رهبری که قهرمانی کشورش در جام جهانی هم نتوانست محبوبش کند/ رئیس جمهور خوش شانس اروپایی را بهتر بشناسیم+ تصاویر

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، جام جهانی 2018 هم تمام شد و رفت و روسپیدی‌ اش ماند برای آنهایی که در این جام مسیر درست را رفتند و راه درست را طی کردند. رستگاران مسکوی 2018، همان‌ هایی بودند که از تریبون تبلیغاتی این جام بهترین استفاده‌ ها را بردند و در نهایت هم به همه چیزهایی که می‌ خواستند رسیدند.

«امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه در دو بازی آخر نشان داد که قدر و ارزش این مسابقات و تریبون بین‌ المللی‌ اش را به خوبی می‌ داند.

او درست همان‌ گونه رفتار کرد که از او انتظار می‌ رفت: بی‌ پروا در شادی کردن و صد البته سیاستمدار به وقت پایان بازی.

ماکرون در طول مسابقات نیمه‌ نهایی و فینال به خوبی قدر  موقعیت‌ ها را دانست و چه در برخورد با روسای جمهور کشورهای مقابل و چه در احترام گذاشتن به تیم بازنده سنگ‌ تمام گذاشت.

تصویر او در رختکن کرواسی و با اعضای تیم فوتبال کرواسی حسادت بسیاری از سیاستمداران فرصت‌ طلب را برانگیخت.

این جام در حقیقت ویترینی برای او بود که توانایی‌ های خود را بیشتر به نمایش بگذارد؛ رئیس جمهوری که از همان ابتدا به دلیل سن کم اش و حواشی اش که در زندگی زناشویی اش داشت، پیروزی اش در انتخابات همچون بمبی صدا کرد.

با توجه به چنین حواشی ای، جا دارد رئیس جمهور فرانسه را بیشتر  و بهتر بشناسیم:

زندگی نامه

«امانوئل ژان-میشل فردریک ماکرون» متولد 21 دسامبر 1977 در شهر «آمیان» در 120 کیلومتری شمال پاریس است. مادرش «فرانسیس»، پزشک، و پدرش «ژان میشل ماکرون» استاد نورولوژی در دانشگاه پیکاردی است.

پدر و مادر امانوئل در سال 2010 طلاق گرفتند. او دو خواهر و برادر کوچک تر از خودش دارد.

او در یک خانواده غیرمذهبی پرورش یافت و به درخواست خودش در سن 12 سالگی به شیوه های کاتولیک های رومانیایی تعمید داده شد.

اجداد ماکرون انگلیسی بودند و در «بریستول» متولد شده بودند. جد مادری وی از شهر «پیرنه» در مرز بین اسپانیا و فرانسه بودند. او اغلب به دیدار مادربزرگش می رفت و علاقه اش به مطالعه و آموخته های سیاسی اش را از او دارد. مادربزرگ ماکرون در سال 2013 درگذشت.

او اکثر سال تحصیلش را در دبیرستان لا پروویدانس در آمیان درس خواند؛ پیش از آنکه والدینش او  را برای سال آخر مدرسه اش به دبیرستان «هنری چهارم» پاریس بفرستند؛ مدرسه‌ ای که بیشترین تقاضا را میان آموزشگاه‌ های فرانسه دارد و به «نخبه پروری» معروف است. او در همانجا جایزه Concours Général به عنوان بالاترین جایزه در رقابت های دبیرستانی در سطح ملی را دریافت کرد و همزمان دیپلم پیانو اش را گرفت.

در آن زمان والدین اش که به سطح علاقه وی به معلمش (بریژیت) که بعدها همسرش شد، پی برده بودند، او را به پاریس فرستادند.

امانوئل سپس در دانشگاه پاریس غربی نانتر فلسفه خواند و در سال 2004 از مدرسه اداری فارغ‌ التحصیل شد. حدود سال 1999 او کمک ناشر «پاول گوستاو ریکور» فیلسوف فرانسوی شد که در آن زمان در حال کار بر روی آخرین اثرش بود. او به عضوی از انجمن ناشران مجله «اسپریت» تبدیل شد.

ورود به عرصه مالی

امانوئل کارش را با اداره نظارت و بازرسی بر دارایی آغاز کرد و بازرس مالیه، سربازرس مالی فرانسه و سپس در بانک «روتشیلد و شرکا» بانکدار سرمایه‌ گذاری شد.

ورود به عرصه سیاسی

او برای اولین بار در سال 2006 با «فرانسوا اولاند» ملاقات کرد.

ماکرون که سابقه نمایندگی پارلمان ندارد، کار دولتی را در دوران اولاند آغاز کرد.

او مدتی مشاور اقتصادی رئیس‌جمهور فرانسه بود و در سال 2014 وزارت اقتصاد را در اختیار گرفت. سیاست‌ های او حمایت از بازرگانی و تجارت در راستای تسریع رشد اقتصادی بود. ماکرون همچنین از شرکت‌ های نوپای دیجیتال حمایت، و بازار خط‌ های اتوبوس راه دور را آزاد کرد.

«قانون ماکرون» اما اعتبار دیگری به او داد؛ خصوصا که مورد حمایت «مانوئل والس» نخست‌ وزیر پیشین فرانسه هم قرار داشت.

امانوئل مورد حمایت اولاند هم بود اما با تاسیس جنبش «آن مارشه« در آوریل 2016 موقعیتش در دولت متزلزل شد. در همان زمان، او به عضوی از اتحادیه کنفدراسیون عمومی کارگران گفته بود که «بهترین راه برای پرداخت پول اجاره این است که کار کنید.» همین اظهارات باعث تظاهرات اعتراضی اتحادیه در ژوئن همان سال شد و معترضان با تخم‌ مرغ گندیده از ماکرون استقبال کردند.

او در ماه اوت 2016 از کابینه دولت استعفا داد و گفت این «یک گام جدید در نبرد من است تا پروژه‌ ای را بسازم که با ماندنم در دولت امکان‌ پذیر نخواهد بود.» به این ترتیب چشم‌انداز او به ریاست جمهوری دیگر امری پنهان نبود.

 ماکرون در 16 نوامبر 2016 رقابت خود را به عنوان نامزد حزب مستقل آن مارش برای انتخابات اعلام کرد.

امانوئل ماکرون تا پیش از رسوایی‌ های «فرانسوا فیون» نامزد حزب راست میانه، شانس اندکی در این انتخابات داشت. اما بعدا دوشادوش رهبر جبهه ملی، به مرحله دوم انتخابات راه یافت.

او پس از برگزاری دور اول انتخابات، به دور دوم رسید که در نهایت با کسب بیش از 66 درصد آرا به عنوان رئیس‌ جمهور جدید فرانسه برگزیده شد.

رئیس‌ جمهور فرانسه

ماکرون پس از برگزاری دور نخست انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در 23 آوریل 2017 به دور دوم رسید. او دور دوم انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه (2017) در 7 مه را با یک نتیجه قاطع برنده شد و بر «مارین لوپن» نامزد جبهه ملی غلبه کرد.

او در 39 سالگی جوان ترین رئیس‌ جمهور تاریخ فرانسه و جوان ترین رئیس کشور فرانسه از زمان «ناپلئون بناپارت» است. او همچنین نخستین رئیس‌ جمهور فرانسه است که بعد از تاسیس جمهوری پنجم فرانسه در 1958 متولد شده‌ است. تا جایی که او را شگفتی ساز انتخابات نامیده اند.

حزب ماکرون در انتخابات مجلس فرانسه (2017)، با کسب 350 کرسی از مجموع 577 کرسی به یک اکثریت دست یافتند.

سیاست داخلی

ماکرون در نخستین ماه‌ های ریاست جمهوری بسته‌ ای از اصلاحات بازار کار را برای تصویب ارائه کرد. بر اساس طرح او 120 هزار شغل از بخش دولتی فرانسه حذف شده و شرکت‌ های فرانسوی از انعطاف‌ پذیری بیشتری از نظر ساعت کار و پرداخت‌ ها برخوردار می شدند. اصلاحات ماکرون با مقاومت سندیکاها مواجه شد.

ماکرون از بازار آزاد و کاستن از کسری بودجه مالیه عمومی دفاع کرده‌ است. او در کتابش در 2016 خود را هم چپگرا و هم لیبرال توصیف می‌ کند.

مواضع سیاسی

برخی ناظران ماکرون را لیبرالیسم اجتماعی و برخی دیگر او را یک سوسیال دموکراتیک توصیف کرده‌اند. او هنگام حضور در حزب سوسیالیست، (سال‌ های 2006 تا 2009) از جناح راست حزب حمایت می‌ کرد که گرایش سیاسی شان با سیاست‌ های «راه سوم» که بیل کلینتون، تونی بلر و گرهارد شرودر آن را به پیش می‌ بردند مرتبط بود، و سخنگوی کلیدی شان «مانوئل والس» نخست وزیر بود.

وی از 2012 تا 2014 نیز در دولت اول فرانسوا اولاند معاون دبیرکل کاخ الیزه بود.

سیاست خارجی

ماکرون در 25 مه 2017 در اجلاس بروکسل که نخستین اجلاس ناتو در دوره ریاست جمهوری اش بود شرکت کرد و برای نخستین بار با «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا دیدار کرد.

ماکرون به طرز مجادله برانگیزی استعمار فرانسه بر الجزایر را به عنوان «جنایت علیه بشریت» محکوم کرد. این مخالفت باعث پایین رفتن جایگاه ماکرون در نظرسنجی‌ ها شد.

او می‌ گوید فرانسه در قبال سوریه به سیاست متوازن تری از جمله گفت و گو با بشار اسد نیاز دارد. به هر روی او در آوریل 2017 از سیاست‌ های مداخله جویانه همچون اقدام نظامی حمایت کرد.

او از ادامه یافتن سیاست‌ های اولاند در خصوص رژیم صهیونیستی حمایت می‌ کند، با جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌ گذاری و تحریم این رژیم مخالف است، و از بیان موضع در قبال دولت فلسطین خودداری کرده‌ است.

اتحادیه اروپا (یوروفیل)

امانوئل ماکرون را برخی «یوروفیل» و فدرالیست خوانده‌ اند. ولی او خود را نه اروپاگرا، نه شکاک نسبت به اروپا و نه فدرالیست به معنای کلاسیک آن معرفی می‌ کند. حزب او اصلی‌ترین حزب حامی اتحادیه‌ اروپا در فرانسه است.

امانوئل ماکرون در سخنرانی اخیر خود به اتحادیه‌ اروپا اخطار داد که یا باید اصلاحاتی را پذیرا باشند یا در غیر این صورت با احتمال «فرگزیت» (خروج فرانسه از اتحادیه اروپا) روبرو شوند. خروج انگلیس از این اتحادیه به «برگزیت» مشهور شد.

مهاجرت

برخلاف بسیاری از سیاستمداران از جمله مانوئل والس، ماکرون از سیاست درهای باز در قبال مهاجرین و پناهندگان همانند آنچه «آنگلا مرکل» در آلمان پی گرفته حمایت می‌ کند.

زندگی شخصی

ازدواج امانوئل ماکرون با زنی 24 سال بزرگ‌ تر از او، تعجب بسیاری را برانگیخته بود. او در سال 2007 با «برژیت تروینو» معلم سابقش در دبیرستان لا پروویدانس ازدواج کرد. از تروینو نقل شده است که ماکرون در ۱۷ سالگی به او گفته بود: «هر کاری کنی، من با تو ازدواج خواهم کرد.»

این زوج هم‌ اکنون با سه فرزند تروینو از ازدواج قبلی اش زندگی می‌ کنند. ماکرون در حال حاضر 7 نوه از فرزندان همسرش دارد.

ماکرون پیانیست است و 10 سال در دوران جوانی اش این ساز را آموخته است. او همچنین اسکی می کند، و از بازی تنیس و بوکس لذت می برد. امانوئل با دنیای فوتبال هم غریبه نیست و در زمان تحصیل در مدرسه ملی مدیریت، فوتبال بازی می کرده است.

در همین راستا، حتی نام امانوئل ماکرون در پایگاه داده فدراسیون فوتبال فرانسه به عنوان یک بازیکن بین سال های 2004 تا 2007 ثبت شده است.

ماکرون که در آن زمان دفاع چپ بوده، هر یکشنبه به همراه دوستانش در ورزشگاه «امیل آنتوان» فوتبال بازی می کرده و به نظر می رسد فصل 7-2006 آخرین فصل او به عنوان فوتبالیست آماتور محسوب می شود و در نهایت او از این روزها تصمیم می گیرد تمام وقتش را به دنیای سیاست و سرمایه گذاری در نظام بانکی اختصاص دهد.

او در جام جهانی 2018 در کنار پادشاه و ملکه بلژیک بازی نیمه نهایی میان فرانسه و بلژیک و در بازی فینال میان فرانسه و کرواسی در کنار رئیس جمهور کرواسی در استادیوم روسیه حضور داشت. انتشار تصاویر شادی وی پس از پیروزی تیم اش در جام جهانی، رسانه های اجتماعی را پر کرده است.

اما دومین قهرمانی تیم ملی فوتبال فرانسه در جام جهانی به بهبودی محبوبیت ماکرون کمکی نکرد. روزنامه فرانسوی لوفیگارو در پایگاه اینترنتی خود نوشت بر اساس نظرسنجی که موسسه «اودوکسا» برای این روزنامه انجام داد محبوبیت ماکرون بعد از کسب دومین عنوان قهرمانی در جام جهانی بهبود نیافت. این در حالی بود که در زمان اولین عنوان قهرمانی این کشور در جام جهانی در دوره ریاست جمهوری «ژاک شیراک» محبوبیت او افزایش چشمگیری یافته بود.

بر خلاف انتظار ناظران سیاسی، 61 درصد از سئوال شوندگان به این سئوال که «‌آیا امانوئل ماکرون رئیس جمهور خوبی است؟‌»‌ پاسخ منفی دادند.

محبوبیت رئیس جمهور فرانسه در مقایسه با نظرسنجی قبلی این موسسه که 26 ژوئن انجام شد 2 درصد کاهش یافت.