معنای فاصله اجتماعی برای ناشنوایان می تواند انزوای شدید باشد، و این مشکلی است که کرونا برای آنان ایجاد کرده است.
جی پلاس، ماسک‌ها، فاصله اجتماعی اجباری و سایر اقدامات بهداشت عمومی با هدف کاهش سرعت همه‌گیری ویروس کرونا، چالشی عجیب و بی‌سابقه برای میلیون‌ها انسان با اختلال شنوایی در سراسر دنیا است.
ایرنا نوشت: تأثیر ویروس کرونا در زندگی روزمره ما کاملاً واضح است و بسیاری از ما این تأثیر را به شدت احساس می‌کنیم. روابط نزدیک و رو در رو به کمترین سطح خود رسیده و دیگر از دیدار با دوستان و آشنایان مانند گذشته خبری نیست. اجتماعات تشکیل نمی‌شوند و فعالیت هر گونه مجموعه‌ای به حداقل یا هیچ رسیده است. حال تصور کنید که این شرایط، برای افراد توانخواه تا چه حد می‌تواند دشوارتر باشد. ایرنا زندگی، در گزارش خود به مناسب روز جهانی ناشنوایان به چالش‌های پیش روی این افراد در دوران کرونا می‌پردازد.
فاصله اجتماعی؛ انزوای بیشتر برای ناشنوایان
نخستین قانونی که با همه‌گیری ویروس کرونا در جهان وضع شد، رعایت فاصله اجتماعی بود. این قانون اگرچه می‌تواند مانعی محکم در برابر انتشار بیش از حد ویروس باشد اما پیش از آن سدی در مقابل زندگی اجتماعی و تعاملات انسانی میان ناشنوایان و نابینایان است. میلیون‌ها ناشنوا در سراسر جهان برای برقراری ارتباط با دیگران نیاز به تماس رو در رو و نزدیک دارند. نابینایان نیز برای فهم و درک درست از محیط اطراف باید بتوانند از حس لامسه خود استفاده کنند. حسی که این روزها بیش از هر زمان دیگری در محدودیت قرار دارد.
ماسک‌ها؛ سدی در مقابل ارتباط
فاصله اجتماعی تنها عامل ایجاد محدودیت برای ناشنوایان نیست. ماسک‌های بهداشتی که حالا به یکی از الزامات هر روزه همه افراد در سراسر جهان تبدیل شده است، سدی محکم‌تر در برابر برقراری ارتباط برای ناشنوایان محسوب می‌شود. آنها برای برقراری ارتباط و گفت‌وگو نیاز دارند تا حرکات دهان را به دقت نگاه کنند، در حالی که ماسک‌ها دیگر اجازه این کار را نمی‌دهند. دولت‌ها در برخی از کشورها، ماسک‌هایی را برای ناشنوایان تعبیه کرده‌اند که یک پلاستیک شفاف مقابل لب‌ها قرار می‌گیرد. این ماسک‌ها اگرچه شرایط را برای ناشنوایان کمی آسان‌تر می‌کند اما باز هم مشکلات تمام شده نیستند. از یک سو، استفاده مداوم از این ماسک‌ها تنفس را دچار مشکل می‌کند چرا که بخش زیادی از آن را پلاستیک تشکیل می‌دهد. از سوی دیگر، گفت‌وگوها حتی با ماسک‌های شفاف از فاصله بیش از ۲ متر چندان واضح و قابل دید نیست.
محدودیت در دریافت اطلاعات
مشکل دیگر، دسترسی محدودتر آنها به اخبار و اطلاعات است. در این شرایط که جامعه به شکل روزانه با حجم زیادی از اخبار مرتبط با همه‌گیری ویروس کرونا مواجه است، ناشنوایان و نابینایان در شرایط سخت‌تری برای دریافت اخبار قرار دارند. اخبار بی‌شمار به شبکه‌های اطلاع‌رسانی تصویری این فرصت را نمی‌دهد که برای اعلام تمام اخبار از مترجمان زبان اشاره استفاده کنند و این امر ناشنوایان را در محدودیت خبری قرار می‌دهد. علاوه بر اینکه، به دلیل ماهیت کاملاً جمعی جامعه ناشنوایان، بسیاری از آنها ترجیح می‌دهند اطلاعات را به صورت گروهی پردازش کنند. پردازش گروهی این فرصت را برای افراد فراهم می‌کند تا سوالات خود را مطرح کنند و در مورد عقاید آنها بحث کنند تا زمانی که به درک کامل موضوع برسند. اگر کسی ویدیویی را در ویروس کرونا تماشا کند، این گزینه برای پردازش به صورت گروهی از بین می رود.
وابستگی به جامعه ناشنوا
ناشنوایان به دلیل احساس تعلق به جامعه ناشنوایان، به این اجتماع بسیار وابسته هستند. اکنون که مدارس و مجموعه‌های ناشنوایان تعطیل است و بسیاری از رویدادهای ناشنوایان لغو شده است، ناشنوایان با سایر اعضای اقلیت خود فقدان معاشرت را تجربه می‌کنند. با توجه به اینکه بسیاری از کودکان ناشنوا از پدر و مادر شنوا به دنیا آمده‌آند، اکنون تنها با والدینی که نمی‌توانند با آنها به زبان خود ارتباط قوی برقرار کنند در تماس هستند.
همه این موانع باعث شده است، ناشنوایان در سراسر جهان و البته در ایران بیش از هر زمان دیگری در انزوای اجتماعی قرار بگیرند.
