ادامه کشتار و فرار مسلمانان میانمار به بنگلادش

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران به نقل از خبرگزاری آناتولی،52مسلمان میانماری که برای فرار از ظلم و قتل‌عام ارتش میانمار و بودایی‌های افراطی به هیچ گونه شناوری دسترسی نداشتند، با ساخت قایق با استفاده از چوب خیزران و دبه‌ های پلاستیکی وارد بنگلادش شدند.

به گزارش رسانه های بنگلادش٬ این افراد 17 زن، 13 مرد و 22 کودک هستند که از رودخانه «ناف» عبور کرده و وارد شهر «کاکس‌بازار» بنگلادش شده اند.

«نور الخبیر»یکی از مسلمانان آراکانی در این مورد گفت: «طی چهار روز یک قایق از چوب خیزران و دبه‌های پلاستیکی ساختیم و از روستای دانگالی آراکان به سوی بنگلادش به راه افتادیم. قتل‌عام و به آتش کشیدن خانه‌های مسلمانان توسط ارتش و بودایی‌های افراطی همچنان ادامه دارد».

مقامات مرزی بنگلادش نیز اعلام کردند که پنجاه و دو نفر از مسلمانان آراکانی پس از طی مراحل بازرسی در اردوگاه‌های واقع در کاکس‌بازار اسکان داده شده اند.

 شبکه تلویزیونی یورو نیوز اخیرا در گزارشی میدانی از مرزهای میانمار و بنگلادش نوشت:تخمین زده می شود که هشت هزار پناهجوی جدید روهینگیا به بنگلادش وارد شده اند. زمانی که به دیدار آنها رفتیم منتظر بودند که از مقامات بنگلادش اجازه اقامت بگیرند. هر کدام داستانی داشتند که روایت کنند.

پناهجویان روهینگیا که چند روز در گذرگاه مرزی «آجومانپارا» معطل مانده بودند اکنون به اردوگاهی در ناحیه «کاکس بازار» در جنوب شرق بنگلادش منتقل شده اند.

«ستاره بگم »۱۷ساله می گوید: «سربازها به خانه ما آمدند و دنبال پدرم می گشتند. پدرم پنهان شده بود و آنها مادرم را با چاقو کشتند. وقتی پدرم بازگشت او را هم کشتند. هشت روز طول کشید تا به مرز برسم. غذایم که تمام شد برگ درخت و هر چیز دیگری که در جنگل پیدا می شد می خوردم.»

این افراد هیچ اموالی به همراه ندارند اما هر کسی توانسته اسناد و مدارک به همراه بیاورد خیلی مراقب آنهاست. برخی از آنها سند مالکیت زمین یا سند ازدواج را در آفتاب گذاشته اند تا خشک شود. «عبدالرحیم» که پنج فرزند دارد می گوید که این اسناد شاید روزی تنها وسیله بازگشتشان به خانه هایشان باشد.

عبدالرحیم سی ساله می گوید: «بیست و دو روز در راه بودم. پدرم در راه مرد و سه روز است در مرز منتظر هستم.»

سازمان های غیردولتی به این هجوم انبوه پناهجویان از ساحل رود «ناف» در میانمار عادت کرده اند. تیمهای سیار سازمانهای غیر دولتی به محض اینکه خبردار می شوند پناهجویان از مرز عبور کرده اند با غذا و آب به کمک آن ها می روند.

«اسماعیل فاروق مالک» معاون غذایی سازمان غیر دولتی می گوید: «از ماه اوت تا کنون وضعیت بر همین منوال بوده است. این چهارمین بار است که سیل پناهندگان از این گذرگاه مرزی سرازیر می شود. پیش از این تقریباً ۳۵ هزار نفر از اینجا وارد بنگلادش شده بودند. وقتی به اینجا می رسند باید چهار پنج روز صبر کنند تا اجازه سکونت در اردوگاه ها به آنها داده شود.»

آسیب پذیرترین پناهندگان بلافاصله تخلیه شدند. برخی از آنها آن قدر ضعیف بودند که نمی توانستند راه بروند. امدادرسانان گزارش کرده اند که در بین پناهجویان زخم گلوله دیده اند و همینطور شکستگی استخوان در اثر زمین خوردن هنگام فرار از مسیرهای لغزنده.

همه این پناهندگان به اردوگاه «بالوکالی» منتقل شده اند. این اردوگاه اخیراً احداث شده است و پناهجویان از اردوگاه «کوتوپالونگ» به این اردوگاه جدید منتقل شده اند.

این اردوگاه اکنون بسیار پر ازدحام است. در اطراف اردوگاه اولیه که در سال ۱۹۹۲ میلادی برای پناهندگان ثبت شده بود، اکنون اردوگاه های تازه ساخته شده است. امروز این اردوگاه موقت برای پناهندگان ثبت نشده، میزبان نزدیک به ۴۶۰هزار نفر است.

«کریستوس استیلیانیدس» کمیسر اتحادیه اروپا در کمک های بشردوستانه که از این اردوگاه دیدن کرده است می گوید: «باید دولت میانمار را متقاعد کنیم که با ما درباره حقوق بشر به گفتگو بنشیند. موضوع بر سر دین نیست بلکه پای حقوق انسانی در میان است، حقوق بنیادی هر فرد انسان. من با نظرآقای گوترش، دبیر کل سازمان، موافقم که نسل کشی تنها توصیفی است که می توان برای این وضعیت به کار برد.»

با تهدید اِعمال تحریم ها علیه میانمار و انتشار گسترده اخبار خشونت های ارتش، شدت بحران به حدی رسیده است که بعضی امیدوارند جامعه بین المللی برای یافتن راه حل سیاسی دست به کار شود.

هر روز پناهجویان از روستاهای دیگر به سوی بنگلادش سرازیر می شوند و در اردوگاه های پر از پناهنده دنبال جایی برای خود می گردند به این ترتیب از نظر تعداد، این فرار جمعی در این مدت کوتاه را تنها با رخداد نسل کشی رواندا در سال ۱۹۹۴ میلادی می توان مقایسه کرد.

سازمان ملل از آن بیم دارد که مسلمانان روهینگیا اگر به میانمار بازگردانده شود در اردوگاه های کار اجباری جای داده شوند.

بنابر این گزارش، که ارتش میانمار از 25 آگوست گذشته به بهانه «مبارزه با شبه نظامیان مسلح» حملات خود به منطقه آراکان را آغاز کرده است. در این حملات هزاران غیرنظامی آراکانی جان خود را از دست داده‌اند اما به علت ممانعت میانمار از هرگونه تردد در مرز این کشور با بنگلادش آمار دقیقی از تعداد جان باختگان در دست نیست. همچنین بیش از 300 روستا توسط ارتش و بوداییان افراطی به آتش کشیده شده است.از سال 1970 تاکنون 84 درصد از جمعیت 2 میلیونی مسلمانان آراکان در پی خشونت‌های ارتش میانمار و بوداییان افراطی به کشورهای اطراف گریخته‌اند.