استراتژی ای که روسیه و سوریه در جنوب غرب سوریه در پیش گرفته اند باعث می شود که قطعا ارتش سوریه جاده بین المللی ارتباطی دمشق پایتخت سوریه با مرزهای اردن و گذرگاه بین المللی«نصیب» را در سریع ترین زمان ممکن بازپس گیرد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در تحلیلی به آخرین تحولات سوریه پرداخت و نوشت: «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه در گفت و گوی طولانی با شبکه تلویزیونی روسی«روسیا الیوم» گروه های مسلح در جنوب غرب سوریه (درعا،القنیطره و حوران) را در برابر دو گزینه قرار داد و گزینه سومی هم پیش روی آنها قرار نداد،یا آشتی و پذیرش راه حل سیاسی به مانند آن چه در «غوطه» شرقی رخ داد یا رویارویی با راه حل نظامی. به نظر می رسد که اعزام گسترده نیرو و تجهیزات توسط ارتش سوریه به منطقه و پیشروی نیروهای دولتی در منطقه حکایت از آن دارد که اقدامات فرستادگان روسیه طی سه هفته گذشته برای اجتناب از رویارویی نظامی به بن بست رسیده است.
سه تحول مهم رخ داد است که تأکید می کند نبرد ارتش عربی سوریه در جبهه جنوبی به تعیین سرنوشت این جبهه از طریق راه حل نظامی به شکل سریع نزدیک است که می توان آنها را در پایین خلاصه کرد:
نخست: انتخاب ژنرال«سهیل الحسن» ملقب به «النمر» به فرماندهی نیروهای سوری که به سمت جنوب حرکت کرده اند و فرماندهی این نبرد توسط وی. این فرمانده به بشار اسد رئیس جمهور سوریه بسیار نزدیک است و در عین حال فرماندهان نظامی روسیه نیز به وی اعتماد دارند.ژنرال النمر وارد هر نبردی شد آن را به نفع نظام حاکم به پایان رساند زیرا به گفته کسانی که وی را می شناسند و تاریچه نظامی اش در میدان های نبرد فردی با دل و جرأت است.
دوم: بمباران مواضع گروه های مسلح به ویژه جبهه النصره در ریف منطقه شرقی«درعا»توسط جنگنده های روسی با این«پوشش قانونی» که توافق کاهش تنش در منطقه در جولای سال 2017 به پایان رسید و تمدید نشده است. علاوه بر آن که توافق کاهش تنش بر گروه جبهه النصره و گروه «جیش خالد بن الولید»که یکی از گروه های وابسته به «داعش » است و فرماندهان آن با «ابوبکر البغدادی» رهبر داعش بیعت کردند، انطباق ندارد؛ این دو گروه در فهرست گروه های تروریستی قرار دارند.
سوم: خالی کردن پشت گروه های مسلح سوری توسط ایالات متحده آمریکا و اتاق«موک» که اردن آن را اداره می کرد.و نیز نامه «شوک زای» فرمانده بلندپایه آمریکایی از این اتاق به این گروه ها که خبرگزاری فرانسه متن عربی آن را منتشر کرد. این نامه به صراحت و با روشنی تمام می گوید:« در رویارویی با حمله زودهنگام ارتش سوریه برای حمایت از شما دخالت نظامی نمی کنیم و به این بسنده می کنیم که روس ها و دولت سوریه را نصیحت می کنیم که هیچ گونه عملیات نظامی انجام ندهند.» این نامه ما را به یاد چیزی انداخت که «جان کری» وزیر خارجه اسبق آمریکا به یکی از فعالان سوریه که وی را در لندن در دو سال پیش «تحریک» کرد گفت.کری در آن زمان به این فعال سوری گفت:«آیا می خواهی به خاطر شما با روسیه وارد جنگ شویم؟»
کارشناسان نظامی که با آنها گفت و گو کردیم تأکید کردند که استراتژی ای که روسیه و سوریه در جنوب غرب سوریه در پیش گرفته اند باعث می شود که قطعا ارتش سوریه جاده بین المللی ارتباطی دمشق پایتخت سوریه با مرزهای اردن و گذرگاه بین المللی«نصیب» را در سریع ترین زمان ممکن بازپس گیرد.این کارشناسان پیروزی سریع در این میدان را پس از خالی کردن پشت مخالفان سوری و تمایل دولت اردن برای بازگشت حاکمیت این گذرگاه به طور کامل به دولت سوریه بعید نمی دانند. همچنین دولت اردن به دنبال مهیا کردن زمینه برای بازگشت یک و نیم میلیون آواره سوری است که در اراضی اش اقامت دارد و بار سیاسی و امنیتی بر دوش این کشور شکل می دهند، همچنین تمایل به پایان حضور گروه های مسلح و هرج و مرج امنیتی شان دارد. بازگشایی گذرگاه مرزی نصیب باعث می شود که اردن نزدیک به 400 میلیون دلار در سال به عنوان عوارض و مالیات محموله ها و کاهایی که از آن عبور می کنند نصیب اش شود این در حالی است که دولت اردن در سایه بحران مالی شدید و در پیش گرفتن سیاست اعتماد به خود در عرصه اقتصادی به شدت به چنین پولی نیاز دارد.
علامت سووال بزرگی که مطرح می ماند درباره واکنش فرماندهان نظامی اسرائیل در قبال این تحولات نظامی سریع در آن سوی جبهه جولان است به ویژه آن که برخی از این گروه های مسلح از حمایت سیاسی،نظامی و پزشکی رژیم اسرائیل برخوردار بودند( 3هزار عنصر از گروه های مسلح مخالف سوری طی پنج سال گذشته در بیمارستان های اسرائیلی درمان شدند)
پر واضح است که امیدهای اسرائیل در این زمینه بر باد رفت حتی اگر این گزارش ها درست باشد که مدعی است روسیا و آمریکا تضمین هایی برای دور کردن نیروهای ایرانی به مسافت 40 کیلومتر در نزدیکی مرزهای فلسطین و سوریه داده اند؛ این ضمانت ها تضمین شده نیست همانطور که توافقنامه های کاهش تنش و وعده های آمریکا و کشورهای حاشیه خلیج فارس به گروه های مسلح سوری برای براندازی نظام حاکم بر سوریه تضمین شده نبود. از سوی دیگر، چگونه می توان میان نیروهای سوری و همتاهای ایرانی شان تمایز قائل شد؟ بر اساس رنگ آبی چشم ها یا رنگ مایل سفید پوست شان؟
ناکامی موشک«پاتریوت» اسرائیلی در سرنگونی یک پهپاد که بر فراز مرزهای جولان اشغالی در روز گذشته پرواز می کرد بازتاب دهنده مهمترین تغییر ریشه ای در قواعد درگیری است و تأکیدی بر این است که برتری نظامی اسرائیل به تدریج در حال از بین رفتن است و از آن فراتر تکبر اسرائیل که در واکنش انتقامجویانه سریع خود را نشان می داد نیز در حال از بین رفتن است یا واقعیت ها روی زمین را این را نشان می دهد.
نزدیک به 12 هزار فرد مسلح وجود دارند که زیر چتر گروه های مسلح در جنوب سوریه قرار دارند و فرماندهان آنها راه حل روسیه مبنی بر انتقال شان به ادلب را به مانند همکاران شان در الغوطه شرقی و قبل از آن در ریف حلب را نپذیرفتند و بر این باور نیستیم که این مخالفت شان با شدید شدن آتش درگیری ها و بمباران های هوایی توسط روسیه و سوریه و پیام های آن چندان طول بکشد.به همین دلیل بعید نیست که فرایند معروف آماده سازی اتوبوس های سبز آغاز شده است.
نقش گروه های مسلح در مخالفان سوری در حال پایان است اگر نگوییم در عمل به پایان رسیده است و حامیان آمریکایی و عرب آنها پشت شان را خالی کردند زیرا غرض از وجودشان به پایان رسید. حالا پرسش مهم این است: جبهه بعدی ارتش عربی سوریه کجاست؟شرق فرات یا ادلب؟ اولی را احتمال می دهیم.جبهه دومی را در حال حاضر دولت سوریه به نزاع های خونین روزافزون میان گروه های مسلح در اراضی آن چه عقیده ای چه بر سر مناطق نفوذ واگذار کرد و لیکن این تأخیر موقتی و بر اساس برنامه دقیق بررسی شده است.
بازی های جام جهانی در روسیه به مراحل پایانی خود نزدیک می شود و پس از آن،«ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه در تکمیل ماموریت و طرح هایش در منطقه و به طور خاص در سوریه آزاد تر خواهد بود.
