«کیومرث امجدیان» روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهارداشت: توانمندی های آیندگان هم نسبت به نسل امروز بیشتر خواهد بود و به جای اینکه تصور کنیم آنان را مثل خود تربیت کنیم، باید زمینه تربیت، رشد و شکوفایی شان را فراهم آوریم و اجازه دهیم خودشان بشوند و بتوانیم آینده بهتری را برای آنان و جامعه رقم بزنیم.
وی با تشریح مشکلات کنونی نظام آموزشی گفت: با توجه به پیشرفت قابل توجه در دنیا، خود را در واژه ها و محتواهایی محصور کرده ایم که دانش آموزان هیچ ارتباطی با آن ندارند، در مدرسه احساس خستگی می کنند و مدرسه خود مانع تربیت می شود.
امجدیان افزود: با توجه به تحولات دنیای امروز و تاثیر آن بر همه ابعاد زندگی، آموزش و پرورش باید ضمن هماهنگی با تحولات آینده، اثرگذار باشد و تحولات آینده را رقم بزند که این نوع آموزش و پرورش پیشرو است و اگر اینگونه نباشد، نهادی عقب افتاده و واپس رو خواهد بود و جامعه را هم به سمت عقب می برد.
مدرس دانشگاه فرهنگیان اظهارداشت: مدرسه نمود عینی آموزش و پرورش و معلم مهمترین عنصر در تعلیم و تربیت محسوب می شود و اگر بهترین نرم افزارها و فناوری ها را داشته باشیم اما معلم خوب نداشته باشیم، فایده ای ندارد.
وی گفت: براساس سند تحول بنیادین آموزش و پرورش تربیت در تعامل با خود، خدا، خلق و خلقت اتفاق می افتد، این تعامل باید صورت گیرد تا کودک تربیت شود و آینده بهتری را بتوانیم برای او رقم بزنیم.
*دوره معلمان یاددهنده گذشت
امجدیان بیان کرد: دیگر دورانی که معلم یاددهنده بود سپری شده، معلم باید فرصت یا موقعیت را برای یادگیری ایجاد کند، کار مدرسه ایجاد فرصت برای تربیت شدن است نه تربیت کردن.
وی با اشاره به تصور اشتباه در مدارس برای تربیت کردن دانش آموزان افزود: تربیت کردن نوعی تعدیل کردن است، یعنی آنچه فکر می کنیم که دانش آموز باید بشود در حالی که در وجود و خلقتش، یک ظرفیت و استعدادهایی قرار داده شده و باید فرصت هایی برای رشد و شکوفاشدن آنان براساس آنچه هستند، فراهم شود.
مدرس دانشگاه فرهنگیان درباره دیدگاه های متفاوت نسبت به دانش آموز به عنوان کودک یا بچه و نوع تربیت، آموزش و کلاس داری اظهارداشت: تصور ما از بچه، فردی حقیر، کوچک، ضعیف و ناتوان است که باید او را توانا و قوی کنیم در مقابل در کودک، بزرگسالی، رشد، بزرگی و شکوفایی نهفته است و وظیفه ما این است که ضمن رعایت کرامت انسانی، زمینه لازم را برای شکوفاشدن، بزرگ و رشیدشدن او فراهم آوریم.
*مدارس امروزی مانع رشد دانش آموزان
مدرس دانشگاه فرهنگیان، مدارس امروز را مانع تربیت شدن دانش آموزان دانست و گفت: مدارس دانش آموزان را در قالب ها و چارچوب هایی خاص تربیت می کنند که آنان نمی توانند در این چارچوب ها، آنطور که باید رشد کنند و بگنجند.
امجدیان افزود: تصور امروز از مدرسه مکانی است که باید نظام سیاسی، ایدئولوژیک و همه موارد در وجود دانش آموز رشد پیدا کند و این نوع نگاه موجب می شود او در قالب کلیشه هایی خاص تربیت شود.
وی ادامه داد: در مقابل شاهد نتیجه مطلوب نیستیم، دانش آموز در آزمون ها مردود و از مدرسه اخراج یا فرار می کند اما در بیرون از مدرسه در صورت فراهم شدن شرایط، تعمیرکار، نقاش، هنرمند و موزیسین ماهر یا... به عنوان فردی موفق می شود.
امجدیان با اشاره به اینکه آموزش و پرورش به تفاوت های دانش آموزان از لحاظ جنسیتی، روستایی و شهری توجه ندارد، اظهارداشت: یک کتاب آموزشی به دانش آموزان داده و ارزیابی از همان کتاب انجام می شود در صورتی که هرکدام از دانش آموزان متفاوت از دیگری هستند و ما نمی توانیم از این نظام آموزشی توقع داشته باشیم که دانش آموزان به عنوان بزرگسالان آینده خوب تربیت شوند.
این مدرس دانشگاه با تاکید بر لزوم خارج شدن نظام آموزشی از تمرکزگرایی گفت: با توجه به بخش های برنامه درسی شامل اشتراکات ارزش های اسلامی و فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی و دروس اختصاصی برای دختر، پسر، روستایی، شهری و اقوام مختلف ضمن ایجاد روحیه جست و جوگری در دانش آموزان و ارائه چندین کتاب آموزشی باید شرایطی فراهم شود تا معلم از محتواهای مختلف برای آموزش دانش آموزان استفاده کند و خود را در یک محتوای خاص محدود و محصور نکند.
**توجه به فضای فیزیکی و روانی
امجدیان، فضای فیزیکی و روانی مدرسه را در آموزش دانش آموزان موثر دانست و افزود: مدرسه اگر فضای فیزیکی مناسبی نداشته باشند شادی آفرین نیست و دانش آموزان دچار رخوت می شوند؛ فضای روانی مدرسه نیز در نتیجه تعامل دانش آموزان با معلمان، مدیران و تمامی کارکنان مدرسه ایجاد می شود که این فضای روانی احساس شادی را در دانش آموزان در پی دارد.
وی بیان کرد: در نظام آموزشی به هیچ کدام از این موارد توجهی نداریم، دانش آموزان آرامش ندارند و فقط از مدرسه فرار می کنند؛ ما باید فضاها را تغییر دهیم و برنامه های آموزشی را متنوع کنیم، صرفا محتواهای سخت و خشک نمی تواند دانش آموز را در مدرسه نگه دارد.
*دانش آموز اینک فکرکردن نمی آموزد
این مدرس دانشگاه، برنامه درسی تلفیقی و دوری از محتوامحوری و گرایش به سمت فعالیت محوری را از دیگر راهکارهای دستیابی به آموزش و پرورش پیشرو دانست و اظهارداشت: بسیاری از دروس همچون فیزیک، شیمی و ریاضی باید با هم تدریس شوند؛ در ادبیات و دروس اجتماعی هم دینی تدریس می شود، لزومی ندارد اینها از هم تفکیک شده و معلم مجزا داشته باشند.
وی با اشاره به اینکه آموزش دروس به صورت تلفیقی در دستیابی دانش آموزان به انسجام فکری موثر است گفت: دنیا به صورت سیستم و تمامی امور به هم مربوط است، تفکیک دروس و آموزش آنها، امکان تفکر به دانش آموزان را نمی دهد و متاسفانه دانش آموزان در نظام آموزش و پرورش کنونی فکرکردن نمی آموزند.
*معلم یا مبصر
امجدیان به چالش مهم دیگری درباره نقش معلمان در نظام آموزش کنونی اشاره و بیان کرد: نظام تعلیم و تربیت معلم را رشید (از نظر علمی، شخصیتی، اخلاقی رشدیافته) نمی کند و توقعش از او فقط مبصر کلاس بودن و نگهداری دانش آموزان است و این معلم نمی تواند معلم موثری باشد زیرا با عشق فعالیت خود را انجام نمی دهد.
وی افزود: زمانی که معلم رشید تربیت شده باشد می داند چگونه از فناوری استفاده کند و وسایل و ابزار آموزشی خلق کند؛ اینها فرصت هایی هست که ما از دست می دهیم.
این مدرس دانشگاه با انتقاد از رویکرد دانشگاه فرهنگیان در تربیت معلمان گفت: به عقیده من باید دانش آموختگان رشته های مختلف در این دانشگاه، معلمی را بیاموزند و رشید شوند نه اینکه تنها به دانشجویان خاص این دانشگاه درس های تخصصی برای معلمی آموزش داده شود.
امجدیان با اشاره به اینکه معلمان از لحاظ معیشتی بسیار مورد بی مهری قرار می گیرند اظهارداشت: این بی مهری نسبت به معیشت معلمان، آنان را دلزده و خسته می کند و مشکلات معیشتی آنان به گونه ای دامن گیر زندگیشان شده که دیگر رمقی برای فرصت گذاشتن در تربیت دانش آموزان ندارند و برخی از آنان رفع تکلیف می کنند.
وی افزود: البته ممکن است بسیاری از معلمان برای عشق به کار، مملکت، تعهدات دینی و اخلاقی وظیفه خود را درست انجام دهند که باید به آنان احترام گذاشت و در مقابلشان سر تعظیم فرود آورد.
این مدرس دانشگاه توجه به مشکلات معیشتی معلمان را ضروری دانست و افزود: با وجود این مشکلات نمی توان توقع آموزش و پرورش پیشرو را داشت.
*نظام آموزشی چابک نیست
وی در ادامه با بیان اینکه نظام آموزشی کشور از لحاظ تشکیلاتی پیچیده است و ساختاری سنگین دارد اظهارداشت: این نهاد چابک و اثرگذار نیست، بلکه هزینه بَر است، نمی تواند جلوتر از زمان حرکت کند و عقب می افتد.
امجدیان گفت: آموزش و پرورش از نیروی انسانی اداری و پشتیبانی فربه خود متضرر و همین نیروها نه تنها پشتیبان خوبی نخواهند بود بلکه مانع تفویض اختیار و مدرسه محوری هستند و یکی از موانع حرکت مدرسه، در دنیای امروز، تمرکز است.
به گفته وی نهادهای متکثر اداری در آموزش و پرورش به وظیفه ذاتی خود نمی پردازند و بیشتر پاسخگوی دستورالعمل ها و نامه های اداری هستند و اجازه فعالیت و حرکت به مدرسه نمی دهند.
**معلمان خوب را از مدارس می گیرند
امجدیان افزود: بسیاری از نیروهای خوب و کیفی در ادارات آموزش و پرورش مستقر می شوند در حالی که آنان باید در مدرسه اثرگذار باشند یعنی به جای اینکه به قاعده هرم بپردازیم، به راس پرداختیم؛ افراد در قاعده باید توانمند و اثرگذار باشند.
**ساختار می تواند کوچک و موثر شود
این مدرس دانشگاه همچنین معتقد است: به منظور چابک سازی، آموزش و پرورش تهران که شامل 19 منطقه است می تواند با پنج منطقه توسط نیروی انسانی و برنامه قوی اداره شود و به مدرسه ها اختیار داد؛ در عین حال کنترل جدی توام با راهنمایی و هدایت نیز در این زمینه صورت گیرد.
امجدیان با بیان اینکه ساختار آموزش و پرورش باید تعدیل شود، پیشنهاد حذف بسیاری از مناطق آموزش و پرورش را داد.
وی افزود: براساس قانون مدیریت خدمات کشوری به ازای هر فرمانداری باید یک اداره متناظر وجود داشته باشد، به عنوان مثال یک شهرستان که یک فرمانداری دارد فقط باید یک اداره آموزش و پرورش داشته باشد که این روند کاهش هزینه ها، تفویض اختیار و مدرسه محوری را در پی خواهد داشت.
مصاحبه از معصومه جوان معبودی
تهرام/7245/ 1008
انتهای پیام وی با تشریح مشکلات کنونی نظام آموزشی گفت: با توجه به پیشرفت قابل توجه در دنیا، خود را در واژه ها و محتواهایی محصور کرده ایم که دانش آموزان هیچ ارتباطی با آن ندارند، در مدرسه احساس خستگی می کنند و مدرسه خود مانع تربیت می شود.
امجدیان افزود: با توجه به تحولات دنیای امروز و تاثیر آن بر همه ابعاد زندگی، آموزش و پرورش باید ضمن هماهنگی با تحولات آینده، اثرگذار باشد و تحولات آینده را رقم بزند که این نوع آموزش و پرورش پیشرو است و اگر اینگونه نباشد، نهادی عقب افتاده و واپس رو خواهد بود و جامعه را هم به سمت عقب می برد.
مدرس دانشگاه فرهنگیان اظهارداشت: مدرسه نمود عینی آموزش و پرورش و معلم مهمترین عنصر در تعلیم و تربیت محسوب می شود و اگر بهترین نرم افزارها و فناوری ها را داشته باشیم اما معلم خوب نداشته باشیم، فایده ای ندارد.
وی گفت: براساس سند تحول بنیادین آموزش و پرورش تربیت در تعامل با خود، خدا، خلق و خلقت اتفاق می افتد، این تعامل باید صورت گیرد تا کودک تربیت شود و آینده بهتری را بتوانیم برای او رقم بزنیم.
*دوره معلمان یاددهنده گذشت
امجدیان بیان کرد: دیگر دورانی که معلم یاددهنده بود سپری شده، معلم باید فرصت یا موقعیت را برای یادگیری ایجاد کند، کار مدرسه ایجاد فرصت برای تربیت شدن است نه تربیت کردن.
وی با اشاره به تصور اشتباه در مدارس برای تربیت کردن دانش آموزان افزود: تربیت کردن نوعی تعدیل کردن است، یعنی آنچه فکر می کنیم که دانش آموز باید بشود در حالی که در وجود و خلقتش، یک ظرفیت و استعدادهایی قرار داده شده و باید فرصت هایی برای رشد و شکوفاشدن آنان براساس آنچه هستند، فراهم شود.
مدرس دانشگاه فرهنگیان درباره دیدگاه های متفاوت نسبت به دانش آموز به عنوان کودک یا بچه و نوع تربیت، آموزش و کلاس داری اظهارداشت: تصور ما از بچه، فردی حقیر، کوچک، ضعیف و ناتوان است که باید او را توانا و قوی کنیم در مقابل در کودک، بزرگسالی، رشد، بزرگی و شکوفایی نهفته است و وظیفه ما این است که ضمن رعایت کرامت انسانی، زمینه لازم را برای شکوفاشدن، بزرگ و رشیدشدن او فراهم آوریم.
*مدارس امروزی مانع رشد دانش آموزان
مدرس دانشگاه فرهنگیان، مدارس امروز را مانع تربیت شدن دانش آموزان دانست و گفت: مدارس دانش آموزان را در قالب ها و چارچوب هایی خاص تربیت می کنند که آنان نمی توانند در این چارچوب ها، آنطور که باید رشد کنند و بگنجند.
امجدیان افزود: تصور امروز از مدرسه مکانی است که باید نظام سیاسی، ایدئولوژیک و همه موارد در وجود دانش آموز رشد پیدا کند و این نوع نگاه موجب می شود او در قالب کلیشه هایی خاص تربیت شود.
وی ادامه داد: در مقابل شاهد نتیجه مطلوب نیستیم، دانش آموز در آزمون ها مردود و از مدرسه اخراج یا فرار می کند اما در بیرون از مدرسه در صورت فراهم شدن شرایط، تعمیرکار، نقاش، هنرمند و موزیسین ماهر یا... به عنوان فردی موفق می شود.
امجدیان با اشاره به اینکه آموزش و پرورش به تفاوت های دانش آموزان از لحاظ جنسیتی، روستایی و شهری توجه ندارد، اظهارداشت: یک کتاب آموزشی به دانش آموزان داده و ارزیابی از همان کتاب انجام می شود در صورتی که هرکدام از دانش آموزان متفاوت از دیگری هستند و ما نمی توانیم از این نظام آموزشی توقع داشته باشیم که دانش آموزان به عنوان بزرگسالان آینده خوب تربیت شوند.
این مدرس دانشگاه با تاکید بر لزوم خارج شدن نظام آموزشی از تمرکزگرایی گفت: با توجه به بخش های برنامه درسی شامل اشتراکات ارزش های اسلامی و فلسفه تعلیم و تربیت اسلامی و دروس اختصاصی برای دختر، پسر، روستایی، شهری و اقوام مختلف ضمن ایجاد روحیه جست و جوگری در دانش آموزان و ارائه چندین کتاب آموزشی باید شرایطی فراهم شود تا معلم از محتواهای مختلف برای آموزش دانش آموزان استفاده کند و خود را در یک محتوای خاص محدود و محصور نکند.
**توجه به فضای فیزیکی و روانی
امجدیان، فضای فیزیکی و روانی مدرسه را در آموزش دانش آموزان موثر دانست و افزود: مدرسه اگر فضای فیزیکی مناسبی نداشته باشند شادی آفرین نیست و دانش آموزان دچار رخوت می شوند؛ فضای روانی مدرسه نیز در نتیجه تعامل دانش آموزان با معلمان، مدیران و تمامی کارکنان مدرسه ایجاد می شود که این فضای روانی احساس شادی را در دانش آموزان در پی دارد.
وی بیان کرد: در نظام آموزشی به هیچ کدام از این موارد توجهی نداریم، دانش آموزان آرامش ندارند و فقط از مدرسه فرار می کنند؛ ما باید فضاها را تغییر دهیم و برنامه های آموزشی را متنوع کنیم، صرفا محتواهای سخت و خشک نمی تواند دانش آموز را در مدرسه نگه دارد.
*دانش آموز اینک فکرکردن نمی آموزد
این مدرس دانشگاه، برنامه درسی تلفیقی و دوری از محتوامحوری و گرایش به سمت فعالیت محوری را از دیگر راهکارهای دستیابی به آموزش و پرورش پیشرو دانست و اظهارداشت: بسیاری از دروس همچون فیزیک، شیمی و ریاضی باید با هم تدریس شوند؛ در ادبیات و دروس اجتماعی هم دینی تدریس می شود، لزومی ندارد اینها از هم تفکیک شده و معلم مجزا داشته باشند.
وی با اشاره به اینکه آموزش دروس به صورت تلفیقی در دستیابی دانش آموزان به انسجام فکری موثر است گفت: دنیا به صورت سیستم و تمامی امور به هم مربوط است، تفکیک دروس و آموزش آنها، امکان تفکر به دانش آموزان را نمی دهد و متاسفانه دانش آموزان در نظام آموزش و پرورش کنونی فکرکردن نمی آموزند.
*معلم یا مبصر
امجدیان به چالش مهم دیگری درباره نقش معلمان در نظام آموزش کنونی اشاره و بیان کرد: نظام تعلیم و تربیت معلم را رشید (از نظر علمی، شخصیتی، اخلاقی رشدیافته) نمی کند و توقعش از او فقط مبصر کلاس بودن و نگهداری دانش آموزان است و این معلم نمی تواند معلم موثری باشد زیرا با عشق فعالیت خود را انجام نمی دهد.
وی افزود: زمانی که معلم رشید تربیت شده باشد می داند چگونه از فناوری استفاده کند و وسایل و ابزار آموزشی خلق کند؛ اینها فرصت هایی هست که ما از دست می دهیم.
این مدرس دانشگاه با انتقاد از رویکرد دانشگاه فرهنگیان در تربیت معلمان گفت: به عقیده من باید دانش آموختگان رشته های مختلف در این دانشگاه، معلمی را بیاموزند و رشید شوند نه اینکه تنها به دانشجویان خاص این دانشگاه درس های تخصصی برای معلمی آموزش داده شود.
امجدیان با اشاره به اینکه معلمان از لحاظ معیشتی بسیار مورد بی مهری قرار می گیرند اظهارداشت: این بی مهری نسبت به معیشت معلمان، آنان را دلزده و خسته می کند و مشکلات معیشتی آنان به گونه ای دامن گیر زندگیشان شده که دیگر رمقی برای فرصت گذاشتن در تربیت دانش آموزان ندارند و برخی از آنان رفع تکلیف می کنند.
وی افزود: البته ممکن است بسیاری از معلمان برای عشق به کار، مملکت، تعهدات دینی و اخلاقی وظیفه خود را درست انجام دهند که باید به آنان احترام گذاشت و در مقابلشان سر تعظیم فرود آورد.
این مدرس دانشگاه توجه به مشکلات معیشتی معلمان را ضروری دانست و افزود: با وجود این مشکلات نمی توان توقع آموزش و پرورش پیشرو را داشت.
*نظام آموزشی چابک نیست
وی در ادامه با بیان اینکه نظام آموزشی کشور از لحاظ تشکیلاتی پیچیده است و ساختاری سنگین دارد اظهارداشت: این نهاد چابک و اثرگذار نیست، بلکه هزینه بَر است، نمی تواند جلوتر از زمان حرکت کند و عقب می افتد.
امجدیان گفت: آموزش و پرورش از نیروی انسانی اداری و پشتیبانی فربه خود متضرر و همین نیروها نه تنها پشتیبان خوبی نخواهند بود بلکه مانع تفویض اختیار و مدرسه محوری هستند و یکی از موانع حرکت مدرسه، در دنیای امروز، تمرکز است.
به گفته وی نهادهای متکثر اداری در آموزش و پرورش به وظیفه ذاتی خود نمی پردازند و بیشتر پاسخگوی دستورالعمل ها و نامه های اداری هستند و اجازه فعالیت و حرکت به مدرسه نمی دهند.
**معلمان خوب را از مدارس می گیرند
امجدیان افزود: بسیاری از نیروهای خوب و کیفی در ادارات آموزش و پرورش مستقر می شوند در حالی که آنان باید در مدرسه اثرگذار باشند یعنی به جای اینکه به قاعده هرم بپردازیم، به راس پرداختیم؛ افراد در قاعده باید توانمند و اثرگذار باشند.
**ساختار می تواند کوچک و موثر شود
این مدرس دانشگاه همچنین معتقد است: به منظور چابک سازی، آموزش و پرورش تهران که شامل 19 منطقه است می تواند با پنج منطقه توسط نیروی انسانی و برنامه قوی اداره شود و به مدرسه ها اختیار داد؛ در عین حال کنترل جدی توام با راهنمایی و هدایت نیز در این زمینه صورت گیرد.
امجدیان با بیان اینکه ساختار آموزش و پرورش باید تعدیل شود، پیشنهاد حذف بسیاری از مناطق آموزش و پرورش را داد.
وی افزود: براساس قانون مدیریت خدمات کشوری به ازای هر فرمانداری باید یک اداره متناظر وجود داشته باشد، به عنوان مثال یک شهرستان که یک فرمانداری دارد فقط باید یک اداره آموزش و پرورش داشته باشد که این روند کاهش هزینه ها، تفویض اختیار و مدرسه محوری را در پی خواهد داشت.
مصاحبه از معصومه جوان معبودی
تهرام/7245/ 1008
کپی شد
