به نظر می رسد سومین سفر وزیر خارجه آمریکا به کره شمالی در مقایسه با دیدارهای گذشته نتایج کمتری داشت.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، شبکه فاکس نیوز آمریکا گزارش داد: به نظر می رسد «مایک پومپئو» وزیر خارجه آمریکا در دستیابی به یک اجماع نظر هر چند کوچک با مقامات کره شمالی شکست خورده باشد.
کره شمالی و آمریکا از تازه ترین دور گفت و گوهای دوجانبه ارزیابی متفاوتی به دست داده اند و همین تفاوت در ارزیابی ها، اختلافات را بیشتر مشهود می کند.
پمپئو روزهای جمعه و شنبه در «پیونگ یانگ» پایتخت کره شمالی بود و مذاکرات فشرده ای با «کیم یونگ چول» رئیس پیشین سازمان اطلاعاتی کره و از افراد نزدیک به کیم جونگ اون رهبر کره شمالی انجام داد.
کره شمالی: تاسف انگیز - آمریکا: سازنده
کره شمالی مذاکرات را مایوس کننده خوانده، اما وزیر خارجه آمریکا از «پیشرفت گفت و گوها» در همه زمینه ها سخن گفته است.
کره شمالی رویکرد آمریکا را در مذاکرات با پومپئو در مورد برنامه هسته ای اش «تاسف آور و مایوس کننده» خوانده است.
بیانیه منتشر شده از سوی وزارت خارجه کره شمالی با آن چه پومپئو درباره این مذاکرات گفته بود، در تناقض است.
در این بیانیه که خبرگزاری رسمی کره شمالی آن را منتشر کرده، آمده است: آمریکا، این کشور را برای متوقف کردن برنامه تسلیحات هسته ای اش تحت فشار قرار داده و مطالباتی را طرح می کند که حال و هوای «گانگستری مانند» دارد.
بنا بر بیانیه وزارت خارجه کره شمالی، «آمریکا «خواست هایی طمع کارانه» دارد، زیرا به گونه ای یک جانبه به دنبال خلع سلاح هسته ای کامل کره شمالی است. این تقاضاهای آمریکا اراده محکم و مصمم کره برای دست کشیدن از برنامه هسته ای خود را به خطر می اندازد.»
پیشتر وزیر خارجه آمریکا سفر دو روزه اش را به کره شمالی و مذاکرات در این کشور را «سازنده» توصیف کرده بود.
وزیر خارجه آمریکا گفته بود که در جریان مذاکراتش با مقامات کره شمالی پیشرفت هایی در مورد خلع سلاح هسته ای این کشور حاصل شده است. هر چند که او به جزئیاتی در مورد این گفت و گوها اشاره ای نکرد.
سفر پومپئو به کره شمالی پس از نشست تاریخی «دونالد ترامپ» و «کیم جونگ اون» رهبران آمریکا و کره شمالی انجام شده است. کیم در دیدار با ترامپ قول خلع سلاح هسته ای کامل کشورش را مطرح کرد ولی تعریف دقیقی از این خلع سلاح، جدول زمانی آن و نحوه نظارت و کنترلش به میان نیامد، امری که توافق های میان دو رهبر را شناور و تفسیرپذیر کرده است.
پیشتر یکی از سخنگویان وزارت خارجه آمریکا گفته بود یک کارگروه برای مذاکره درباره جزئیات برنامه خلع سلاح هسته ای کره شمالی ایجاد شده است.
به نظر می رسد سومین سفر مایک پومپئو به کره شمالی در مقایسه با دیدارهای گذشته نتایج کمتری داشت. در وهله نخست در سفر پومپئو به کره شمالی دیدار با کیم جونگ اون رهبر کره شمالی پیش بینی شده بود که در دو سفر قبلی شخصا از وزیر خارجه آمریکا استقبال کرده بود. اما این بار این دیدار برگزار نشد و رسانه های کره شمالی با تاخیر اخبار مربوط به این سفر را پوشش دادند.
سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفته است که کشورش بر سر خلع سلاح اتمی کره شمالی بسیار مصمم است.
پیش از سفر پومپئو گفته شده بود در این سفر احتمال کاهش تدریجی تحریم های وضع شده علیه کره شمالی در برابر پیشرفت در روند غیر هسته ای شدن آن کشور مطرح خواهد شد. اما پومپئو در سفر به توکیو پس از پیونگ یانگ، از تداوم تحریم ها سخن گفت.
سفر ناامید کننده وزیر خارجه آمریکا می تواند تنها به یک معنا باشد: دولت ترامپ هم به همان نقطه ای رسیده که دیگر دولت های آمریکا - چه دموکرات و چه جمهوری خواه - پیشتر در قبال کره شمالی به آن رسیده بودند. پومپئو بی تجربه نیست و خودش هم این را می داند. در حقیقت نیویورک تایمز روز شنبه گزارش داد که «پومپئو به طور محرمانه گفته است که شک دارد کیم هیچگاه سلاح های هسته ای اش را کنار بگذارد. و این شبهات با توجه به گزارش های روزهای اخیر تقویت شده است.
اخیرا گزارش شد کره شمالی در ماه های اخیر تولید اورانیوم غنی شده برای استفاده در سلاح های هسته ای را افزایش داده است. این در حالی است که آمریکا پیشتر گفته بود به دنبال خلع سلاح هسته ای «کامل، قابل تایید و غیرقابل بازگشت» کره شمالی است.
همه اینها دولت ترامپ را در یک مسیر ناخوشایند قرار می دهد. واضح است که ما در رابطه با برقراری ارتباط با کیم جونگ اون در جاده ای قرار گرفته ایم که پایان خوشی ندارد.
اکنون 3 راه پیش روی دولت ترامپ وجود دارد که تمامی آنها ناخوشایند است:
گزینه 1: حمله تمام عیار آمریکا به کره شمالی برای رهایی کل جهان از سلاح های هسته ای پیونگ یانگ.
این یک قمار خطرناک است. هیچ ارتشی نمی تواند تخریب همه سلاح هایی که کره شمالی در اختیار دارد را تضمین کند.
سلاح های کره شمالی در اطراف کشور پراکنده اند و احتمالا در اعماق زمین قرار دارند بنابراین در یک بمباران هوایی به یک هدف واحد تخریب نمی شوند.
گزینه 2: سیاست «فشار حداکثری».
ایده این گزینه، منزوی کردن کره شمالی از جهان به شکل دیپلماتیک و اقتصادی است.
«نیکی هیلی» سفیر آمریکا در سازمان ملل خواستار برگزاری نشستی فوق العاده در شورای امنیت خواهد شد و خواستار ممنوعیت کامل صادرات به کره شمالی خواهد شد.
سیاست «فشار حداکثری» در جا شکست خواهد خورد زیرا اجرای آن به طور کامل به چین بستگی دارد و این کشور هم این روزها به دلیل افزایش تعرفه های واردات از دولت ترامپ دل خوشی ندارد.
با توجه به اینکه 90 درصد و شاید حتی رقمی بالاتر از کالاهای کره شمالی از چین وارد می شود، بعید به نظر می رسد که پکن در این راه واشنگتن را همراهی کند.
چین از کره شمالی به عنوان ابزاری برای چانه زنی در تجارت و هر مناقشه دیگری بهره خواهد گرفت.
و حتی شواهدی وجود دارد که چین به تحریم های کنونی هم پایبند نخواهد ماند.
گزینه 3: پذیرش کره شمالی به عنوان قدرت هسته ای و حرکت به سمت تعامل با تهدیدی بزرگ تر: چین.
از آن جایی که آمریکا با دیگر کشورهای دارنده سلاح هسته ای - روسیه، چین، انگلیس، فرانسه، هند، پاکستان و رژیم صهیونیستی - در تعامل است، واقعیت ممکن است به ما این گونه دیکته کند که ما باید کره شمالی را هم در کلوپ دارندگان سلاح هسته ای بپذیریم.
ترامپ با این کار از سوی هر دو جناح سیاسی هدف انتقاد قرار خواهد گرفت اما با این کار آمریکا می تواند تلاش های دیپلماتیک خود را در سراسر آسیا بگستراند و علیه رشد قدرت چین عمل کند.
اما همه اینها هزینه هایی در پی دارد. پذیرش هسته ای شدن کره شمالی رقابت هسته ای در منطقه به وجود خواهد اورد و ژاپن و کره جنوبی هم روزی خواستار حرکت در همین مسیر خواهند شد. این کار موجب خشم پکن خواهد شد و قطعا چین را هم در همین مسیر قرار خواهد داد.
کره شمالی قطعا سرزمین گزینه های ترسناک است. یک نکته قطعی است: وقتی حرف کیم جونگ اون به میان می آید هیچ چیز مشخص نیست. حتی پس از اینکه دولت ترامپ گفته که به دستاوردهای مهمی دست یافته، به نظر نمی رسد کره شمالی به کنار گذاشتن سلاح های هسته ای نزدیک شده باشد.
