنلاین هم به نوعی مانند برگزاری یک دوره حضوری است چون هنرجویان و معلم در آن حضور دارند. با این تفاوت که افراد از هم دور هستند و انرژی و گرمای تمرین در پلاتو وجود ندارد.
به باور این مدرس، آموزش آنلاین در قیاس با دوره حضوری، دشوارتر و نیازمند کار و تمرین بیشتر است. چرا که در این شیوه، هنرجو باید در تنهایی خود کار کند و بکوشد خود را در مسیر کلاس قرار دهد یعنی از کلاس منفک نشود و بر آنچه اتفاق می‌افتد، متمرکز شود.
صفری برای طراحی این دوره مدتی فکر کرده و در نهایت به این نتیجه رسیده که هنرجو باید بمباران تمرین شود.
او توضیح می‌دهد: هنرجو باید تمرین‌های خود را به کمک ابزار و فضای اینترنت، ثبت کند و در معرض دیدن بگذارد. این تمرین‌ها باید به مرور کامل‌تر شود و ارزش‌های یک شکل اجرایی را بیاید و باید این توانایی وجود داشته باشد تا آنچه خلق و تولید شده، با صبر و حوصله در مسیر کلاس تصحیح شود که نتیجه آن خلق اجرایی است که از صفحه کامپیوتر ، موبایل یا لپ تاب، قابل دیدن است.
او می‌افزاید: در این شیوه هنرجو باید این قاب واسطه را میان خود و تماشاگر در نظر بگیرد و بتدریج اجرای خود را در مسیر ارتباط با تماشاگر کامل‌تر کند.
صفری در پاسخ به این پرسش که مخاطبان این دوره آموزشی چه گروهی هستند، توضیح می‌دهد: همه افراد، امکانی در وجود خود دارند و یک نمایشگر در وجودشان نهفته شده. من در مسیر طراحی خود برای این کلاس ابتدا تلاش می‌کنم هنرجو، نمایشگر درون خود را کشف کند. او متوجه می‌شود ویژگی‌هایی که هرگز به آن فکر نمی‌کرده، می‌تواند کیفیت تماشایی شدن پیدا کند و کم کم با همین ایده کلاس را پیش می‌برم. بنابراین ابتدا هنرجو با اتکاء به تخیلش، خود را به عنوان یک عنصر تماشایی کشف می‌کند و بعد وارد تخیل و دنیای یک فرد دیگر می‌شود که این فرد دیگر می‌تواند پرسوناژ یک نمایشنامه یا نویسنده‌ای باشد که اثری را خلق کرده.
او که در کارنامه هنری خود بازی در نمایش‌هایی همچون «شکار روباه» ، «دن کامیلو» و «همسایه آقا» را دارد، تاکید می‌کند: آنچه برای این کلاس طراحی کرده‌ام، ویژه یک فرد جاافتاده و با تجربه نیست بلکه کسی هم برای اولین بار می‌خواهد وارد این دنیا شود و تنها امکانی که به همراه دارد، غرایزش هست، در این مسیر همراه خواهد شد. ضمنا این مسیر می‌تواند برای کسی هم که بارها صحنه را تجربه کرده، تازگی داشته باشد.
صفری که این دوره را در قالب ده جلسه و هفته‌ای یک روز طراحی کرده است، ادامه می‌دهد: در این دوره انبوهی از تمرین بر سر هنرجو ریخته می‌شود بنابراین باید فرصت انجام و ثبت آن را داشته باشد و آن را در ویترینی که در کلاس طراحی می‌کنیم، قرار بدهد که بتوان آن را دید و تصحیح و تماشایی‌تر کرد.
این بازیگر تئاتر که تجربه کارگردانی هم دارد و گاهی در ایتالیا ساکن می‌شود، در پایان درباره وضعیت تئاتر در این کشور می‌گوید: کرونا یک تهدید جهانی است که همه ملت‌ها در وحشت این بیماری هستند و بر زندگی مردم در سراسر دنیا اثر گذاشته است. در این دوران وضعیت تئاتر در همه جا شبیه هم است. سالن‌های تئاتر ، ارکسترها و اپراها تعطیل است. فعالیت‌های تئاتری فعلا معلق شده و وضعیت روشنی ندارد. شرایطی است که در حال تجربه‌اش هستیم و در همه جا تقریبا مشابه است. امیدوارم در ایران فعالان تئاتر مورد حمایت قرار بگیرند تا بتوانند این روزهای سخت را بگذرانند.
