السیسی رئیس جمهوری مصر با چالش مردمی بزرگی رو به روست که چه بسا رویارویی با آن برایش بسیار دشوار باشد زیرا کاسه صبر مردم مصر لبریز شد و صبرش رو به پایان است و به مرحله انفجار رسیده است.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران، روزنامه رأی الیوم در سرمقاله خود به ادامه دردسرهای دولت مصر بر سر دو جزیره ای که قرار است به عربستان تحویل دهد پرداخت و نوشت:ناگهان و بدون هیچ گونه مقدمه ای شورای وزیران مصر روز پنج شنبه توافقنامه ترسیم مرزهای دریایی با عربستان سعودی را تصویب کرد که به موجب آن حاکمیت دو جزیره« تیران» و «صنافیر» به عربستان منتقل می شود و پرونده به طور کامل به مجلس الشعب (پارلمان) برای تصویب آن، تحویل داده می شود.
این اقدام بسیار مبهم است، روابط عربستان و مصر این روزها شاهد مرحله ای از تنش بی سابقه است و مساله حاکمیت بر دو جزیره یکی از دلایل اصلی آن است پس چه اتقاق جدیدی افتاد که باعث شد «عبدالفتاح السیسی» رئیس جمهوری مصر در این زمان دست به چنین اقدامی یزند این در حالی است که او به خوبی از حجم خشم مردم مصر و نخبگان سیاسی که در رویارویی با جنبش«اخوان المسلمین» پس از سرنگونی نظام این جنبش در کنار وی ایستادند، از این کارش خبر دارد.
دو احتمال برای تفسیر این تحول ناگهانی در مصر وجود دارد:
نخست: اینکه دولت مصر از پیامدهای نزدیکی سریع و روز افزون و باز کردن آغوش عربستان به روی اتیوپی و دیدار یکی از بارزترین مشاوران ملک«سلمان بن عبدالعزیز» پادشاه این کشور از سد «النهضه» که پیامی تهدید آمیز و واضح به مصر است، ترسید.
دوم:میانجی گری های مخفیانه پشت پرده وجود دارد که برخی از کشورهای حاشیه خلیج فارس انجام داده اند و به احتمال قریب به یقین کشور امارات متحده عربی یا کشور کویت این کار را کرده باشند و در قانع کردن السیسی درباره ضرورت برداشتن گامی در راستای توافقنامه بازگرداندن دو جزیره به حاکمیت عربستان سعودی برای بر آورده کردن شروط ریاض به منظور وقوع هر گونه آشتی با مصر موفق شده است.
تحویل توافقنامه دو جزیره به مجلس الشعب مصر به معنای تایید و تصویب فوری آن نیست اما اگر السیسی چنین تصمیمی گرفته است، پارلمان تسلیم و هوادار مطلق اوست و اعضای آن با دقت و حسابگری برای دور کردن هر گونه رای مخالف انتخاب شده اند اما سووال اینجاست که موعد بررسی این توافقنامه در پارلمان چه زمانی است و چه مدت زمانی این بررسی طول می کشد،چند روز، چند هفته یا چند ماه؟ ملاحظه شد که شورای وزیران عربستان در کمتر از یک هفته از امضای توافقنامه توسط پادشاه عربستان طی دیدارش از قاهره در بهار گذشته آن را تصویب کرد اما شورای وزیران مصر همین کار هفت ماه بعد انجام داد یعنی مسئولان مصری در تصویب توافقنامه این دست و آن دست کردند تا بتوانند زهر خشم مردم را بگیرند اما به نظر می رسد که مساحت مانور دادن شان به دلیل فشارهای کشورهای حاشیه خلیج فارس و به طور مشخص عربستان، کم شد و این فشارها شامل توقف کمک های مالی و نفتی با هم و تلاش برای همکاری با دشمنان مصر یعنی اتیوپی برای تهدید امنیت آبی مصر شد.
یک هفته پیش دکتر«عبدالخانق عبدالله» یکی از مشاوران «محمد بن زاید» ولیعهد ابوظبی پیام خطرناکی به السیسی داد که به مثابه زنگ هشداری بود هنگامی که در توییتی در حساب شخصی اش در توییتر نوشت: مسئولان رسمی کشورهای حاشیه خلیج فارس در نشست های غیرعلنی شان تاکید می کنند که مصر«تبدیل به باری سنگین بر دوش آنها شده است»آیا این پیام یکی از دلایل تسریع ناگهانی دولت مصر برای تصویب این توافقنامه برای بازگرداندن جزایر به عربستان شده است؟
افراد نزدیک به دولت مصر و به السیسی سکوت اختیار کرده و روزنامه های رسمی نیز به شکل غیر معمول شان به طور کلی مساله را نادیده گرفتند، افکار عمومی نیز به حالت غلیان و خشم بازگشت و این غلیان و خشم در شبکه های اجتماعی نمود بارزی داشته است؛ چشم پوشی از «تیران» و «صنافیر» که مصری ها آنها را جزایر مصری می دانند مساله بسیار حساسی است.
یک هفته پیش دولت مصر اشتباه بزرگی مرتکب شد زمانی که از ارائه پیش نویسی با نظارت خودش درباره توقف فوری شهرک سازی ها در شورای امنیت سازمان ملل عقب نشست و چهار کشور غیر عربی مسئولیت ارائه آن را به عهده گرفتند و 14 کشور به نفع آن رای دادند و آمریکا از رای دادن امتناع کرد؛ امری که باعث شد مصر دچار دردسر بزرگی شود.
از عقب نشینی در شورای امنیت در پاسخ به خواسته «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری جدید در برابر افکار عمومی مصر می توان دفاع کرد و گفت هدفش قرار دادن منافع مصر بالای هر مساله دیگر از جمله عصبانی نکردن رئیس جمهوری جدید آمریکا اما ما بر این باور نیستیم که چشم پوشی از دو جزیره دفاع کرد.
السیسی رئیس جمهوری مصر با چالش مردمی بزرگی رو به روست که چه بسا رویارویی با آن برایش بسیار دشوار باشد زیرا کاسه صبر مردم مصر لبریز شد و صبرش رو به پایان است و به مرحله انفجار رسیده است.
