آنچه ترامپ می گوید لزوماً با آنچه ترامپ انجام می دهد برابری نمی کند. البته آنچه رئیس جمهور می گوید مهم است و رهبران خارجی نمی توانند سخنان او را بی ربط تلقی کنند. با این حال، تصمیمات ترامپ به متغیرهای زیادی بستگی دارد؛ چه کسی در تیم امنیت ملی او خدمت خواهد کرد، وضعیت ژئوپلیتیکی پس از تحلیف او چگونه خواهد بود.
پایگاه خبری جماران: سیاست خارجی ایالات متحده در دوره دوم ریاست جمهوری دونالد ترامپ چگونه خواهد بود؟ نیوزویک با طرح این پرسش در ابتدای نوشتاری کوتاه می نویسد: پس از اینکه رئیس جمهور سابق و رئیس جمهور منتخب فعلی، معاون رئیس جمهور کامالا هریس را در روز سه شنبه با پیروزی قاطع شکست داد، جهان در شوک فرو رفت. خوب یا بد،رئیس جمهور ایالات متحده مسلماً قدرتمندترین چهره در صحنه بین المللی است و سیاست هایی که او اعمال می کند می تواند بر زندگی بسیاری در این جهان تاثیرات بسیاری بگذارد. رهبران خارجی در حال حاضر مشغول ارتباط با ترامپ هستند، چه از طریق تماس تلفنی و چه از طریق انتشار موضع خود نسبت به این پیروزی در حساب های کاربری خود در شبکه ایکس. رئیس جمهور کره جنوبی پیروزی ترامپ را تبریک گفت و از "رهبری قوی" او تمجید کرد.
نخست وزیر ژاپن نیز همین کار را کرد و ابراز امیدواری کرد در ماه جاری با ترامپ دیدار کند. اما اشتباه نکنید، در حال حاضر نگرانی های زیادی در سراسر جهان وجود دارد. بخش اعظم آن ناشی از گمانه زنی های تند و تیز در مورد اینکه ترامپ در دوره چهار ساله که از ژانویه آینده شروع می شود چه خواهد کرد یا نخواهد کرد، است. برای مثال اوکراین نگرانی موجهی در مورد فروخته و یا معامله شدن توسط دونالد ترامپ دارند. بر کسی پوشیده نیست که وقتی ترامپ مجبور می شود بین پایان دادن به جنگ در اوکراین یا کمک به کی یف برای برنده شدن، یکی را انتخاب کند، نسبت به سناریوی اول همدلی بیشتری دارد. ژاپن و کره جنوبی، دو متحد نزدیک آمریکا در آسیا، هنوز خاطراتی از کشمکش‌های شدیدی که با مقامات دولت ترامپ در مورد تقسیم هزینه‌ها برای پایگاه‌های نظامی آمریکا در هر دو کشور داشتند، دارند، بدون اینکه به زیر سوال بردن سیستم ائتلافی توسط ترامپ اشاره کنیم. چین، رقیب استراتژیک اصلی واشنگتن، با توجه به تهدیدات ترامپ مبنی بر اعمال تعرفه های بالاتر بر محصولات چینی، انتظار چندانی برای بهبود روابط میان دو کشور ندارد. در همین حال، کشورهای حاشیه خلیج فارس انتظار دارند که ترامپ دغدغه های حقوق بشری را مانند دور نخست ریاست جمهوری خود فراموش کند.
با اینهمه یک نفر باید خیلی احمق باشد اگر وقت خود را بیش از حد صرف فکرکردن درباره برنامه های دونالد ترامپ کند. از بسیاری جهات، این کار وقت هدرکردن است. ترامپ رونالد ریگان نیست، جورج اچ دبلیو. بوش یا جو بایدن هم نیست، او ایدئولوژی مشخص یا دیدگاه ثابتی در مورد نحوه عملکرد جهان ندارد. باورهای او موقعیتی، انعطاف پذیر و در مواقعی متناقض هستند. او چیزهایی را در جریان مبارزات انتخاباتی می‌گوید، اما زمانی که در مقام است به آنها توجه نمی‌کند یا بسته به اینکه چه کسی با او در اتاق حضور دارد، نظرش را تغییر می‌دهد. او از اینکه برای همه شبیه یک معمای حل نشده باشد استقبال می کند.
به دور اول ترامپ نگاه نکنید. ترامپ علاقه‌ای به ناتو نداشت و اروپایی ها را برای افزایش بودجه دفاعی تحت فشار قرار داد اما سیاست های او با شعارهای او مطابقت نداشت. ترامپ ایالات متحده را در ائتلاف ترانس آتلانتیک نگه داشت، به این اتحاد اجازه داد تا به دو عضو جدید - مونته نگرو و مقدونیه شمالی - گسترش یابد و دولت های اروپایی را تهدید کرد که اگر تولیدکنندگان دفاعی ایالات متحده را از هرگونه طرح تسلیح مجدد اروپایی منع کند، با مجازات های نامشخصی مواجه خواهند شد. سطح نیروهای ایالات متحده در اروپا در سراسر اروپا ثابت ماند و زمانی که ترامپ دستور خروج تقریباً 10000 سرباز آمریکایی از آلمان را در سال 2020 صادر کرد، قرار بود اکثر آنها دوباره به کشورهای دیگر در اروپا مستقر شوند.
یا سیاست ایالات متحده در مورد روسیه را بررسی کنید. شیفتگی شخصی ترامپ به ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، به خوبی شناخته شده و در جولای 2018، زمانی که او در مورد دخالت روسیه در انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده در سال 2016 جانب (رئیس جمهور) روسیه را در مقابل جامعه اطلاعاتی ایالات متحده گرفت، به وضوح نشان داده شد. اما روابط آمریکا و روسیه در دوران ریاست جمهوری ترامپ چندان عالی نبود. در هر صورت، دولت ترامپ نسبت به دولت اوباما رابطه خصمانه‌تری با مسکو داشت. تحریم های ایالات متحده نهادینه و گسترش یافت، ده ها دیپلمات روسی از کشور بیرون رانده شدند، چندین کنسولگری روسیه در ایالات متحده تعطیل شدند و ترامپ موشک های ضد تانک جاولین را به اوکراین فرستاد، که باراک اوباما این کار را نکرد.
اینها فقط دو مورد مطالعه هستند. اما نتیجه یکسان است: آنچه ترامپ می گوید لزوماً با آنچه ترامپ انجام می دهد برابری نمی کند. البته آنچه رئیس جمهور می گوید مهم است و رهبران خارجی نمی توانند سخنان او را بی ربط تلقی کنند. با این حال، تصمیمات ترامپ به متغیرهای زیادی بستگی دارد؛ چه کسی در تیم امنیت ملی او خدمت خواهد کرد، وضعیت ژئوپلیتیکی پس از تحلیف او چگونه خواهد بود. او باید چند بحران را مدیریت کند یا با آنها مقابله کند. همه اینها در این مرحله از بازی ناشناخته هستند.
