درادامه مطلب روزنامه ایران آمده است اختصاص 45 میلیارد تومان برای ردیفی به‌نام «پاداش‌های اتفاقی» و همین‌طور ردیف «کمک به اشخاص و مؤسسات خصوصی» با رقم 40 میلیارد تومان، دو‌ردیف پرحاشیه‌ای بود که هنوز به میز بررسی شورایی‌ها نرسیده است. بودجه 97 شهرداری تهران با رقم 17 هزار و 500 میلیارد تومان هفته گذشته در شورای شهرتهران تصویب شد. اگرچه پیش از تصویب هم، رویکرد چند ماهه محمد علی نجفی، شهردار تهران و البته انتقادهای تند‌و‌تیز خیلی‌ها به دست و دلبازی‌ها و بریز و بپاش‌های شهرداران سابق، نشان می‌داد که برای سال جدید با یک بودجه سفت و انقباضی روبه‌رو خواهیم بود. اتفاقاً بودجه 97 هم با همین تصور در منقبض‌ترین شکل خود بسته شد تا نوید یک سال متفاوت برای شهر، از همین «آغاز» داده شود. با اینهمه هنوز جزئیات بودجه به‌تصویب شورای شهر تهران نرسیده، برخی بندها، صدای منتقدان و حتی حامیان نزدیک شهردار را در آورد. بندهایی که نشان می‌داد همچنان شهردار تهران اختیارات ویژه‌ای دارد اختصاص 45 میلیارد تومان برای ردیفی به‌نام «پاداش‌های اتفاقی» و همین‌طور ردیف «کمک به اشخاص و مؤسسات خصوصی» با رقم 40 میلیارد تومان، دو ردیف پرحاشیه‌ای بود که هنوز به میز بررسی شورایی‌ها نرسیده، پرونده انتقادها را پیش‌روی نجفی 67 ساله گشود! آنهم در شرایطی که با علنی شدن لایحه بودجه 97 و در دسترس قرار گرفتن آن برای مردم، خیلی‌ها بااین سؤال ابهام برانگیز مواجه شدند که چرا باید بودجه برخی حوزه‌ها همچون اعتبارات فرهنگی و اجتماعی فدای بودجه‌هایی خاص! شود؟ اگر شهرداری تهران با رعایت محدودیت‌هایی به پیشواز بودجه‌ای لاغر و سبک رفته، پس این رقم‌ها، چگونه سر از لایحه‌ای درآورده که پیش و هنگام بسته شدنش، مدام شعار «صرفه جویی» سر داده می‌شود!؟
انتقاد به بودجه فرهنگی و اجتماعی البته خیلی زودتر از اینها سر از شورای شهر تهران در آورده و رئیس این کمیسیون را مجبور کرده بود تا قبل از تصویب جزئیات بودجه، به دادخواهی و سهم خواهی این حوزه بر آید و اجازه ندهد بر خلاف اهداف مدیریت شهری جدید، داستانی متعارض، روایت شود! محمد جواد حق شناس، در همان ابتدای بررسی وضعیت بودجه فرهنگی و اجتماعی شهرداری به مقایسه آن با بودجه سال گذشته پرداخته و با گلایه گفته بود: «در بودجه مصوب سال 96 شهرداری تهران سهم حوزه مأموریتی فرهنگی و اجتماعی هشت درصد از بودجه کل و به میزان 1467 میلیارد تومان از
17 هزار و 900 میلیارد تومان کل بودجه است، اما با تأسف، در لایحه بودجه سال 97 شهرداری تهران سهم حوزه مأموریتی فرهنگی و اجتماعی به شش درصد کاهش یافته و از 17 هزار و 500 میلیارد تومان کل بودجه یک هزار و 115 میلیارد تومان به این حوزه اختصاص یافته که از این میزان 558 میلیارد تومان به اعتبارات هزینه‌ای و 557 میلیارد تومان نیز به تملک دارایی‌های سرمایه‌ای اختصاص دارد.» این درحالی است که محمد علی نجفی نیز بارها به وضعیت فرهنگی و اجتماعی فقیر تهران، اشاره کرده و حتی در آخرین دیدارش با هنرمندان و سینماگران در نهم بهمن ماه امسال، به صراحت گفته بود که شهرداری خود را موظف به توسعه فضاهای فرهنگی از جمله موزه سینما می‌داند، چراکه موزه سینمای فعلی در‌شأن تاریخ صد ساله سینما نیست!»
برخی دیگر از اعضای شورا
پیش از این انتقادات زیادی به‌لایحه بودجه داشتند. الهام فخاری، عضوی بود که از عدم اختصاص بودجه به ساماندهی دستفروشی گلایه کرده و به «ایران» گفته بود: «متأسفانه برای برخی موضوعات مهم همچون دستفروشی و ساماندهی دستفروشان، ردیف بودجه خاصی پیش‌بینی نشده است، البته این جدا از سدمعبر و ساماندهی مشاغل است. بنابراین باید ردیف‌های متفاوتی در حوزه فرهنگی و اجتماعی دیده شود. براین اساس درحال رایزنی هستیم تا برای دستفروشی هم ردیف در بودجه قائل شویم. بودجه هیأت‌ها در امور فرهنگی دیده شده است.روش اصلاحی آن است که این ارقام صرف حمایت از تنوع فرهنگی شود. لزوماً کمک به معنی صدقه دادن نیست، کمک باید شفاف، عادلانه، با رویکرد حمایت از تنوع فرهنگی و توانمندسازانه باشد.»
با اینهمه پیش از پاسخ به این چرایی‌ها که به گفته رسولی، عضو شورای شهر تهران سه‌شنبه این هفته در صحن علنی شورای شهر بی‌پرده، بررسی می‌شود. باید پرسید آیا در اصل، پیش‌بینی چنین ردیف‌هایی قانونی است؟ یا اینکه در عین قانونی بودن، یک توفیق اجباری برای شخص شهردار محسوب می‌شود تا گاهی از جیب هزینه‌ها برداشته و به مصلحت! طبق قول رسولی به جیب برخی کارکنان شهرداری یا شهروندان شهر بریزد؟!
حسن رسولی، خزانه دار شورای شهر تهران در گفت‌و‌گو با «ایران »به این سؤال این‌طور پاسخ می‌دهد: «ماده 55 قانون شهرداری‌ها و دهیاری‌ها، از زمان تأسیس نهاد شهرداری‌ها، یکسری مأموریت‌ها و انتظاراتی به‌عنوان وظیفه برای شهرداران تعیین کرده که می‌توانند از این ناحیه براساس پیشنهاد خود و تصویب در شورا برای اشخاص یا نهادهایی خاص هزینه کنند یا به عبارتی پرداخت حمایتی داشته باشند. «پاداش اتفاقی» هم جزو همین موضوع محسوب می‌شود. البته از این ردیف‌ها، سرفصل زیاد داریم که بسیار گسترده است. اما باید بگویم که برای این موضوع سرفصل داریم و در همه شهرداری‌ها هم وجود داشته و کاملاً قانونی و متعارف است. اما عدد و رقم آن به نظر شورا بستگی دارد. البته قرار است روز سه‌شنبه، نظر کمیسیون تلفیق در این زمینه به صحن ارائه شود. باید بگویم مهم تصمیم شوراست که می‌تواند این رقم را افزایش یا کاهش داده یا حتی صفر کند.» این عضو شورا درباره انتقاداتی که به کاهش بودجه فرهنگی و اجتماعی وارد است، هم به «ایران »می‌گوید: «کمیسیون برنامه و بودجه، اخیراً نشست مشترکی با رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر برگزار کرده و ایرادات را شنیدیم. باید بگویم تا آنجا که مقدور بود به خواسته‌های کمیسیون فرهنگی توجه کردیم و خوشبختانه توانستیم رضایتشان را جلب کنیم. تا این اندازه می‌توانم بگویم که کاهش بودجه فرهنگی جبران شد.»
رسولی درباره لایحه بودجه 97 تصریح می‌کند: «اگر حداقل تورم را 10 درصد در نظر بگیریم، بودجه 97 به‌دلیل مشکلاتی که ما در حوزه مالی شهرداری تهران داریم، پیش از 12 درصد از نظر قدرت خرید کمتر از سال گذشته و به تعبیری انقباضی بسته شده است. نکته دوم اینکه در این لایحه، سهم درآمدهای پایدار به 28درصد افزایش یافته اما تا الان که فصل درآمدها را در کمیسیون برنامه و بودجه بررسی کردیم، تقریباً به 32درصد رسانده‌ایم. این بدین معناست که در سال‌های گذشته، متوسط درآمدهای پایدار شهرداری بین 7 تا 21درصد بوده است.
اختصاص‌های ابهام برانگیز ردیف‌هایی به لایحه بودجه 97، در شرایطی سؤال برانگیز‌تر می‌شود که همین چند وقت پیش، افشاگری یاشار سلطانی درباره کمک یک ونیم میلیاردی شهرداری تهران (منطقه 5) به هیأت یک مداح مشهور، مسئولیت مدیریت شهری را در اختصاص‌ها و ارائه‌ها سنگین‌تر کرده بود. اگرچه شهردار تهران همان زمان، دستور پیگیری موضوع را داده و اجازه نداده بود تا سکوتش این خبر را مسأله دار کند!، اما حالا در برابر آزمونی قرار گرفته که با اینکه قانونی است، اما توجیه پذیر نیست! بویژه با توجه به شرایط امروز و وضعیت مالی و اقتصادی شهرداری تهران که قرار است بخشی از مردم را به مشارکت بیشتر مالی در امور شهری دعوت کند! که جز اعتماد عمومی، کاری پیش نخواهد رفت.
روزنامه ایران
7244
انتهای پیام انتقاد به بودجه فرهنگی و اجتماعی البته خیلی زودتر از اینها سر از شورای شهر تهران در آورده و رئیس این کمیسیون را مجبور کرده بود تا قبل از تصویب جزئیات بودجه، به دادخواهی و سهم خواهی این حوزه بر آید و اجازه ندهد بر خلاف اهداف مدیریت شهری جدید، داستانی متعارض، روایت شود! محمد جواد حق شناس، در همان ابتدای بررسی وضعیت بودجه فرهنگی و اجتماعی شهرداری به مقایسه آن با بودجه سال گذشته پرداخته و با گلایه گفته بود: «در بودجه مصوب سال 96 شهرداری تهران سهم حوزه مأموریتی فرهنگی و اجتماعی هشت درصد از بودجه کل و به میزان 1467 میلیارد تومان از
17 هزار و 900 میلیارد تومان کل بودجه است، اما با تأسف، در لایحه بودجه سال 97 شهرداری تهران سهم حوزه مأموریتی فرهنگی و اجتماعی به شش درصد کاهش یافته و از 17 هزار و 500 میلیارد تومان کل بودجه یک هزار و 115 میلیارد تومان به این حوزه اختصاص یافته که از این میزان 558 میلیارد تومان به اعتبارات هزینه‌ای و 557 میلیارد تومان نیز به تملک دارایی‌های سرمایه‌ای اختصاص دارد.» این درحالی است که محمد علی نجفی نیز بارها به وضعیت فرهنگی و اجتماعی فقیر تهران، اشاره کرده و حتی در آخرین دیدارش با هنرمندان و سینماگران در نهم بهمن ماه امسال، به صراحت گفته بود که شهرداری خود را موظف به توسعه فضاهای فرهنگی از جمله موزه سینما می‌داند، چراکه موزه سینمای فعلی در‌شأن تاریخ صد ساله سینما نیست!»
برخی دیگر از اعضای شورا
پیش از این انتقادات زیادی به‌لایحه بودجه داشتند. الهام فخاری، عضوی بود که از عدم اختصاص بودجه به ساماندهی دستفروشی گلایه کرده و به «ایران» گفته بود: «متأسفانه برای برخی موضوعات مهم همچون دستفروشی و ساماندهی دستفروشان، ردیف بودجه خاصی پیش‌بینی نشده است، البته این جدا از سدمعبر و ساماندهی مشاغل است. بنابراین باید ردیف‌های متفاوتی در حوزه فرهنگی و اجتماعی دیده شود. براین اساس درحال رایزنی هستیم تا برای دستفروشی هم ردیف در بودجه قائل شویم. بودجه هیأت‌ها در امور فرهنگی دیده شده است.روش اصلاحی آن است که این ارقام صرف حمایت از تنوع فرهنگی شود. لزوماً کمک به معنی صدقه دادن نیست، کمک باید شفاف، عادلانه، با رویکرد حمایت از تنوع فرهنگی و توانمندسازانه باشد.»
با اینهمه پیش از پاسخ به این چرایی‌ها که به گفته رسولی، عضو شورای شهر تهران سه‌شنبه این هفته در صحن علنی شورای شهر بی‌پرده، بررسی می‌شود. باید پرسید آیا در اصل، پیش‌بینی چنین ردیف‌هایی قانونی است؟ یا اینکه در عین قانونی بودن، یک توفیق اجباری برای شخص شهردار محسوب می‌شود تا گاهی از جیب هزینه‌ها برداشته و به مصلحت! طبق قول رسولی به جیب برخی کارکنان شهرداری یا شهروندان شهر بریزد؟!
حسن رسولی، خزانه دار شورای شهر تهران در گفت‌و‌گو با «ایران »به این سؤال این‌طور پاسخ می‌دهد: «ماده 55 قانون شهرداری‌ها و دهیاری‌ها، از زمان تأسیس نهاد شهرداری‌ها، یکسری مأموریت‌ها و انتظاراتی به‌عنوان وظیفه برای شهرداران تعیین کرده که می‌توانند از این ناحیه براساس پیشنهاد خود و تصویب در شورا برای اشخاص یا نهادهایی خاص هزینه کنند یا به عبارتی پرداخت حمایتی داشته باشند. «پاداش اتفاقی» هم جزو همین موضوع محسوب می‌شود. البته از این ردیف‌ها، سرفصل زیاد داریم که بسیار گسترده است. اما باید بگویم که برای این موضوع سرفصل داریم و در همه شهرداری‌ها هم وجود داشته و کاملاً قانونی و متعارف است. اما عدد و رقم آن به نظر شورا بستگی دارد. البته قرار است روز سه‌شنبه، نظر کمیسیون تلفیق در این زمینه به صحن ارائه شود. باید بگویم مهم تصمیم شوراست که می‌تواند این رقم را افزایش یا کاهش داده یا حتی صفر کند.» این عضو شورا درباره انتقاداتی که به کاهش بودجه فرهنگی و اجتماعی وارد است، هم به «ایران »می‌گوید: «کمیسیون برنامه و بودجه، اخیراً نشست مشترکی با رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر برگزار کرده و ایرادات را شنیدیم. باید بگویم تا آنجا که مقدور بود به خواسته‌های کمیسیون فرهنگی توجه کردیم و خوشبختانه توانستیم رضایتشان را جلب کنیم. تا این اندازه می‌توانم بگویم که کاهش بودجه فرهنگی جبران شد.»
رسولی درباره لایحه بودجه 97 تصریح می‌کند: «اگر حداقل تورم را 10 درصد در نظر بگیریم، بودجه 97 به‌دلیل مشکلاتی که ما در حوزه مالی شهرداری تهران داریم، پیش از 12 درصد از نظر قدرت خرید کمتر از سال گذشته و به تعبیری انقباضی بسته شده است. نکته دوم اینکه در این لایحه، سهم درآمدهای پایدار به 28درصد افزایش یافته اما تا الان که فصل درآمدها را در کمیسیون برنامه و بودجه بررسی کردیم، تقریباً به 32درصد رسانده‌ایم. این بدین معناست که در سال‌های گذشته، متوسط درآمدهای پایدار شهرداری بین 7 تا 21درصد بوده است.
اختصاص‌های ابهام برانگیز ردیف‌هایی به لایحه بودجه 97، در شرایطی سؤال برانگیز‌تر می‌شود که همین چند وقت پیش، افشاگری یاشار سلطانی درباره کمک یک ونیم میلیاردی شهرداری تهران (منطقه 5) به هیأت یک مداح مشهور، مسئولیت مدیریت شهری را در اختصاص‌ها و ارائه‌ها سنگین‌تر کرده بود. اگرچه شهردار تهران همان زمان، دستور پیگیری موضوع را داده و اجازه نداده بود تا سکوتش این خبر را مسأله دار کند!، اما حالا در برابر آزمونی قرار گرفته که با اینکه قانونی است، اما توجیه پذیر نیست! بویژه با توجه به شرایط امروز و وضعیت مالی و اقتصادی شهرداری تهران که قرار است بخشی از مردم را به مشارکت بیشتر مالی در امور شهری دعوت کند! که جز اعتماد عمومی، کاری پیش نخواهد رفت.
روزنامه ایران
7244
کپی شد
