عاشورا و همه مسائل ریز و درشت اطرافش بر مبنای عقل و شرع بوده و ما نباید در توجیه آن، به معجزه غیر ضروری مانند کندن اعجاز آمیز چاه در نقطه‌ای خاص و رسیدن به آب بسیار گوارا، یا وجوه نامعقول[مثل پر کردن بدون دلیل چاه] متوسل شویم.
به گزارش جماران؛ احمد حیدری در یادداشتی نوشت:
اخیرا کلیپی از کارشناس محترم صدا و سیما حجة الاسلام رضا محمدی دیدم که مجری از ایشان سؤال می‌کند چرا امام حسین در کربلا چاه نکندند؟ و ایشان در پاسخ اظهار می‌دارد: «امام در روز هشتم در یک نقطه مشخص چاهی کندند که به آب شیرین، بسیار گوارا و بسیار خوبی هم رسید ولی چون تشخیص نقطه کندن این چاه و جوشش آب گوارایش به نوعی معجزه محسوب می‌شد، دستور داد آن را پر کردند».
در ارتباط با این سخنان چندین ملاحظه وجود دارد:
1. اگر ضرورتی محسوس برای نشان دادن چنین معجزه و کرامتی وجود داشته و امام چنین چاه خاصی را کنده و به آب گوارایی رسانده و اصحاب، کمی استفاده کرده‌اند، ضرورتی محسوس و قابل درک برای پر کردن این چاه هم باید وجود می‌داشته تا امام به پر کردنش دستور دهد حال آن که نه ضرورتی برای کندنش به اعجاز احساس می‌شد و نه دلیل قانع کننده‌ای برای پر کردنش وجود داشت، زیرا هم همراهان امام و هم سپاهیان ابن سعد بر مقام و شخصیت متعالی امام باور داشتند و منکر حقانیت و صلاحیت او و عدم حقانیت و عدم صلاحیت یزید و یزیدیان نبودند تا امام بخواهد با نشان دادن معجزه، حقانیتش را اثبات کند و حاشا که امام بدون وجود ضرورت، به اعجاز متوسل شود و بعد هم بدون دلیل قانع کننده، آن چاه را پر کند!
2. آقای رجبی از کارشناسان تاریخ اسلام اظهار می‌دارد بنا بر نقل‌هایی چاه کنده بودند و به آب هم رسیده بودند ولی ظاهرا آن آب قابل نوشیدن نبوده و یا اگر قابل نوشیدن هم بوده، دشمن مطلع شده و صبح روز عاشورا در حمله گسترده، این چاه را پر کرده است(باشگاه خبرنگاران جوان؛ خبر کد 8201823). در فیلم مختار هم به نوشیدنی نبودن آب چاه‌های کوفه تصریح شده است. علاوه در مناطقی مثل جلگه عراق و خوزستان خودمان با این که می‌توان با کندن چاه به آب رسید، ولی معمولا آب آن قابل نوشیدن نیست.
3. بستن آب از روز هفتم شروع شده و تا روز عاشورا، افراد سپاه امام چند بار در دسته‌های رزمی رفته و از جمع محافظان عبور کرده و آب به حرم رسانده‌اند و تا صبح روز عاشورا با وجود منع دشمن، آب موجود بوده به حدی که همگی در شب عاشورا نظافت و غسل کرده‌اند. بنا بر این نیازی به کندن چاه نبوده یا اگر چاه هم کنده شده، از آب آن برای مصارف غیر نوشیدنی استفاده شده است. طبیعی است که دشمن هم علاوه بر بستن شریعه و مسیر دسترسی به آب فرات، در صدد بوده مانع شود امام و یارانش از طرق دیگر مثل کندن چاه به آب برسند و در صورت کندن، به محض خبردار شدن، در صدد پر کردن آن برآمده است.
4. بله، ممکن است به راهنمایی عالمانه امام در نقطه خاصی چاه کنده شده و به آب گوارایی هم رسیده باشد ولی بعد دشمن با خبر شده و قبل از روز عاشورا در صدد پرکردنش به هر قیمت برآمده و امام چون از جنگ و درگیری گریزان بوده، برای پیش نیامدن درگیری خودش داوطلبانه آن را پر کرده باشد.
در هر حال قیام عاشورا و همه مسائل ریز و درشت اطرافش بر مبنای عقل و شرع بوده و ما نباید در توجیه آن، به معجزه غیر ضروری مانند کندن اعجاز آمیز چاه در نقطه‌ای خاص و رسیدن به آب بسیار گوارا، یا وجوه نامعقول[مثل پر کردن بدون دلیل چاه] متوسل شویم.
