دو ماه آینده در عرصه بحران خلیج فارس سرنوشت ساز است و بسیاری از امور مبهم را روشن کند و بارزترین آنها نشست سالیانه کشورهای حاشیه خلیج فارس است که در ماه دسامبر در کویت برگزار می شود؛ نشستی که سرنوشت شورای همکاری خلیج فارس را نیز مشخص می کند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه رأی الیوم در سرمقاله خود نوشت: گزارش خبری که خبرگزاری بلومبرگ آمریکا منتشر کرد و در آن فاش کرد که عربستان سعودی و متحدانش در ائتلاف چهارگانه در حال برنامه ریزی برای حمله نظامی به قطر برای تغییر نظام در این کشور پس از دخالت «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا برای جلوگیری از این حمله نظامی و انجام سلسله تماش های تلفنی با چهار طرف در این خصوص، بودند ما را شگفت زده نکرد.همچنان که در عین حال،تکذیب این گزارش توسط ترامپ ما را شگفت زده نکرد زیرا مقدمه سازی برای این دخالت نظامی کاملا و در عمل جدی است و تقریبا یقین داریم که این دخالت چه بسا برای چند روز یا چند هفته به تأخیر افتاده است ولی همچنان گزینه روی میز است یعنی میز چهار کشور تحریم کننده قطر آن هم پس از آن که بحران وارد مرحله تنش زایی و دشمنی با قطر به نقطه بی بازگشت رسیده است.
برخی از نویسندگان عربستانی دو روز پیش و روز گذشته برای تأیید تکذیبیه ترامپ رئیس جمهور آمریکا عجله کردند و گفتند که کشورهای ائتلاف چهارگانه طرح های دخالت نظامی در بحران را تدوین نکرده اند و استراتژی آنها خلاصه در این می شود که قطر را منزوی و تضعیف کرده تا از سیاست هایش عقب نشینی کرده و دخالت هایش در امور کشورهای دیگر را متوقف کند.
ترامپ به باور ما همچنان از هواداران دخالت نظامی علیه قطر است زمانی که در این زمینه با این سخنانش در ماه ژوئن گذشته که« قطر در سطح بالا از تروریسم حمایت می کند» چراغ سبز داده و «پوشش» را به آن داد، و اگر برای جلوگیری از دخالت نظامی در بحران دخالت کرد به دلیل مخالفت«دولت عمیق» آمریکا با چنین رویکردی بوده است و این را «رکس تیلرسون» وزیر خارجه آمریکا چندین بار به وضوح بیان کرد که یکی از این بارها طی سفرش به دوحه و امضای توافقنامه با دولت این کشور برای رویارویی با تروریسم و توقف حمایت و تامین مالی آن بود زیرا این دولت عمیق از این می ترسد که چنین دخالت نظامی تبدیل به جنگی منطقه ای شود که به نفع ایران تمام شود علاوه بر اینکه دولت عمیق به این نتیجه رسیده است که تضمینی برای نتایج آن وجود ندارد.
شیخ«صباح الاحمد» امیر کویت به صراحت تأکید کرد که میانجی گری اش در بحران باعث شد که از وقوع درگیری نظامی جلوگیری شود و این را طی سفرش به واشنگتن و دیدارش با ترامپ رئیس جمهور آمریکا گفت؛ امری که باعث شد برخی رسانه های ائتلاف چهارگانه به شدت از وی انتقاد کنند.آن چه شیخ صباح در این زمینه گفت با گزارش خبرگزاری بلومبرگ کاملا توافق دارد.
دولت قطر احساس کرد که احتمال وقوع دخالت نظامی وجود دارد و این همان چیزی است که عملی کردن معاهده دفاع مشترک با ترکیه و فراخواندن بیش از ده هزار نظامی ترک به پایگاهی که ترکیه برای آنها در نوار«العیدید» در نزدیکی مرز عربستان با تجهیزات نظامی کامل و سنگین آنها در صورت نیاز، فراخواند و روابطش را به طور کامل با ایران از سر گرفت؛ همان کشوری که حریم هوایی و بندرهای خود را برای شکست محاصره تحمیل شده علیه قطر باز کرد.
هر کسی سخنرانی ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل در دو روز پیش را دنبال کرده باشد و نیز اتهاماتش به ایران به عنوان کشور حامی تروریسم و بی ثبات کننده منطقه خارومیانه را شنیده باشد و نیز تهدیدش به خروج کشورش از توافقنامه هسته ای با ایران که منجر به بازگشت تحریم ها علیه این کشور می شود را شینده باشد به این نتیجه راسخ می رسد که این ترامپ به دنبال تشکیل ائتلاف نظامی و سیاسی علیه ایران است که چهار کشور تحریم کننده قطر نمایندگان آن خواهند بود.
عربستان سعودی و هم پیمانانش، امیر قطری« جایگزین» آماده کردند که شیخ«عبدالله بن علی آل ثانی»است و در عمل شروع به دخالت برای ایجاد مخالفان داخلی در قطر چه با جذب شیوخی از خاندان حاکم به سمت خود از جمله شیخ «سلطان به سحیم آل ثانی» چه با جذب برخی از عناصر قبیله ای به ویژه از قبیله «آل مره» که در کشور قطر و در جزیره العرب به نوعی بزرگترین به شمار می رود، کرده اند.
احتمال دخالت نظامی در قطر روز به روز بیشتر می شود و به باور این روزنامه یعنی روزنامه «رأی الیوم» چه بسا از این دخالت به عنوان طعمه ای برای کشاندن ایران و چه بسا ترکیه به جنگ منطقه ای به همان شیوه ای که عراق به جنگ مشابهی پس از حمله به کویت و با استقبال آمریکا کشیده شد لیکن چه بسا نتایج آن برعکس خواهد بود.
دو ماه آینده در عرصه بحران خلیج فارس سرنوشت ساز است و بسیاری از امور مبهم را روشن کند و بارزترین آنها نشست سالیانه کشورهای حاشیه خلیج فارس است که در ماه دسامبر در کویت برگزار می شود؛ نشستی که سرنوشت شورای همکاری خلیج فارس را نیز مشخص می کند.
