مساله قابل توجه این است که اخبار درباره بمباران های صورت گرفته توسط ارتش مصر و لیبی و آزادی قذافی با اخبار دیگری درباره حمله به زندان«الهضبه» در شهر طرابلس و آزادی«الساعدی» برادر سیف الاسلام و «عبدالله السنوسی»،«ابو زید عمر دورده» و «البغدادی المحمودی» آخرین نخست وزیر دوران نظام سابق همزمان شده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران،«عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در یادداشتی در روزنامه فرامنطقه ای رأی الیوم به آخرین تحولات لیبی پرداخت و نوشت: ما بر این باور نیستیم که نیازمند این باشیم که مستر«سرگئی لاوروف» وزیر خارجه روسیه فدرال به ما شیوه تأسف باری که «معمر قذافی»رهبر سابق لیبی با آن اعدام شد را یادآوری کند و برای مان راز معروفی را فاش کند که تأکید می کند کسانی که عملیات اعدام شنیع را انجام دادند و یک جسد مرده را مثله مثله کردند به اروپا بازگشتند و ملیت های اروپایی به دست آوردند؛ گویی به کانال انگلیسی چشمک می زند که فاش کرد فرزندان همین ها پشت انفجارهای انتحاری هستند که یک جشن را در شهر «منچستر» هفته پیش هدف قرار داد و منجر به کشته شدن 22 نفر و زخمی شدن ده ها نفر دیگر شد.
این را می گوییم زیرا ما همچنان به مانند قبل در رأس مخالفان شدید با دخالت هواپیماهای پیمان ناتو در لیبی برای تغییر نظام و قتل هزاران نفر از مردم لیبی در سایه دروغ هایی به مانند دموکراسی و حقوق بشر هستیم زیرا ما به خوبی می دانیم که هدف هرگز تحقق بلندپروازی ها و خواسته های مشروع مردم لیبی در این چارچوب نیست بلکه انتقامجویی از موضع گیری های رهبر درگذشته لیبی در حمایت از مسائل آزادیبخش ، استقلال و حاکمیت در خاورمیانه و آفریقاس و مقابله اش با طرح های استعمارگرانه غربی به شیوه اقتصادی جدید است و نیز به دلیل دادن قراردادهای نفتی لیبی و توسعه ای و بازسازی به کسی که مستحق آن هستند یعنی ترکیه(علیه قذافی منقلب شد)،چین، روسیه،هند و در درجه ای کمتر ایتالیا است. با وجود این که ما می پذیریم که وی دیکتاتور بود و پرونده اش در زمینه حقوق بشر هرگز گل و بلبل نبود.
«باراک اوباما» رئیس جمهور سابق آمریکا که حسرت ریشه های آفریقایی و باور اسلامی پدرش در روزهای آخر را خورد، هرگز در ابراز ندامت به دلیل اتخاذ تصمیم دخالت نظامی در لیبی که آن را بزرگترین اشتباه دولتش دانست و فرانسه و انگلیس را مسئول بزرگ این دخالت نظامی دانست، تردید نکرد؛ دخالتی که از خاستگاه های غیراخلاقی و غیرانسانی و صرفا به دلیل تجاری نفتی و اقتصادی و نیز به دلایل انتقام گیری از قذافی به دلیل موضع گیری هایش که در بالا ذکر شد، صورت گرفت.
نمی توانیم کنفرانس مطبوعاتی آقای«مصطفی عبدالجلیل» رئیس شورای ملی انتقالی لیبی و خانم «هیلاری کلینتون» وزیر خارجه سابق آمریکا را فراموش کنیم که در آن اعلام شد که یک میلیون دلار به کسی که قذافی رهبر لیبی را بکشد، داده می شود.کنفرانس با شادی خانم کلینتون برگزار شد که این شادی را با خنده پهن خود و دست زدن داغ نشان داد این در حالی است که انتظار می رفت که وی نماینده جهان آزاد باشد که شب و روز به آزادی و حاکمیت قانون و نیز قضاوت عادلانه مستقل پند و اندرز می دهد.
لیبی اکنون بار دیگر خبر نخست در جهان می شود زیرا نزاع وارد نقطه عطف متفاوتی شده است و دخالت نظامی در این کشور نیز بار دیگر به شیوه های متعدد از سر گرفته شده و هواپیماهای نظامی مصری و لیبیایی اهداف وابسته به گروه های تندرو و تروریستی در شهرهای«درنه» و «الجفره»البته بر اساس بیانیه های نظامی رسمی،بمباران می کنند. همچنین اخباری درباره آزادی آقای«سیف الاسلام قذافی» با زور قانون منتشر شده است همانطور که سرپرست وزارت دادگستری لیبی اعلام کرد.
مساله قابل توجه این است که اخبار درباره بمباران های صورت گرفته توسط ارتش مصر و لیبی و آزادی قذافی با اخبار دیگری درباره حمله به زندان«الهضبه» در شهر طرابلس و آزادی«الساعدی» برادر سیف الاسلام و «عبدالله السنوسی»،«ابو زید عمر دورده» و «البغدادی المحمودی» آخرین نخست وزیر دوران نظام سابق همزمان شده است.
ما بر این باور نیستیم که این تحولات اتفاقی رخ داده است و پا را فراتر گذاشته و دورتر می رویم و «گمانه زنی» می کنیم که این تحولات همه در چارچوب سناریویی جدید برای لیبی رخ می دهند که آش آن روی آتش آرام برای متبلور شدن نظام جدید پخته می شود که در رأس آن قذافی کوچک در چارچوب مشارکت سیاسی با ژنرال«خلیفه حفتر» یکی از فرزندان عاق شده و جدا شده از نظام سابق قرار می گیرند.
ما در این جا گمانه زنی می کنیم و آن چه که می دانیم این است که اروپا که از مشکلات مهاجرت غیرقانونی که از سواحل لیبی(2000هزار کیلومتر در دریای مدیترانه) آغاز می شود، رنج می برد و این اروپا با روسیه و کشورهای همجوار لیبی در ضرورت رسیدن به راه حلی برای محدود کردن و از بین بردن حالت هرج و مرج خونین حاکم بر لیبی و تبدیل شدن آن به بستری برای جماعت های اسلامگرای تندرو،توافق دارند.
شاید هدف از چشمک زدن لاوروف به کانال انگلیسی و اروپا و انفجار منچستر، گفتن این مساله است که شما خودتان مشکل را به وجود آوردید و خودتان هم بهای اشتباه تان را می پردازید و ما هستیم که طوق نجات را برای نجات تان از باتلاق لیبی که خودتان آن را کندید، در اختیار داریم .حالا نمی دانیم که آیا لاوروف در این اشاره هایش درست می گوید یا نه و آیا لیبی به سمت راه حل می رود یا آن که ما در برابر دخالت نظامی جدیدی هستیم که نتایج آن از دخالت نظامی قبلی بدتر است؟هیچ چاره ای جز این نداریم که منتظر بمانیم و ببینیم چه می شود.
