در طول جنگ سرد نیز، مبلغان مسکو به دنبال بی اعتبار ساختن مبارزات استقلال طلبانه اوکراین با مرتبط ساختن آن با همکاری نازی‌ها بودند.
به گزارش جماران؛ ولودیمیر زلنسکی، رییس‌جمهور اوکراین، در تاریخ 3 سپتامبر برکناری الکسی رزنیکوف؛ وزیر دفاع دولت خود را اعلام کرد. این بزرگ‌ترین تغییر در میان رهبران سیاسی این کشور از زمان آغاز تهاجم گسترده روسیه به خاک اوکراین بود. خروج رزنیکوف پس از هفته‌ها گمانه‌زنی درباره اتهامات تخلف مالی در وزارت دفاع، نشان‌دهنده تمایل اوکراین برای ایجاد رویکردی قاطع در قبال اتهامات فساد است.
رزنیکوف جای خود را به رستم عمروف داد، وی قبلا نقش کلیدی را به عنوان مذاکره کننده در تبادل زندانیان با روسیه و ابتکار غلات دریای سیاه با میانجیگری سازمان ملل ایفا کرد. وضعیت او به عنوان عضوی از اقلیت تاتار مسلمان اهل کریمه، نقش مهمی در جذب مسلمانان اوکراین در آینده برای تقابل با روسیه دارد.
در حال حاضر، اوکراین یک رییس جمهور یهودی و یک وزیر دفاع مسلمان دارد که بر تنوع رهبری کشور تاکید می‌کند و مهم‌تر از آن بر پوچ بودن تبلیغات روسیه مبنی بر «فاشیستی» بودن و «نئو نازی» جلوه دادن دولت اوکراین، صحه می‌گذارد.
زمانی که ولادیمیر پوتین، رییس جمهور روسیه، برای اولین بار در 24 فوریه 2022 تهاجم تمام عیار به اوکراین را آغاز کرد، «نازی زدایی» از این کشور را یکی از دو هدف اصلی جنگ خود در کنار غیرنظامی کردن کامل اوکراین معرفی کرد. در واقع، تصویرهای تحقیرآمیز رژیم پوتین از جامعه اوکراینی به عنوان فاشیست‌ها را می‌توان تا دوران استالین دنبال کرد.
در طول جنگ سرد نیز، مبلغان مسکو به دنبال بی اعتبار ساختن مبارزات استقلال طلبانه اوکراین با مرتبط ساختن آن با همکاری نازی‌ها بودند. در دوران پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، مقامات روسی فعالانه به دنبال احیای این توهین‌ها بوده‌اند و پیوسته استدلال کرده‌اند که انقلاب «میدان» 2014 طرفدار دموکراسی اوکراین در واقع یک کودتای راست افراطی بود که کشور را به کانون فاشیسم تبدیل کرد. در زمان تهاجم گسترده سال 2021، ارجاع به «اوکراین نازی» در رسانه‌های جریان اصلی روسیه، کاملا عادی شده بود.
این روایت نازی در میان مخاطبان داخلی روسی که مشروط به مشاهده سیاست معاصر از منشور تحریف کننده تجربه فاجعه بار جنگ جهانی دوم اتحاد جماهیر شوروی هستند، به خوبی قابل پیش بینی بوده است. شاید شگفت‌آورتر این باشد که برخی از چپ‌ها و مخالفان نقش مسلط آمریکا در امور بین‌الملل، فراتر از روسیه آن را پذیرفته‌اند. با این حال، بسیار مهم است که هیچ کس نتوانسته است شواهد قانع کننده‌ای برای حمایت از ادعاهای مبهم کرملین ارائه دهد.
در حالی که مبلغان روسی اصرار دارند که اوکراین امروزی توسط نازی‌ها تسخیر شده است، گروه‌های راست افراطی اوکراین در واقع به حاشیه‌های چشم انداز سیاسی کشور محدود شده‌اند. در جریان انتخابات ریاست جمهوری اوکراین در سال 2014، که تنها چند ماه پس از یک خیزش مردمی که روسیه آن را یک کودتای فاشیستی توصیف کرده بود، برگزار شد، دو نامزد اصلی راست افراطیُ توسط کمتر از 2 درصد از رای دهندگان اوکراینی حمایت شدند.
پنج سال بعد، احزاب اصلی ملی‌گرای اوکراین با تشکیل ائتلافی برای رقابت در انتخابات پارلمانی این کشور، به دنبال غلبه بر سابقه طولانی در صندوق‌های رأی بودند. آن‌ها تنها 2.15 درصد آرا را به دست آوردند. این نتایج رقت انگیز یادآور این است که برخلاف ادعاهای وحشیانه کرملین، حمایت از سیاستمداران راست افراطی در اوکراین امروزی تقریبا کمتر از هر کشور اروپایی دیگری است.
انتخاب ولودیمیر زلنسکی به عنوان رییس جمهور اوکراین در بهار 2019 به عنوان یک ضربه بیشتر به توهمات بدون واقعیت روسیه در مورد «اوکراین فاشیست» عمل کرد. ریشه‌های یهودی زلنسکی و کار حرفه‌ای برجسته در نمایش «بیز» به عنوان یک «کمیک روسی زبان» از نظر تئوری باید او را به دشمن کهن الگوی جمعیت ادعایی ملی‌گرای اوکراین تبدیل می‌کرد. در عوض، هویت یهودی زلنسکی هرگز در میان رای دهندگان اوکراینی مطرح نبود و او را با اختلاف قاطع بیش از 73 درصد انتخاب کردند.
مقامات و مبلغان روسی در تلاش‌های ناامیدانه خود برای توضیح این‌که چگونه یک کشور به ظاهر «نازی» می‌تواند تا این حد از یک رهبر یهودی حمایت کند. سرگئی لاوروف؛ وزیر امور خارجه روسیه در مصاحبه‌ای با تلویزیون ایتالیایی در بهار 2022 اعلام کرد که ریشه یهودی زلنسکی هیچ معنایی ندارد زیرا آدولف هیتلر «همچنین خون یهودی داشت» پیامد اظهارات شرم آور لاوروف به طور قابل پیش بینی شدید بود. به دنبال گروهی از محکومیت‌های بین‌المللی به رهبری رژیم اسرائیل، پوتین مجبور به مداخله شد و شخصا از طرف وزیر خارجه خود از نخست وزیر رژیم اسرائیل عذرخواهی کرد.
کرملین اکنون باید توضیح دهد که چگونه دیدگاه کابوس‌وار آن‌ها از بیگانه‌هراسی و نابردباری اوکراین با انتصاب یک مسلمان اقلیت قومی به عنوان وزیر دفاع در طول احتمالا مهمترین جنگ در کل تاریخ این کشور و مهمترین جنگ اروپا در قرن 21 مطابقت دارد.
البته رستم عمروف بر اساس قومیت یا مذهبش انتخاب نشده است. او به عنوان جانشین اولکسی رزنیکوف انتخاب شده است چراکه او را بهترین فرد برای این شغل می‌دانند.
همه این‌ها فقط یک یادآوری است که کل تهاجم پوتین بر اساس دروغ‌های بی شرمانه بوده است. در تلاشی برای پنهان کردن جنگ تجاوزکارانه غیرقانونی خود، روسیه به دنبال سوء استفاده بدبینانه از برخی از دردناک‌ترین زخم‌های تاریخی اروپا بوده و با نام‌گذاری بی اساس قربانیان اوکراینی خود به عنوان جانشینان امروزی آلمان نازی، تلاش کرده است تا انسانیت قربانیان اوکراینی خود را بی ارزش جلوه دهد.
با این حال تاریخ دو سال اخیر جنگ روسیه و اوکراین نشان داد که در این جنگ بدون شک روس‌ها فاشسیت هستند و این نیروهای روسی هستند که به رهبری پوتین برای خاموش کردن دولت اوکراین و محو هویت مستقل اوکراینی فرستاده شده‌اند. این سربازان امپراتوری اقتدارگرا در حال نبردی وحشیانه اما در نهایت بازنده در برابر اوکراینی با اعتماد به نفس فزاینده است که با هویت اروپایی متحد شده است.
شکست پوتین زمانی آغاز شد که هفته اول تهاجم روسیه به اوکراین در یک سخنرانی در تلویزیون رسمی روسیه رسما اعلام کرد هرگز کشوری به نام اوکراین وجود نداشته است. رهبران روسیه به خوبی می‌دانند که دیگر ذهنیت تاریخی مناسبی نسبت به آن‌ها در خاک اوکراین و درون جامعه اوکراینی وجود ندارد. آن‌ها با راه اندازی این جنگ در حال انتقام‌گیری از هویت اوکراینی هستند. حال که جامعه اوکراین نمی‌خواهد به اقمار فرهنگی-اجتماعی روسیه تبدیل شود، روس‌ها روش دیگری جز به ویرانی کشاندن این کشور انتخاب نکردند.
