ماهواره ناسا میزان دی‌اکسید کربن شهرها را بررسی می‌کند

با توجه به این پژوهش، می‌توان دریافت که چگونه بررسی‌ ماهواره‌ای گازهای قوی گلخانه‌ای می‌تواند ابزاری را در اختیار شهرهای پرجمعیت بگذارد تا به ردیابی انتشار دی‌اکسید کربن، ارزیابی تاثیر تغییر سیاست‌ها و بهبود زیرساخت‌های مربوط به کارآیی انرژی بپردازند.

شهرهایی که ۷۰ درصد انتشار دی‌اکسید کربن جهان را به خود اختصاص می‌دهند، با تولید انرژی، شهری‌سازی سریع و رو به رشد و افزایش جمعیت در ارتباط هستند؛ اما برخی از شهرهای پرجمعیت نسبت به بقیه شهرها، دی‌اکسید کربن بیشتری تولید می‌کنند.

"دین وو" (Dien Wu) و "جان لین" (John Lin)، پژوهشگران دانشگاه یوتا به همراه پژوهشگران "مرکز پروازهای فضایی گادرد" (GSFC) ناسا، برای درک بهتر این موضوع، یک بررسی مشترک را آغاز کردند. آنها انتشار دی‌اکسید کربن را با کمک "رصدخانه مدارگرد کربن ۲" (OCO-2) ناسا در ۲۰ ناحیه شهری چند قاره محاسبه کردند.

شهرهایی که طیف وسیعی از تراکم جمعیت داشتند، بر اساس کیفیت و کمیت داده‌های رصدخانه مدارگرد کربن ۲ انتخاب شدند. در این بررسی، شهرهایی که حداقل پوشش گیاهی را دارند، در اولویت بودند؛ زیرا گیاهان می‌توانند دی‌اکسید کربن را جذب و منتشر کنند و به پیچیدگی بررسی‌ها منجر شوند.

بسیاری از دانشمندان و سیاست‌گذاران باور دارند که بهترین راه برای تخمین زدن و درک تفاوت انتشار دی‌اکسید کربن بین شهرهای گوناگون، به کار گرفتن روش "پایین به بالا" است که میزان انتشار سوخت‌های فسیلی ناشی از تجهیزات صنعتی، مزارع، حمل و نقل جاده‌ای و نیروگاه‌ها را گردآوری می‌کند.

روش پایین به بالا پیش از دسترسی به روش سنجش از راه دور داده‌ها، تنها روش کارآمد بود. این روش می‌تواند میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای را در شهرها به خصوص در نواحی شهری در حال توسعه تخمین بزند.

این گروه پژوهشی در بررسی خود، برای بررسی میزان انتشار، از روش "بالا به پایین" استفاده کردند و برای بررسی میزان دی‌اکسید کربن موجود در هوای نواحی شهری نیز بررسی‌های ماهواره‌ای را به کار بردند.

"لین" گفت: پژوهشگران دیگر برای انجام دادن این بررسی‌ها، از آمار سوخت‌ها استفاده می‌کنند. انجام دادن این گونه بررسی، به کیلومترها رانندگی نیاز دارد تا میزان انتشار محاسبه شود. ما این کار را با بررسی از فضا انجام می‌دهیم تا میزان تراکم دی‌اکسید کربن را در شهرها بررسی کنیم.

این پژوهش، در مجله " Environmental Research Letters" به چاپ رسید.