مرکز تحقیقات کاربردی پلیس آگاهی ناجا دراین زمینه تحقیقات و بررسی میدانی را انجام داده و برخی از عوامل اصلی که منجر به وقوع سرقت از منزل می شود را براساس این کار میدانی مشخص کرده است.
نتایج این تحقیقات نشان می دهد که اگر مالکان (واحدهای مسکونی) در صورت داشتن کمی توجه و دقت نظر به خوبی می توانند از سرقت منزل خود پیشگیری کنند.
نتایج حاصله از تحقیقات میدانی مرکز تحقیقات پلیس آگاهی ناجا در خصوص عوامل سرقت از منزل بشرح زیر است:
1. خانه هایی که در طول روز به طور معمول خالی است: خانه هایی با چراغ روشن، وسیله نقلیه پارک شده در جلوی پارکینگ، فعالیت قابل دید از بیرون از خانه یا سروصدای قابل تشخیص کمتر مورد سرقت قرار می گیرند. حتی خانه هایی که نزدیک این قبیل خانه ها هستند نیز کمتر در خطر سرقت قرار دارند.
2. خانه هایی با ساکنین جدید: ساکنینی که جابجایی زیادی دارند و مدت زمان کمتری در یک خانه سکونت دارند به دلیل ارتباط اجتماعی کمتر با همسایه ها بیشتر مورد سرقت قرار می گیرند.
3. خانه های بدون سگ: حضور سگ تقریباً جایگزین انسان در منزل است و سارقین تمایلی به سرقت از منازلی که سگ دارند، ندارند. سگ های کوچک پارس می کنند و جلب توجه می کنند و سگ های بزرگ هم آسیب فیزیکی می توانند به سارقین بزنند. به طور میانگین خانه هایی که مورد سرقت قرار می گیرند نسبت به خانه هایی که سرقت نمی شوند سگ ندارند.
4. قابلیت دید یا نظارت مناسب: میزان دید همسایه ها یا افراد عبوری از منزل قابلیت دید یا نظارت مناسب است. خطر دیده شدن در ورود و خروج از یک خانه انتخاب هدف را برای سارق تحت تأثیر قرار می دهد که همین امر خانه هایی با دید و نظارت مناسب برای سارقین را هدف مناسبی برای سرقت نشان می دهد.
5. خانه های با پوشش: برای سارقین پوشش هایی شامل درختان یا بوته هایی( مخصوصاً بوته یا درخت های همیشه سبز) که نزدیک درها و پنجره ها قرار دارند؛ دیوار ها و فنس ها( مخصوصاً فنس های ایمنی)؛ و ویژگی های معماری مانند ایوان هایی که شبکه ای هستند یا پارکینگ هایی که جلو خانه تعبیه شده اند، مانع دیدن در ورودی ساختمان می شوند. ورودی مخفی توسط فنس های محکم یا بوته های انبوه از جمله ویژگی های بسیاری از خانه های ویلایی قدیمی است که محل ورود اکثریت سارقین است.
6. خانه هایی که دور از بقیه منازل هستند: این خانه ها به خاطر دور بودن از جاده و خیابان نسبت به خانه های دیگر، از دید بقیه دور است. معمولاً در قطعه های زمین بزرگ ساخته می شوند و در کنار آنها زمین های بدون سکونت مانند پارک ها قرار دارند. این جدایی باعث می شود که همسایه ها یا عابرین نتوانند صدای دزد یاحرکت آن را متوجه بشوند.
7. خانه هایی که نور کمی دارند: برای خانه هایی که نزدیک به همسایه های خود هستند ولی نور کمی دارند احتمال ندیدن سارقین توسط همسایه باز هم بالا می رود. نورپردازی مداوم و یکنواخت احتمال اینکه سارقین دیده شوند را بیشتر می کند. در خانه هایی که دور از بقیه منازل هستند، نورپردازی مداوم و تغییرات آن می تواند به عنوان آژیر خطری از ورود سارقین عمل کند. این مباحث در دزدی هایی که در روز انجام می گیرد که بسیار هم رایج است اعتبار ندارد.
8. خانه هایی که در گوشه قرار دارند: به خاطر اینکه سارقین دسترسی راحتی به این خانه ها دارند و این منازل همسایه های کناری کمتری نسبت به سایر خانه ها دارند، بیشتر در معرض خطر سرقت قرار هستند.
9. خانه هایی با طراحی های معماری پنهان در آن: به منظور امنیت و زیبایی بنا بعضی از خانه ها را به گونه ای طراحی می کنند که همسایه ها و عابرین دید کمتری به آن داشته باشند. خانه هایی که پنجره ها و در های آن روبروی منازل دیگر باز می شود به مراتب احتمال سرقت از آنها پایین می آید.
10. در دسترس بودن: در دسترس بودن میزان راحتی سارق برای ورود به منزل را ارزیابی می کند. خانه های زیر خطر بیشتری برای مورد سرقت قرار گرفتن، دارند:
1/10. خانه هایی که براحتی از درها و پنجره های کناری و پشتی می توان وارد آنها شد: ورودی کناری یا عقب رایج ترین شیوه ورود سارقین است. در بعضی مناطق در ورودی نقطه رایج ورود سارقین است اما معمولاً تفاوت در معماری ها بازگوکننده شیوه ورود سارقین است.
2/10. خانه هایی که کنار کوچه ها قرار دارند: کوچه ها هم دسترسی و هم فرار را برای سارقین راحت تر و دید همسایه ها را هم نسبت به سارقین کم می کند. به علاوه زمین های بزرگ اطراف خانه دسترسی به پشت خانه ها را تسهیل می کند.
آسیب پذیری و امنیت:
چگونگی تعیین این پارامتر به این بستگی دارد که سارقین چقدر آن خانه را مدنظر و هدف قرار می دهند. خانه های زیر در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
1. خانه هایی با نقاط ورودی ضعیف: استفاده از مصالح ساختمانی ضعیف می تواند خانه ها را در مقابل سرقت آسیب پذیر کند. در خانه های قدیمی معمولاً زنگ زدگی قفل ها و پنجره ها دو درها مشاهده می شود که باعث ورود راحت تر سارقین می گردد. همچنین خانه های جدید نیز اگر از مواد ارزان در ساخت آنها استفاده شود به همین گونه است.
2. خانه هایی که ساکنین به امنیت آن کم توجه اند: خانه هایی که مورد سرقت قرار می گیرند معمولاً در یا پنجره باز یا قفل نشده دارند. تغییرات فصلی شیوه ورود سارقین را عوض می کند. در حالی که در تابستان بیشتر از در و پنجره های باز استفاده می شود در فصل سرما ورود به زور بیشتر اتفاق می افتد.
3. خانه هایی با وسایل امنیتی ضعیف یا نبود وسایل امنیتی: مطالعات نشان می دهد که زنگ خطر با ترکیبی از وسایل امنیتی سرقت ها را کاهش می دهد. سارقین معمولاً وارد خانه هایی که دو یا بیشتر وسایل امنیتی دارند، نمی شوند( شامل قفل های پنجره، قفل های زبانه ای چهار گوش، چراغ ها و زنگ های خطر ایمنی). مطالعات روی مجرمین نشان می دهد که سارقین از خانه هایی که قفل های مناسب یا وسایل ایمنی دیگر دارند دوری می جویند. سارقین با تجربه در بعضی موارد وسایل ایمنی را از کار می اندازند ولی همین امر باعث کاهش سرعت عملشان می شود و احتمال دیده شدنشان را نیز افزایش می دهد.
---------------------------------------------------------------
* رئیس مرکز تحقیقات کاربردی پلیس آگاهی ناجا
تهرام/7243/
انتهای پیام نتایج این تحقیقات نشان می دهد که اگر مالکان (واحدهای مسکونی) در صورت داشتن کمی توجه و دقت نظر به خوبی می توانند از سرقت منزل خود پیشگیری کنند.
نتایج حاصله از تحقیقات میدانی مرکز تحقیقات پلیس آگاهی ناجا در خصوص عوامل سرقت از منزل بشرح زیر است:
1. خانه هایی که در طول روز به طور معمول خالی است: خانه هایی با چراغ روشن، وسیله نقلیه پارک شده در جلوی پارکینگ، فعالیت قابل دید از بیرون از خانه یا سروصدای قابل تشخیص کمتر مورد سرقت قرار می گیرند. حتی خانه هایی که نزدیک این قبیل خانه ها هستند نیز کمتر در خطر سرقت قرار دارند.
2. خانه هایی با ساکنین جدید: ساکنینی که جابجایی زیادی دارند و مدت زمان کمتری در یک خانه سکونت دارند به دلیل ارتباط اجتماعی کمتر با همسایه ها بیشتر مورد سرقت قرار می گیرند.
3. خانه های بدون سگ: حضور سگ تقریباً جایگزین انسان در منزل است و سارقین تمایلی به سرقت از منازلی که سگ دارند، ندارند. سگ های کوچک پارس می کنند و جلب توجه می کنند و سگ های بزرگ هم آسیب فیزیکی می توانند به سارقین بزنند. به طور میانگین خانه هایی که مورد سرقت قرار می گیرند نسبت به خانه هایی که سرقت نمی شوند سگ ندارند.
4. قابلیت دید یا نظارت مناسب: میزان دید همسایه ها یا افراد عبوری از منزل قابلیت دید یا نظارت مناسب است. خطر دیده شدن در ورود و خروج از یک خانه انتخاب هدف را برای سارق تحت تأثیر قرار می دهد که همین امر خانه هایی با دید و نظارت مناسب برای سارقین را هدف مناسبی برای سرقت نشان می دهد.
5. خانه های با پوشش: برای سارقین پوشش هایی شامل درختان یا بوته هایی( مخصوصاً بوته یا درخت های همیشه سبز) که نزدیک درها و پنجره ها قرار دارند؛ دیوار ها و فنس ها( مخصوصاً فنس های ایمنی)؛ و ویژگی های معماری مانند ایوان هایی که شبکه ای هستند یا پارکینگ هایی که جلو خانه تعبیه شده اند، مانع دیدن در ورودی ساختمان می شوند. ورودی مخفی توسط فنس های محکم یا بوته های انبوه از جمله ویژگی های بسیاری از خانه های ویلایی قدیمی است که محل ورود اکثریت سارقین است.
6. خانه هایی که دور از بقیه منازل هستند: این خانه ها به خاطر دور بودن از جاده و خیابان نسبت به خانه های دیگر، از دید بقیه دور است. معمولاً در قطعه های زمین بزرگ ساخته می شوند و در کنار آنها زمین های بدون سکونت مانند پارک ها قرار دارند. این جدایی باعث می شود که همسایه ها یا عابرین نتوانند صدای دزد یاحرکت آن را متوجه بشوند.
7. خانه هایی که نور کمی دارند: برای خانه هایی که نزدیک به همسایه های خود هستند ولی نور کمی دارند احتمال ندیدن سارقین توسط همسایه باز هم بالا می رود. نورپردازی مداوم و یکنواخت احتمال اینکه سارقین دیده شوند را بیشتر می کند. در خانه هایی که دور از بقیه منازل هستند، نورپردازی مداوم و تغییرات آن می تواند به عنوان آژیر خطری از ورود سارقین عمل کند. این مباحث در دزدی هایی که در روز انجام می گیرد که بسیار هم رایج است اعتبار ندارد.
8. خانه هایی که در گوشه قرار دارند: به خاطر اینکه سارقین دسترسی راحتی به این خانه ها دارند و این منازل همسایه های کناری کمتری نسبت به سایر خانه ها دارند، بیشتر در معرض خطر سرقت قرار هستند.
9. خانه هایی با طراحی های معماری پنهان در آن: به منظور امنیت و زیبایی بنا بعضی از خانه ها را به گونه ای طراحی می کنند که همسایه ها و عابرین دید کمتری به آن داشته باشند. خانه هایی که پنجره ها و در های آن روبروی منازل دیگر باز می شود به مراتب احتمال سرقت از آنها پایین می آید.
10. در دسترس بودن: در دسترس بودن میزان راحتی سارق برای ورود به منزل را ارزیابی می کند. خانه های زیر خطر بیشتری برای مورد سرقت قرار گرفتن، دارند:
1/10. خانه هایی که براحتی از درها و پنجره های کناری و پشتی می توان وارد آنها شد: ورودی کناری یا عقب رایج ترین شیوه ورود سارقین است. در بعضی مناطق در ورودی نقطه رایج ورود سارقین است اما معمولاً تفاوت در معماری ها بازگوکننده شیوه ورود سارقین است.
2/10. خانه هایی که کنار کوچه ها قرار دارند: کوچه ها هم دسترسی و هم فرار را برای سارقین راحت تر و دید همسایه ها را هم نسبت به سارقین کم می کند. به علاوه زمین های بزرگ اطراف خانه دسترسی به پشت خانه ها را تسهیل می کند.
آسیب پذیری و امنیت:
چگونگی تعیین این پارامتر به این بستگی دارد که سارقین چقدر آن خانه را مدنظر و هدف قرار می دهند. خانه های زیر در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
1. خانه هایی با نقاط ورودی ضعیف: استفاده از مصالح ساختمانی ضعیف می تواند خانه ها را در مقابل سرقت آسیب پذیر کند. در خانه های قدیمی معمولاً زنگ زدگی قفل ها و پنجره ها دو درها مشاهده می شود که باعث ورود راحت تر سارقین می گردد. همچنین خانه های جدید نیز اگر از مواد ارزان در ساخت آنها استفاده شود به همین گونه است.
2. خانه هایی که ساکنین به امنیت آن کم توجه اند: خانه هایی که مورد سرقت قرار می گیرند معمولاً در یا پنجره باز یا قفل نشده دارند. تغییرات فصلی شیوه ورود سارقین را عوض می کند. در حالی که در تابستان بیشتر از در و پنجره های باز استفاده می شود در فصل سرما ورود به زور بیشتر اتفاق می افتد.
3. خانه هایی با وسایل امنیتی ضعیف یا نبود وسایل امنیتی: مطالعات نشان می دهد که زنگ خطر با ترکیبی از وسایل امنیتی سرقت ها را کاهش می دهد. سارقین معمولاً وارد خانه هایی که دو یا بیشتر وسایل امنیتی دارند، نمی شوند( شامل قفل های پنجره، قفل های زبانه ای چهار گوش، چراغ ها و زنگ های خطر ایمنی). مطالعات روی مجرمین نشان می دهد که سارقین از خانه هایی که قفل های مناسب یا وسایل ایمنی دیگر دارند دوری می جویند. سارقین با تجربه در بعضی موارد وسایل ایمنی را از کار می اندازند ولی همین امر باعث کاهش سرعت عملشان می شود و احتمال دیده شدنشان را نیز افزایش می دهد.
---------------------------------------------------------------
* رئیس مرکز تحقیقات کاربردی پلیس آگاهی ناجا
تهرام/7243/
کپی شد
