رئیس جمهور آمریکا نمی تواند و اجازه نخواهد یافت توافق هسته ای ایران را لغو کند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه هافینگتن پست آمریکا در گزارشی نوشت: ماه گذشته دولت آمریکا پایبندی ایران به مفاد توافق هسته ای 2015 را تایید کرد - یک مکانیزم مورد نیاز که ادامه و یا لغو احتمالی توافق را تعیین می کند.
یک مقام آگاه در اواسط ژوئیه به روزنامه هیل گفت: «وزیر خارجه در فرآیندی قرار دارد تا کنگره را متقاعد کند که شرایطی که در [قانون بازنگری توافق هسته ای] قرار داده شده بر اساس اطلاعات موجود در آمریکا برآورده شده است.»
این مقام افزود: «با این حال، وزیر خارجه و رئیس جمهور قصد دارند تاکید کنند که ایران همچنان یکی از خطرناکترین تهدیدات برای منافع آمریکا و ثبات منطقه است.»
دولت ترامپ این گونه استدلال می کند که این توافق به منظور جلوگیری از حمایت ایران از «بشار اسد» رئیس جمهور سوریه، خصومت با اسرائیل و نقض مداوم حقوق بشر در نظر گرفته شده است. اما این توافق نمی تواند به طور کامل همه سیاست های کشور را تغییر دهد.
ماه گذشته «تد کروز»، «تام کاتن»، «دیوید پردو» و «مارکو روبیو» سناتورهای آمریکایی نامه ای را به کاخ سفید ارسال کردند مبنی بر این که ایران شرایط فنی این قرارداد را نقض کرده است - ادعایی غیر قانونی به گفته آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) که ناظر اصلی بین المللی این توافق است.
این توافق که به طور رسمی به عنوان برنامه جامع اقدام مشترک شناخته می شود، یک تغییر کلیدی در سیاست داخلی ایران انجام داد. این توافق به لیبرال ها در تهران به لحاظ تعداد، قدرت داده و تمایل ایران برای همکاری با جامعه بین المللی را نشان داده است.
«حسن روحانی» رئیس جمهور ایران «ابراهیم رئیسی» رقیب خود را با اختلاف آرا 18.5 درصدی شکست داد. رای دهندگان جوان ایرانی که در سال های آینده شمار زیادی از رای دهندگان را تشکیل می دهند (دو سوم جمعیت کشور در حال حاضر کمتر از 35 سال دارند)، به ادامه کار روحانی رای دادند.
تداوم پایبندی تهران به برجام به ادامه مشارکت در بازی نفت بین المللی تعبیر شده است. از ژانویه 2016 که محدودیت های مربوط به بخش نفت این کشور به طور رسمی لغو شد، تهران بازگشت به سطح تولید قبل از تحریم ها را مدیریت کرده است. سهمیه بندی تولید اوپک از رشد بیشتر تولید این کارتل جلوگیری می کند، اما این محدودیت ها در ماه مارس 2018 منقضی می شوند.
طبق گزارش وزارت خارجه، برجام مانند نفتا (پیمان تجارت آزاد منطقه آمریکای شمالی) به طور رسمی تحت نظر است. این طبقه بندی به طور قطع مبهم است و نشان می دهد که متفکران سیاست دولت، طرح هایی را به صورت کافی برای جایگزینی قرارداد فعلی بدون ایجاد شرایط بدتر نیافته اند. یا این تأخیر ممکن است به این معنا باشد که ایران اخیرا یکی از اولویت های آمریکا نبوده است.
تنش برنامه ریزی شده کشورهای حوزه خلیج فارس علیه قطر نشان دهنده بزرگ ترین تکامل در احساسات ضد ایرانی در خاورمیانه از زمان انتخاب ترامپ است. اما مانند سایر داستان های بین المللی، این یکی در رسانه های خبری تلویزیونی بسیار خوب پوشش نیافته است. دخالت روسیه در انتخابات آمریکا بیشتری پوشش خبری را به خود اختصاص داده است. آزمایش موشکی بالستیک اخیر کره شمالی که نشان می دهد این کشور احتمالا می تواند به آمریکا آسیب برساند، موقعیت ایران را به عنوان بزرگترین نگرانی برای وزارت خارجه تلطیف کرده است.
به طور خلاصه برجام زنده می ماند، زیرا دولت ترامپ این توافق را در اولویت چشم انداز ژئوپلیتیکی فعلی خود قرار نداده است. خروج از این توافق همچون خروج ترامپ از پیمان اقلیمی پاریس موجب از دست رفتن سرمایه جدی ژئوپولیتیکی خواهد شد. اتحادیه اروپا برجام را رها نخواهد کرد زیرا شرکت هایشان واقعا در صحنه نفت ایران حضور دارند. شرکت های آمریکایی همچنان از انجام هر فعالیتی در ایران ممنوع هستند، بنابراین تهران از نظر اقتصادی هیچ آسیبی نمی بیند. در این لحظه، ترامپ مجبور است برای دستیابی به نتایج مورد نظرش از هویج استفاده کند نه از چماق.
