آندره‌آ استراماچونی می‌گوید از ایران نگریخته و آماده بازگشت به روی نیمکت تیم فوتبال استقلال است.
به گزارش جی پلاس، آندره‌آ استراماچونی که یکشنبه شب قرارداداش را با باشگاه استقلال به صورت یکجانبه فسخ و روز دوشنبه نیز ایران را به مقصد ایتالیا ترک کرد، می‌گوید آماده بازگشت به ایران است، این در حالی است که وی پیش از این در گفت‌وگو با «رادیو 105» ایتالیا گفته بود ظرف 48 ساعت آینده همه چیز پس از مذاکرات وکلایش - با نمایندگان باشگاه استقلال - مشخص خواهد شد.
این سرمربی 43 ساله که از باشگاه استقلال خواسته تا از راهی قانونی طلب یورویی‌اش را به حساب بانکی‌اش در ایتالیا واریز کنند تا حاضر به برگشت به ایران شود، در گفت‌وگو با «رادیو رای» ایتالیا گفت: قطعاً من از ایران فرار نکرده‌ام اما وقتی نمی‌توانستم در آنجا کار کنم، معنایی هم نداشت در ایران بمانم. اگر توافقی با باشگاه استقلال صورت بگیرد، فوراً سوار هواپیما و راهی ایران می‌شوم و تنها منتظر تماسی از جانب وکیلم هستم.
وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش در واکنش به ادعای برخی رسانه‌ها که مدعی شده بودند؛ استراماچونی حتی یک پِنی از باشگاه استقلال نگرفته و به همین خاطر ایران را ترک کرده، اظهار داشت: نمی‌خواهم وارد جزئیات شوم اما این ادعا درست نیست که باشگاه استقلال هرگز به من پرداختی نداشته است. آنها به دلیل تحریم‌های اعمال شده از سوی آمریکا که از جنبه‌های مختلف روی زندگی‌شان تأثیر گذاشته، در آنجا مشکلات واقعاً جدی دارند اما قوانینی توسط فیفا اجرا می‌شود که همین موضوع مشکلاتی را در چند ماه اخیر به وجود آورد.
استراماچونی همچنین درباره اعتراض خیابانی هواداران استقلال پس از فسخ یکجانبه قراردادش که در حمایت از وی صورت گرفت، خاطرنشان کرد: از دید احساسی، این اتفاق زیبایی است که باعث می‌شود احساس غرور کنم. بابت این اتفاق (فسخ قرارداد) متأسفم. این داستان سحرانگیزی بود که با استقلال شروع شد. هواداران از وزارت ورزش انتقاد کردند، چون استقلال تیمی دولتی است و هوداران بر این باورند که آنها مسئول این اتفاقات هستند.
مصاحبه استراماچونی با سایت fcinter۱۹۰۸ ایتالیا را نیز در ادامه می خوانید؛
می توانید توضیح دهید که چه اتفاقی افتاده است؟
متأسفانه پس از تلاش‌های ناموفق متعدد، این قرارداد به دلیل علنی که به باشگاه گفته شده است به طور یک جانبه فسخ شد.
چرا تصمیم به بازگشت به ایتالیا گرفتید؟
من فکر نمی‌کردم که با این تیم در صدر جدول رده بندی قرار بگیریم و تقریباً با حضور ۱۰۰ هزار تماشاگر جشن پیروزی بزرگی را در خانه تجربه کنیم اما تصمیم قانونی، اجتناب ناپذیر بود و ناامیدی عظیمی را برای من در پی داشت. دیگر معنی نداشت که در آنجا بمانیم بدون اینکه بتوانم کار کنیم.
آیا انتظار داشتید که رفتن شما به یک موضوع دولتی تبدیل شود؟
خیر! هرچند محبت مردم بسیار گرم بود، من تصور نمی‌کردم چنین تظاهراتی رخ دهد و باعث احساساتی شدن من شود.
آیا می‌توانید توضیح دهید که سیاست ورزش ایران چگونه است؟
گفتن این مساله دشوار است اما فوتبال از اهمیت زیادی در ایران برخوردار است. تیم ما متعلق به دولت است و به طور موثق توسط رهبران سیاسی اداره می‌شود.
هواداران حتی برای دفاع از شما به خیابان‌ها رفتند ...
در ایران، رسانه‌های اجتماعی به طور گسترده استفاده می‌شوند، بسیار بالاتر از آنچه ما در ایتالیا عادت کرده‌ایم. هواداران قدم به قدم همه دشواری‌هایی را که تیم، به خصوص خودم به عنوان مربی تجربه کردم را دنبال کرده‌اند. بعد از چهار هفته تنها دو امتیاز داشتیم که در جدول رده بندی در رده‌های پایین قرار داشتیم و داربی تهران را برابر پرسپولیس از دست دادیم. به همین دلیل است که بازگشت ما با ابزار فنی و اقتصادی محدود، همه را مجذوب خود کرده است.
آیا این درست است که حتی زنان ایران نیز درگیر فوتبال هستند؟
این چیزی است که مرا به شدت تحت تأثیر قرار داد. با وجود محدودیت‌ها، زنان بسیار نزدیک به فوتبال هستند و در هر فرصتی برای دسترسی به تمرین همیشه با اشتیاق جمع می‌شوند. حیف که آنها نمی‌توانند در مسابقات رسمی شرکت کنند اما من نمی‌خواهم وارد موضوعات بزرگ‌تر شوم.
قوی‌ترین احساسی که در این ماه‌ها تجربه کرده‌اید چه بود؟
شاید پیروزی در تبریز برابر تراکتور که از رقیبان سخت ما بود در زمانی که تنش زیاد برای حمله ترکیه به سوریه وجود داشت. آنها ۱۲ سال در آنجا برنده نشده بودند و هرگز استقلال چهار گل به ثمر نرسانده بود. یک محیط غیرقابل توصیف بود. در فرودگاه، در راه بازگشت، جمعیت دیوانه‌وار بودند. در آن لحظه تیم متوجه شد که می‌توانیم به صدر جدول صعود کنیم.
اگر قرار بود اوضاع رو به راه شود، آیا به استقلال برمی‌گردید؟
قبلا به بازیکنانم نیز گفته بودم، همین امشب هم می‌توانم برگردم.
فراتر از فوتبال، ایران چه احساسی به شما داده است؟
فقط با رفتن به آنجا می‌توانید زیبایی آن را ببینید. میراث امپراتوری پارس با شکوه است. دریا، کوه‌های پوشیده از برف، غذای عالی و ... وجود دارد. زندگی روزمره ایرانی‌ها آن طور که از بیرون تصور می‌کنید نیست. با این حال مهم‌تر از همه برخورد خوب مردم با خارجی‌هاست. هر اتفاقی رخ دهد قسمتی از قلب من همیشه در ایران خواهد بود.
