دیگران شروع به جستجوی چیزی می‌کنند که می‌توان آن را «پرچین ترامپ» نامید. تجزیه و تحلیل راه‌هایی که بازگشت او احتمالا گزینه‌های بدتری برای آن‌ها باقی می‌گذارد و بر اساس آن آماده می‌شوند.
به گزارش جماران؛ به نقل از شورای آتلانتیک، هفته گذشته در اجلاس داووس، گراهام آلیسون؛ استاد معروف دانشگاه هاروارد، صحبت‌هایی در مورد این‌که چگونه دونالد ترامپ در حال شکل دادن به انتخاب‌های سیاسی متحدان و مخالفان است را به راه انداخت.
با پیروزی ترامپ در انتخابات مقدماتی این هفته در نیوهمپشایر، نفوذ وی در حال افزایش است. برخی از دولت‌های خارجی به طور فزاینده‌ای در روابط خود با ایالات متحده نقش دارند که ممکن است احتمال پیروزی ترامپ، انتخاب‌های آنان را به تعویق اندازد تا بتوانند در یک سال آینده با واشنگتن در مورد توافق‌های بهتر مذاکره کنند، چراکه ترامپ به راحتی توافقات را زیرپا می‌گذارد.
در راس این فهرست از مقامات خارجی که به طور استراتژیک انتخابات آتی ایالات متحده را تماشا می‌کنند، ولادیمیر پوتین؛ رییس جمهوری روسیه است، که محاسبه می‌کند شانس او در جنگ اوکراین (که ترامپ قول داده است «در یک روز» به پایان برسد) می‌تواند به طور چشم‌گیری بهبود یابد. این انتظار پوتین را وادار می‌کند تا امسال در یک بن بست جنگ بازی کند، در حالی که علاوه بر انتخاب ترامپ، روی خستگی اروپا و آمریکا شرط بندی می‌کند، که ممکن است رهبر روسیه را برای پیروزی پس از آن آماده سازد.
آلیسون با صراحت گفت: دیگران شروع به جستجوی چیزی می‌کنند که می‌توان آن را «پرچین ترامپ» نامید. تجزیه و تحلیل راه‌هایی که بازگشت او احتمالا گزینه‌های بدتری برای آن‌ها باقی می‌گذارد و بر اساس آن آماده می‌شوند.
می‌توان اوکراین و حامیان اروپایی ناتو را در این اردوگاه حساب کرد. این یک جنبه دیگر نیز دارد. کشورهای اروپایی به دنبال راه‌های بهتری برای دفاع از اوکراین و ایجاد یک شبکه امنیتی منسجم در اروپا هستند.
ترامپ خواستار «بازنگری اساسی هدف ناتو و ماموریت ناتو» است، بنابراین اعضای فعلی ناتو و اعضای جدید (فنلاند و به زودی سوئد) ممکن است تضمین‌های امنیتی آمریکا در این اتحاد را کمتر امن ببینند.
آلیسون گفت: به سراسر جهان نگاه کنید، ده‌ها نمونه از پرچین ترامپ پیدا می‌شود. از مسائل مربوط به آب و هوا گرفته تا موضوعات تجاری، جایی که رییس‌جمهوری سابق خود را «مرد تعرفه‌ها» توصیف می‌کند و قول می‌دهد 10 درصد عوارض را بر تمام واردات اعمال کند.
به عقیده آلیسون: «این سال، سالی پرخطر است. چراکه کشورهای سراسر جهان سیاست ایالات متحده را با ترکیبی از ناباوری، شیفتگی، وحشت و امید تماشا می‌کنند.»
چیزی که او می‌گوید این است که شاید هرگز در گذشته، متحدان و دشمنان ایالات متحده شروع به پرچین و جلوتر از انتخابات ما نکرده‌اند و ثبات سیاست خارجی در اهداف ژئواستراتژیک در ایالات متحده در طول سال‌های جنگ سرد در حال تبدیل شدن به چیزی است که به تاریخ پیوسته است.
الیسون در پایان می‌گوید: چیزی که یکی از رهبران ملی در داووس به من گفت که در رابطه با روابط با ایالات متحده بیش از همه حسرت آن را می‌خورد، میزان پیش‌بینی‌پذیری مورد نیاز برای اتخاذ سیاست‌های کشورش است.
