اتفاقی که نباید می‌افتاد، رخ داد و ویلموتس با عقد قرارداد در خاک کشورش، از الان دست بالاتر را نسبت به فدراسیون فوتبال دارد.
به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ مهدی تاج برای راضی کردن مارک ویلموتس تا بروکسل، پایتخت بلژیک رفت و بعد از دو روز و برگزاری جلسات طولانی او را متقاعد به قبول هدایت تیم ملی فوتبال ایران کرد.
او به این موضوع بسنده نکرد و برای اینکه خیالش از آمدن مربی بلژیکی به کشورمان راحت شود، قرارداد را هم در محل کنسولگری ایران منعقد کرد تا ویلموتس رسما سرمربی تیم ایران شود؛ غافل از این که عقد قرارداد در کشور ویلموتس می‌تواند تبعات منفی برای ما داشته باشد.
البته قرار بر این بود که این موضوع رسانه‌ای نشود و تاج یک قرارداد صوری دیگر در ایران عقد کند و به زعم خودش دهان منتقدان را بسته نگه دارد اما رایزن روابط دوجانبه ایران و بلژیک خبری که از نظر فدراسیون نباید لو می‌رفت، را رسانه‌ای کرد.
اگر خوشبینانه به این موضوع نگاه کنیم، رئیس فدراسیون فوتبال با رفتن به بلژیک و سماجت برای عقد قرارداد در اروپا نه در ایران، ویلموتس را خیلی بالا و خودش را پایین برده و معلوم نیست بعدا بتواند او را کنترل کند.
این اتفاق مشابه عقد قرارداد با کارلوس کی‌روش است که به جای رییس فدراسیون فوتبال، یک مقام بالادستی یعنی معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان تربیت بدنی پای میز عقد قرارداد نشست و اصلا بعد از آن بود که کی‌روش، عملا علی کفاشیان را در مقام کارفرما نادیده گرفت و گاه و بیگاه از همه انتقاد می کرد و از رییس فدراسیون فوتبال حرف شنوی نداشت!
کارلوس کی‌روش با رزومه و کارنامه پر و پیمان، رفتارهای بعدی (که البته عملا منطق انتقادهایش مبنی بر ضعف مدیریت فوتبال ایران، درست بود اما از همین ضعف گاهی سوءاستفاده می کرد) را در شرایطی از خودش نشان داد که به ایران آمد و قرارداد بست اما اکنون برای قرارداد مارک ویلموتس که به مراتب کارنامه ای در حد کی روش ندارد، مهدی تاج تا بلژیک رفته و آنجا پای میز قرارداد برای تیم ملی کشورش نشسته است!
تاج می‌گوید بر سر تمام موضوع ها حتی ممنوعیت مصاحبه ویلموتس درباره مسائل خاص هم توافق کرده؛ هرچند نمی خواهیم این حرکت عجیب، زننده و کاملا غیرحرفه ای او را به "سالی که نکوست از بهارش پیداست" برای آینده تیم کشورمان تعبیر کنیم.
رئیس فدراسیون فوتبال ایران در حالی چنین موضع حقیری را به جایگاه تیم ملی تحمیل کرد که قرار نبود برای یک تیم باشگاهی قرارداد ببندد؛ هرچند همان هم الزامات شئونی خودش را دارد. او نماینده یک کشور برای قرارداد تیم ملی بود و می بایست با حفظ این شأن، حداقل اقدام نهایی برای توافق و قرارداد با ویلموتس یا هر مربی دیگری که علاقمند بر قبول پذیرش هدایت تیم ایران بود را در خاک کشورش انجام می داد که نداد!
