حملات هوایی اسرائیل به سوریه بی تأثیر شده است و تأثیری واقعی در جریان حوادث در منطقه نیز ندارد و اخبار آن تبدیل به اخبار ثانویه شده است که که در ذیل صفحه های داخلی روزنامه ها منتشر می شود.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، عبدالباری عطوان نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در تحلیلی در روزنامه رأی الیوم به آخرین تحولات سوریه به ویژه حمله هوایی دوباره رژیم اسرائیل به یک فرودگاه نظامی این کشور پرداخت و نوشت: هر بار که ارتش سوریه پیروزی میدانی روی زمین به دست می آورد و شهرها یا استان های بزرگ را بازپس می گیرد رهبران رژیم اسرائیل که احساس سرخوردگی و ناامیدی به دلیل این پیروزی ها می کنند به هواپیماهای خود دستور می دهند که برخی از اهداف را در عمق سوریه بمباران کرده یا با موشک هدف قرار دهند تا به اسرائیلی های غرق در نگرانی نشان دهند که همچنان قوی هستند و دست بالا را در منطقه دارند.
نیروهای پیشتاز ارتش عربی سوریه به مرزهای اردن و سوریه رسیدند و پرچم مخالفان که بر گذرگاه مرزی«نصیب» در حال اهتزاز بود را پایین کشیدند؛ امری که تن دولت اشغالگر اسرائیل را به لرزه در آورد و این حملات هوایی برای نشان دادن میزان درد آنها و بازتاب وحشت از آینده و سرخوردگی و سردردگمی نسبت به تغییرات نظامی و سیاسی روی زمین صورت گرفته است.
بمباران روز گذشته سومین بمبارانی پایگاه نظامی«تیفور» در استان حمص در کمتر از سه ماه توسط هواپیماهای اسرائیلی به شمار می رود و بهانه اسرائیلی ها نیز بمباران نیروهای ایرانی و نیروهایحزب الله لبنان است که در آن متمرکز هستند و تکرار این بمباران ها تأکیدی بر یک مساله بسیار مهم است و آن اینکه بمباران ها شکست خورده است و به اهداف خود نرسیده است و نیز پدافند هوایی سوریه به خوبی با سه بمباران مقابله کرده است؛ اگر چه باید گفت که وقوع تلفات انسانی و مادی در زمان جنگ ها امری قابل پیش بینی است.
فرمانده سابق نیروی هوایی اسرائیل اذعان کرد که زمانی که وی در خدمت نظامی بود، هواپیماهای اسرائیلی در سه سال گذشته بیس از صد بار سوریه را بمباران کردند و پر واضح است که این بمباران ها با توجه به زیاد بودن شان و انجام آنها با جدیدترین هواپیماهای ساخت آمریکا بر کشور سوریه تأثیری نگذاشته است و در رسیدن به اهداف خود در تضعیف دولت و کشور سوریه و شکست روحیه ارتش آن و فرماندهان و رهبرانش ناکام مانده است زیرا این رهبران سیاسی و نظامی قدرت خود را بازیافته و بیش از 90 درصد از اراضی سوریه را بازپس گرفتند و اکنون خود را برای آغاز مهمترین نبرد یعنی نبرد بازسازی و گشودن آغوش خود به روی میلیون ها آواره و پناهنده سوری آماده می کنند.
بیش از دو سال است که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم اسرائیل و آویگدور لیبرمن وزیر جنگش تهدید می کنند که نمی گذارند حضور ایران در سوریه ریشه بدواند و تهدید می کنند که نمی گذارند اراضی سوریه تبدیل به نقطه ای برای حمله به اسرائیل شود اما این تهدیدها کاری از پیش نبرده است و سوری ها یا ایرانی ها را نترسانده است و پیشروی ارتش عربی سوریه با حمایت یگان های ایرانی و حزب الله در جبهه جنوب غرب سوریه و بازپس گیری استان هایی مانند درعا، القنیطره و ریف السویداء بهترین دلیل و مدرک در این زمینه است.
اگر نتانیاهو می توانست این تهدیدهایش را عملی کند و به حضور نظامی ایران در سوریه پایان می داد، پس برای چه «وحشت زده» روز چهارشنبه به مسکو آن هم برای دومین بار در این سال جاری می رود و از «ولادمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه کمک می خواهد و از او می خواهد که در این کار به او کمک کند آن هم کجا...در کشوری که ارتش اش بی وقفه هفت سال گذشته را جنگیده است و در برخی مواقع در 70 جبهه به جنگ مشغول بوده است آن هم در مقابله با قدرت های بزرگ منطقه ای و بین المللی به رهبری ایالات متحده آمریکا بزرگترین قدرت در جهان؟
حملات هوایی اسرائیل به سوریه بی تأثیر شده است و تأثیری واقعی در جریان حوادث در منطقه نیز ندارد و اخبار آن تبدیل به اخبار ثانویه شده است که که در ذیل صفحه های داخلی روزنامه ها منتشر می شود و اگر پاسخ به آنها به دلیل وجود اولویت های دیگر در چارچوب استراتژی ای که مفید بودنش ثابت شده است و روی زمین ثمره داده که آخرین آن در درعا بوده به تأخیر افتاده است ولی این به معنای این نیست که این تأخیر به درازا می کشد یا این چنین امیدواریم.
