در پایان دی سال گذشته پایتخت‌نشینان خبری شوکه کننده دریافت کردند: قلب پوشاک پایتخت سوخت و فرو ریخت. اخباری که پس از انتشار این خبر روی خروجی خبرگزاری‌ها قرار گرفت، شوکه کننده‌تر بود. کسانی و عمدتا آتش‌نشانانی که برای مهار آتش سوزی به محل ساختمان پلاسکو رفته بودند، زیر آوار بودند. هر چند در ساعت‌های اولیه امید‌هایی برای زنده خارج کردن این افراد وجود داشت، اما با طول کشیدن عملیات امداد و نجات دیگر کسی امیدی نداشت که محبوسان زنده از زیر آوار بیرون بیایند. چند روز که گذشت خانواده محبوسان و سایر شهروندان دیگر امیدوار بودند که حداقل اجساد افراد مانده زیر آوار پیدا شود. به هر حال در مورد این حادثه هنوز اظهار نظراتی انجام می‌شود، چرا که گزارش‌ها حکایت از این دارد که برخی از نهاد‌های مسئول از جمله شهرداری تهران و بنیاد مستضعفان به وظایف خود در قبال ایمنی پلاسکو و امدادرسانی درست عمل نکرده‌اند. روز گذشته یک عضو شورای شهر تهران از توبیخ و جا‌به‌جایی اجباری آتش‌نشانان معترض پلاسکو خبر داده است.
یک عضو شورای شهر تهران اعلام کرد: با وجود گزارش کمیته فنی پلاسکو، هنوز هم جای خالی کمیته حقیقت یاب احساس می‌شود و باید این کمیته شکل گیرد. احمد مسجدجامعی با اشاره به گزارش کمیته فنی حادثه پلاسکو ضمن تقدیر و تشکر از کارشناسان و پژوهشگران این کمیته بابت انجام ساعت‌ها کار پژوهشی گفت: گزارش کمیته فنی مدیریت شهری در مواردی با گزارش کمیته ملی پلاسکو همپوشانی دارد، اما گزارش دولت درباره حادثه پلاسکو منصفانه و اخلاقی‌تر بود، چرا که در گزارش اولیه دولت نواقص سازمان‌های دولتی مورد پذیرش قرار گرفته، اما در پاسخ‌ها و گزارش‌های ارائه شده به شورا در جلسات مختلف که از سوی مدیران شهرداری و گروه‌های کارشناسی بیان شد، انگار همه تقصیرها متوجه دولت و شهروندان است.

گزارش شورا درباره پلاسکو به ابهامات افزود

او با بیان اینکه اولین بار بود که دولت گزارش ملی در فضای عمومی درباره یک حادثه ارائه کرد گفت: این اقدام ارزشمندی است که نشان‌ دهنده پاسخگو بودن دستگاه اجرایی به سوالات شهروندان با اتکا به نگرش‌های متخصصان است و به‌رغم آنکه گزارش مناسبی بود، اما هنوز هم جای خالی کمیته حقیقت یاب احساس می‌شود تا با در اختیار گرفتن همه این منابع به شناسایی بهتر و بیشتر موضوع و شناخت مقصران و متخلفان پرداخته و از تکرار حوادث مشابه جلوگیری کند، چرا که یادمان باشد افکار عمومی تا روشن شدن ابعاد این فاجعه آن را در ذهن می‌سپارند و اگر پاسخ مناسبی نیابند، از اعتماد ملی کاسته می‌شود.

توبیخ ناخواسته آتش‌نشانان در پی اعتراض

این عضو شورای شهر تهران افزود: از ما می‌پرسند که چه بر سر پلاسکو آمد و چرا 16 نفر از آتش‌نشانان و چند نفر از شهروندان جان خود را در یک حریق و ریزش آوار، فقط ظرف یکی دو ساعت از دست دادند؛ این در حالی است که در دو سال اخیر تعداد آتش‌نشان‌هایی که جان خود را در این حادثه و حوادث مشابه از دست داده‌اند، از تعداد کل شهدای آتش‌نشان تهران در هشت سال دفاع مقدس بیشتر است. این درحالی است که این آتش‌نشانان سرمایه‌های شهر و از ارکان آسایش شهروندان هستند و بارها از ما خواسته‌اند که به راحتی از کنار چنین فاجعه‌ای نگذریم. آتش‌نشانان می‌گفتند بعد از فاجعه پلاسکو وقتی صبح برای رفتن به سر کار از خانه خارج می‌شویم، اهل خانه با دلهره، نگرانی و دلواپسی ما را بدرقه می‌کنند و صدای ماشین آتش‌نشانی که می‌شنوند حالشان بد می‌شود. اگر دقایقی در پاسخگویی به تلفن تاخیر شود، فکر می‌کنند ما دچار حادثه شده‌ایم و زیر آوار هستیم. آیا ما می‌توانیم خودمان را به جای آنها بگذاریم؟ علاوه بر اینها می‌گفتند به مطالبات ما پاسخ درخوری داده نشده و حتی در مواردی با نوعی توبیخ و جابه‌جایی ناخواسته مواجهیم. مسجدجامعی با بیان اینکه در جلسه اخیر شورا اجازه بیان نکته نظرات به دلیل ضیق وقت داده نشد، گفت: برای مثال در این گزارش قید شده که معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار تهران به عنوان فرمانده میدان، عملیات را هدایت می‌کرده و شهردار تهران نیز به عنوان مدیر، بحران را مدیریت می‌کرده است، اما باید بگویم که پس از حریق و ریزش پلاسکو من در محل حادثه حضور داشتم، اما به غیر از شهردار منطقه 12 و مدیر کل دفتر شهردار، مسئول دیگری از شهرداری ندیدم، به گونه‌ای که احساس کردم حادثه رها شده و بر همین اساس با دولت و استانداری تماس گرفته و از آنها خواستم که به کمک بیایند و در مدیریت بحران مشارکت کنند.

چرا شهرداری بودجه آتش‌نشانی را نداد؟

او با بیان اینکه در ساعات طلایی حادثه مجموعه اقداماتی که صورت گرفته، نشان دهنده ناتوانی و بی‌برنامگی است و این از برخی فقرات گزارش هم کم و بیش دریافت می‌شود، گفت: برای مثال در گزارش آمده است که برای اطفای حریق در هر طبقه پلاسکو 485 متر مکعب آب به طور مستقیم لازم بود که انتقال آب از سطح زمین تا ارتفاع 40 متری با تجهیزات فعلی غیرممکن بوده است و بر همین اساس با توجه به امکانات موجود استراتژی خنک نگه داشتن ساختمان در دستور کار قرار می‌گیرد و حال جای سوال است که چرا شهرداری بودجه آتش‌نشانی را در اختیار آن مجموعه قرار نداده، به گونه‌ای که ما شاهدیم 198 میلیارد تومان از اعتبارات آتش‌نشانی از محل اخذ عوارض دو درصد پرداخت نشده است و چرایی این مساله هنوز در ابهام قرار دارد.

مدیریت‌بحران و آتش‌نشانی فرزندان ناخواسته شهرداری

این عضو شورای شهر تهران با بیان اینکه بر اساس این گزارش به دلیل همجواری پلاسکو با ساختمان‌های اطراف امکان عملیات و اطفای حریق به شکل گسترده و همه جانبه وجود نداشته گفت: این در حالی است که پلاسکو در کنار دو خیابان عریض قرار داشته، حال تصور کنید اگر اتفاقی مشابه در برج‌های بلند مرتبه‌ای که در کوچه‌های 10 - 12 متری مجوز داده‌اید، رخ دهد چه باید کرد؟ مشکل دیگر مدیریت شهری آنجاست که به مدیریت بحران و آتش‌نشانی به مانند یک فرزند ناخواسته نگاه می‌کنند و میلیاردها تومان بودجه آتش‌نشانی و مدیریت‌ بحران را تخصیص نمی‌دهند و به تصحیح ساختارهای ناقص و انجام آموزش‌های لازم برای آنها نمی‌پردازند و هر جا که بد عمل می‌شود، دم از ضعف فرهنگی شهروندان می‌زنند.

مدیریت‌شهری در بحران پلاسکو دچار مشکل بود

یک عضو شورای شهر تهران درباره عملکرد مدیریت شهری در حادثه پلاسکو به «آرمان» می‌گوید: در فاجعه پلاسکو بسیاری از نابسامانی‌های شهری مشخص شد. همچنین در روزهای اخیر نیز مهدی چمران رئیس شورای شهر تهران، گزارشی در این زمینه مطرح کرد. این در حالی است که به رغم برداشت نهایی او نوک پیکان این نارسایی‌ها به سوی دولت بود و حادثه پلاسکو به هیچ عنوان بحران نبوده، بلکه فقط یک حادثه نقطه‌ای بوده است. محمد مهدی تندگویان در گفت‌و‌گو با «آرمان»می‌افزاید:‌ اگر فاجعه پلاسکو یک حادثه کوچک بود، پس چرا این نارسایی، شهر را مختل کرد؟ تقریبا 10 روز کل شهر تهران درگیر مدیریت یک حادثه بودند! به گفته او در این کلانشهر که با یک حادثه نقطه‌ای شاهد بروز چنین نارسایی‌هایی هستیم، در مقابله با حوادث گسترده چه بلایی بر سر شهر تهران می‌آید؟! در واقع حادثه پلاسکو تمرین مدیریت بحران در مدیریت شهری بود! در اصل مدیریت شهری در زمینه ساماندهی پلاسکو نمره قابل قبولی کسب نمی‌کند.
روزنامه آرمان
1539
انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
0 نفر این پست را پسندیده اند
نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.