روزنامه های بعد از 15خرداد 42 چه گزارشاتی درباره آن نوشتند. نگاهی به این روزنامه ها و تطبیق آن با واقعیات معلوم میکند که هیچ دروغی نیست که تاریخ آن را رسوا نکند
ماجرای 15 خرداد از 13 خرداد شروع شد که امام در فیضیه سخنان تندی علیه سیاست های حاکم ایراد کرد البته لحن امام نسبت به شاه ملایم تر از سخنرانی های بعدی اش بود او در این سخنان شاه را فردی دانست که عده ای دوره اش کرده اند و او را حتی با هدف براندازی اغفال می کنند.
به گزارش جماران، این سخنان باعث شد که امام را در سحرگاه 15 خرداد دستگیر و روانه تهران کردند. این دستگیری به سرعت در میان مردم پخش شد و مردم که برای سوم شهادت امام حسین(ع) دسته های عزاداری راه انداخته بودند این دسته ها را تبدیل به تظاهرات ضد تصمیم شاه کردند. گزارش های روزنامه ها هم نشان می دهد که این تظاهرات در بسیاری از شهرهای بزرگ ایران از جمله تهران مشهد شیراز و تبریز برگزار شده بود.
حکومت که دستپاچه شده بود با تمام قوا تظاهرات را سرکوب کردند. اما بعد از تظاهرات بزرگ 15 خرداد نشریات وابسته به شاه چه نوشتند؟ این سوال موجب شد که سری به دو نشریه مهم آن دوران یعنی کیهان و اطلاعات بزنیم و روزنامه های آن روزهای ایران را تورق کنیم.
در فردای 15 خرداد یعنی شانزدهم که 5شنبه بوده است اولین واکنش شرح ماوقع در نشریات است و این که «به دنبال انتقال آیت الله خمینی از شهرستان قم» عده ای از مردم سلب آرامش کرده و در شهرهای مختلف اقدام به خرابکاری و تظاهرات نموده اند. البته نخست وزیر (امیراسدالله علم ) در همان روز اول طی یک مصاحبه ای با رسانه ها اعلام می کند که اوضاع کاملا تحت کنترل است و مردم از این بابت هیچ نگرانی نداشته باشند و در عین حال می گوید که این توطئه ای از پیش طراحی شده بود و قرار بود دو هفته دیگر تظاهراتی بسیار وسیع تر انجام شود که با مقابله دولت توطئه در نطفه خفه شد.
در کیهان شانزدهم خرداد عکسی از یک خودروی فولکس و یک موتور انداخته شده است و آن را خرابکاری تظاهر کنندگان اعلام می کند.
اما کیهان در شماره بعد خود که شنبه هجدهم خرداد منتشر شده است به نقل از نخست وزیر وقت مجددا اعلام می کند که آرامش در شهرها برقرار است و در پایین خبر نخست وزیر اعلام شده است که بازداشت شدگان به زودی در دادگاه های نظامی محاکمه خواهند شد حال چرا در دادگاه نظامی کسی جرات پرسش ندارد.
این روزنامه در صفحات داخلی به گزارش های خبرنگاران خود و اطلاعیه های فرمانداری نظامی تهران پرداخته است از جمله در گزارش روزنامه تصویر یک جوان مسیحی را منتشر می کند که دستگیر شده و عکس آیت الله خمینی را به سینه چسبانده بوده است لابد می خواسته نشان دهد که این تظاهرات ها ربطی به اسلام و مسلمانان ندارد.
خبرنگار کیهان از اعلامیه ای دست نویس خبر می دهد که در قم پخش شده و از مردم خواسته شده که گوش و بینی پلیس را ببرند تا به بهشت بروند.
امیراسدالله علم در سخنانی رهبران تظاهر کننده را به سو استفاده از احساسات پاک مذهبی متهم کرده و اعلام می کند که شدیدا با این مسائل برخورد خواهد کرد.
از همین روزها تا پایان خرداد روزنامه کیهان ستونی باز می کند که مردم و دسته جات مردم طی اطلاعیه و اعلامیه انزجار خود را از اغتشاشگران 15 خرداد اعلام کرده و خواستار برخورد شدید با تظاهر کنندگان هستند.
در 19 خرداد سخنان محمدرضا پهلوی در مراسم افتتاح سد شهناز همدان (سد اکباتان) به تظاهر کنندگان حمله کرده و آنها را پول بگیر بیگانگان و ارتجاع سیاه توصیف می کند.
او می گوید: یک نفر شیعه از یک نفر مسلمان غیر شیعه پول می گیرد و علیه مملکتش اقدام می کند. این را چه می شود گفت. یا در جای دیگری تهدید می کند که «اگر ارتجاع راه خونریزی را می پسندد ملت آماده دادن خون است او همچنین وعده می دهد که به زودی مدارک حادثه 15 خرداد برای اطلاع مردم ایران منتشر خواهد شد».
شاه در بخش دیگری از سخنان خود از اسلام تمجید کرده و اقدام تظاهر کنندگان را از اسلام جدا می کند او به نوعی مرجعیت و علمیت آیت الله خمینی به عنوان عامل تظاهرات را با اما و اگر مواجه می کند.
در 25 خرداد روزنامه ها با آب و تاب فراوان اعلام می کنند که اسناد پانزدهم خرداد فاش شد و بر اساس اطلاعیه ای که تیمسار پاکروان معاون نخست وزیر و رییس سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک) منتشر کرد می نویسند که شخصی به نام محمد القیسی جاسوس عرب اعتراف کرده است که چند میلیون دلار به وسیله دو تن از عمال ناصر (جمال عبدالناصرـ) به تهران آودرده است و به شخصی به نام حاج جواد نقره چی داده است و در جای دیگری از این گزارش اعلام می شود که این پول بین »پیراهن سیاهان« در جنوب شهر تقسیم می شده است احتمالا منظور از پیراهن سیاهان همان عزاداران حسینی است چرا که 15 خرداد 42 مصادف با ایام محرم بود.
این گزارش هیچ اتهام مستندی ندارد و تنها در جایی می گوید شخصی به نام مسحوری که این پولها را تقسیم می کرده در اعترافات گفته است که این پول ها ر در کوهستان ها به قاچاقچیان مواد مخدر می داده اما تیمسار پاکروان خود مدعی است که این سخنان را قبول ندارد و این پول با اهداف سیاسی پخش می شده است. به علاوه این که اگر این گزارش ها صحت داشته باشد هیچ کچا اسمی از امام خمینی به عنوان گیرنده این پول ها اسمی برده نشده است وبدین ترتیب اتهام پول گرفتن تظاهر کنندگانی که برای امام آمده بودند منتفی است.
قبل از این گزارش اعلام می شود که متهمان حوادث 15 خرداد به زودی محاکمه خواهند شد اما این محاکمه طبق وعده ها اتفاق نیفتاد.
حکومت در این مقطع بدون این که فرصت پاسخ به مخالفان را بدهد یک سویه شروع به اتهام زنی کرده بود و حضرت امام هم که موضوع اصلی این تظاهرات بود در زندان بود و اطلاعی از روند ماجراها نداشت چنانچه خود بعد از آزادی از زندان در آبان 43 اعلام می کند که بعد از آزادی از زندان و در زمان حصر از حوادث پس از سخنرانی تاریخی خود و 15 خرداد خبردار شده است.
