روزهای منتهی به ۲۲ بهمن ۵۷، هر کدام آبستن حوادث متفاوتی بودند که از جمله این روزها، چهارم بهمن ۵۷ است که شاهد وقایع مختلفی از جمله تقدیم لایحه انحلال ساواک به وسیله شاپور بختیار به مجلس تقدیم بود.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، امروز شنبه مطابق با چهارم بهمن سال ۹۹، نهم جمادی الثانی و بیست و سوم ژانویه است. سال ۵۷ یعنی زمانی که مبارزات مردمی ایران به اوج خود رسیده بود، در این روز اتفاقات مهم و سرنوشت سازی روی داد که با هم مرور می کنیم:
در جلسه علنی مجلس شورای ملی «شاپور بختیار» لوایح انحلال ساواک، نحوه تعقیب مسئولان دولتی و چگونگی تشکیل هیات منصفه را به مجلس تقدیم کرد.
«شاپور بختیار» طی نطقی در مجلس شورای ملی گفت: «من هیچ گاه سنگر قانون اساسی را ترک نخواهم کرد... در جلسه دیشب هیات دولت مشکلات را برای همه وزیران گفتم و خواستم که نظر بدهند همه آنها به طور دسته جمعی و یک یک گفتند: یا ما می میریم یا از قانون دفاع می کنیم.»
کارکنان وزارت امور خارجه همبستگی خود را با ملت ایران اعلام کردند.
افسران و همافران پایگاه های اصفهان، شیراز و بوشهر به حمایت از «امام‌خمینی»(س) تظاهرات کردند.
به دستور «شاپور بختیار» تانک ها در فرودگاه مهرآباد مستقر شدند و باندهای فرود را بستند و به تمامی شرکت های هوایی اعلام شد که به ایران پرواز نکنند. در همین روز هزاران نفر از مردم به سمت فرودگاه حرکت و در اطراف آن اجتماع کردند. روزنامه های ایران نوشتند که ورود امام به کشور دو روز به تعویق افتاد.
کمیته برگزاری مراسم استقبال، مسیر حرکت امام خمینی(ره) را مشخص کرد.
امام خمینی در سخنانی که با دست اندرکاران محل اقامتشان در نوفل لوشاتو داشتند، بر نظارت مردم بر امور تاکید کردند. در بخشی از سخنان امام آمده است:
همه مصیبت هایی که در این سال ها واقع شده است برای این بوده است که دستگا هها سرِخود بوده‌اند. از آن دستگاه اول گرفته، آن شخصی که به اسم شاه در این مملکت حکومت کرده، سرِ خود حکومت کرده، مقید به قوانین نبوده. وقتی که این سرِ خود حرکت کرد، کسانی هم که دنبال او هستند از او یاد می گیرند، اینها هم سرِ خود می شوند. وقتی یک مجلسی را به طور سرِخودی و بدون رعایت قوانین به وجود آوردند، نمایندگان این مجلس هم سرِخود خواهند شد، پایبندِ قوانین نخواهند شد. باید اینها خاتمه پیدا بکند اگر بخواهد مملکت ایران یک مملکتی بشود که مترقی به معنای واقعی باشد، نه اینکه لفظی و همین گفتن ترقی. معنویات یک مملکتی را باید درصدد بود که اصلاحش کرد؛ یعنی باید دست خیانت را کوتاه کرد، دست جنایات را کوتاه کرد. همۀ جاهایی که یک عضوی از اعضای ادارات دولتی یا دولت، عضوی از اعضای دولت تکفل می کنند، مردم موظفند که نظارت کنند در آن. آنهایی که می روند آنجا برای گرفتاری هایی که مثلاً دارند، محاکماتی که دارند، می روند در کلانتری ها، می روند در نظمیه، می روند در ـ عرض می کنم ـ دادگستری و امثال اینها، خودشان باید ناظر باشند که چه می گذرد. و خودشان مکلفند، اگر بخواهند مملکت اصلاح بشود مکلفند که چیزهایی که گذشته است اگر خلاف بوده است، به جاهایی که برای این امر تأسیس می شود اطلاع بدهند تا تعقیب بشوند.
امام در این دیدار بیعت خود را از همراهانشان برداشتند. صحیفه امام؛ ج ۵
کارکنان پست و تلگراف به دستور کمیته تنظیم اعتصابات، اعتصاب خود را شکستند.
«اردشیر زاهدی» اعلام کرد آمریکا نمی خواهد «محمدرضا پهلوی» را بپذیرد.
