لوئیز ایناسیو "لولا" داسیلوا در یک بازگشت خیره کننده پس از یک رقابت فشرده در دور دوم روز یکشنبه به عنوان رئیس جمهور بعدی برزیل انتخاب شد. پیروزی او پس از چهار سال از دولت راست افراطی ژایر بولسونارو، یک چهره سیاسی برای بزرگترین کشور آمریکای لاتین است.
به گزارش جماران به نقل از سی ان ان پیروزی این سیاستمدار 76 ساله نشان دهنده بازگشت چپ به قدرت در برزیل است و پس از یک سری اتهامات فساد منجر به حبس 580 روزه لولا داسیلوا، به بازگشت شخصی پیروزمندانه به پایان می رسد. این احکام بعداً توسط دادگاه عالی لغو شد و راه او را برای نامزدی مجدد باز کرد.
او شامگاه یکشنبه در یک سخنرانی شاد در جمع حامیان و خبرنگاران گفت: «آنها سعی کردند من را زنده به گور کنند و من اینجا هستم» و این پیروزی را «رستاخیز سیاسی» خود توصیف کرد.
از اول ژانویه 2023، من برای 215 میلیون برزیلی حکومت خواهم کرد، نه فقط کسانی که به من رای دادند. دو برزیل وجود ندارد. لولا داسیلوا همچنین گفت: ما یک کشور، یک مردم، یک ملت بزرگ هستیم.
او زمام کشوری را در دست خواهد گرفت که گرفتار نابرابری شدید است و هنوز در تلاش برای بهبودی از همه‌گیری کووید-19 است. تقریباً 9.6 میلیون نفر بین سال‌های 2019 تا 2021 زیر خط فقر قرار گرفتند و میزان سواد و حضور در مدرسه کاهش یافته است. او همچنین با یک کشور عمیقا شکسته و مسائل زیست محیطی فوری، از جمله جنگل زدایی بی رویه در آمازون مواجه خواهد شد.
این سومین دوره ریاست جمهوری او خواهد بود، پس از اینکه پیش از این برای دو دوره متوالی بین سال های 2003 و 2010 بر برزیل حکومت می کرد.
آخرین مورد در یک موج چپ
پیروزی رهبر سابق در روز یکشنبه آخرین موج سیاسی در سراسر آمریکای لاتین بود که سیاستمداران چپگرا در آرژانتین، کلمبیا و شیلی پیروز شدند. اما لولا داسیلوا – رهبر سابق اتحادیه با پیشینه یقه آبی – در طول مبارزات انتخاباتی خود به دنبال اطمینان دادن به میانه روها بوده است.
او یک اتحاد گسترده ایجاد کرده است که شامل چندین سیاستمدار از مرکز و راست میانه، از جمله مخالفان تاریخی PSDB، حزب سوسیال دموکرات برزیل است. در میان این سیاستمداران، معاون او، فرماندار سابق سائوپائولو، جرالدو آلکمین، که توسط اردوگاه لولا به عنوان تضمینی برای اعتدال در دولتش ذکر شده است، است.
در مسیر مبارزات انتخاباتی، لولا داسیلوا تمایلی به نشان دادن کارت‌های خود در مورد ترسیم یک استراتژی اقتصادی نداشت - گرایشی که انتقاد شدید رقبای خود را به دنبال داشت. وزیر اقتصاد کاندیدای دیگر کیست؟ یکی نیست، نمی گوید. مسیر سیاسی و اقتصادی او چگونه خواهد بود؟ حالت بیشتر؟ حالت کمتر؟ ما نمی دانیم...» بولسونارو در جریان یک انتقال زنده در یوتیوب در 22 اکتبر گفت.
لولا داسیلوا گفته است که کنگره را تحت فشار قرار خواهد داد تا اصلاح مالیاتی را تصویب کند که افراد کم درآمد را از پرداخت مالیات بر درآمد معاف کند. و کمپین او از سوی سیمون تبت، نامزد میانه‌روی سابق ریاست‌جمهوری، که اوایل ماه جاری در دور اول سوم شد و در دور دوم از لولا داسیلوا حمایت کرد، تقویت شد. تبت که به دلیل روابطش با صنعت کشاورزی برزیل شناخته شده است، در یک کنفرانس مطبوعاتی در 7 اکتبر گفت که لولا داسیلوا و تیم اقتصادی او "همه پیشنهادات برنامه ما را در برنامه دولتش دریافت کرده و گنجانده اند."
او همچنین از حمایت چندین اقتصاددان مشهور که مورد توجه سرمایه گذاران هستند، از جمله آرمینیو فراگا، رئیس سابق بانک مرکزی برزیل، دریافت کرده است.
شفای کشور تقسیم شده
لولا داسیلوا بیش از 60 میلیون رای دریافت کرد که بیشترین رای در تاریخ برزیل است و رکورد خود را از سال 2006 شکست.
اما علیرغم مشارکت گسترده حامیان وی، پیروزی او با اختلاف اندکی بود - به گفته مقامات انتخاباتی برزیل، لولا داسیلوا 50.90 درصد آرا و بولسونارو 49.10 درصد آرا را به دست آوردند.
بزرگترین چالش او در حال حاضر ممکن است متحد کردن یک کشور از هم گسیخته سیاسی باشد.
ساعاتی پس از اعلام نتایج، بولسونارو هنوز شکست خود را قبول نکرده و یا اظهارنظر عمومی نکرده است. در همین حال، ویدئوهایی در رسانه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که حامیان او در اعتراض به پیروزی لولا داسیلوا، بزرگراه‌های دو ایالت را مسدود کرده‌اند.
یکی از حامیان ناشناس بولسونارو در ویدئویی که در ایالت جنوبی سانتا کاتارینا گرفته شده است، گفت: «ما فقط زمانی ترک خواهیم کرد که ارتش کشور را تحت کنترل خود درآورد.
کارلوس ملو، دانشمند علوم سیاسی در اینسپر، دانشگاهی در سائوپائولو، گفت که لولا داسیلوا باید گفتگو و بازسازی روابط را دنبال کند. او گفت: «رئیس‌جمهور می‌تواند ابزار مهمی برای این امر باشد، به شرطی که او تنها دغدغه رسیدگی به پایگاه رأی‌دهندگان خود را نداشته باشد».
تیاگو آمپارو، استاد حقوق و حقوق بشر در مدرسه تجارت FGV در سائوپائولو گفت: لولا داسیلوا با بیش از 58 میلیون رای به رقیب خود بولسونارو - که مورد تایید دونالد ترامپ رئیس جمهور سابق ایالات متحده بود - باید "اتحادهای عمل گرایانه" را با بخش هایی از مرکز و راست که به سیاست سلف او خریدند، تشکیل دهد.
آمپارو افزود: در عین حال، او باید مطابق با انتظارات هواداران عمل کند. بسیاری از رای دهندگان به این انتظار رفتند که نه فقط برای خلاص شدن از شر بولسونارو، بلکه با خاطراتی از دوران اقتصادی بهتر در دولت های قبلی لولا."
بسیاری به دنبال تغییر بالقوه در قانون اصلاحات کار 2017 هستند، که حقوق و مزایای بیشتر کارگران را در معرض مذاکره با کارفرمایان قرار داد و کمک های اتحادیه را اختیاری کرد. لولا داسیلوا قبلاً گفته بود که این قانون را لغو خواهد کرد اما اخیراً در پی انتقادات بخش خصوصی فعل را به "بازبینی" تغییر داد.
آمپارو هشدار می دهد که او ممکن است متوجه شود که اجرای دستور کار خود یک نبرد دشوار است، به ویژه با یک کنگره متخاصم. آمپارو تأکید می‌کند که کرسی‌هایی که از جناح راست سنتی بودند، اکنون توسط راست افراطی اشغال شده‌اند که برای مذاکره باز نیستند و برخورد با آنها آسان نیست.
در آخرین انتخابات، حزب لیبرال بولسونارو نمایندگان خود را در مجلس سفلی از 76 به 99 افزایش داد، در حالی که در سنا از هفت نماینده به 14 نماینده دو برابر شد. حزب کارگران لولا داسیلوا نیز تعداد نمایندگان خود را از 56 به 68 افزایش داده است. سناتورهای 7 تا 8 سناتور - اما به طور کلی، سیاستمداران متمایل به محافظه کار بر مجلس بعدی تسلط خواهند داشت.
کامیلا روچا، دانشمند علوم سیاسی در اندیشکده Cebrap به سی ان ان گفت: که این اصطکاک مستلزم سازش هایی است. حزب لیبرال [بولسونارو] بیشترین تعداد نمایندگان و متحدان مهم را خواهد داشت و مخالفت واقعی با دولت خواهد داشت، حزب کارگران [لولا داسیلوا] برای حکومت باید با [حزب راست سنتی] یونیائو برزیل ائتلاف کند.
آمازون و رهبری آب و هوا
در همین حال، محیط بانان دولت لولا داسیلوا را از نزدیک زیر نظر خواهند داشت، زیرا این کشور نه تنها بر کشور برزیل بلکه بر بزرگترین ذخایر جنگلی کره زمین نیز حکومت می کند.
با رسیدن تخریب جنگل‌های بارانی وسیع آمازون در دوران ریاست‌جمهوری بولسونارو، لولا داسیلوا بارها در طول مبارزات انتخاباتی خود گفته است که به دنبال جلوگیری از جنگل‌زدایی است. او استدلال کرده است که حفاظت از جنگل می تواند مقداری سود داشته باشد و از صنایع زیبایی و داروسازی به عنوان ذینفعان بالقوه تنوع زیستی یاد می کند.
لولا داسیلوا در مصاحبه ای با مطبوعات خارجی در ماه اوت، خواستار «حکمرانی جدید جهانی» برای رسیدگی به تغییرات آب و هوا شد و تاکید کرد که برزیل باید با توجه به منابع طبیعی خود، نقشی محوری در این حکومت داشته باشد.
به گفته رئیس برنامه دولت لولا داسیلوا، آلویزیو مرکادانته، تاکتیک دیگر ایجاد گروهی شامل برزیل، اندونزی و کنگو قبل از کنفرانس طرف‌ها به رهبری سازمان ملل در نوامبر 2022 خواهد بود. هدف این گروه تحت فشار قرار دادن کشورهای ثروتمندتر برای تامین مالی حفاظت از جنگل ها و همچنین ترسیم استراتژی هایی برای بازار جهانی کربن است.
چندین کارشناس به سی ان ان گفتند که معتقدند موضع وی در مورد محیط زیست و موضوع آب و هوا می تواند آغازی تازه در روابط بین المللی برزیل باشد.
برای آمپارو، حفاظت از محیط زیست در واقع می تواند سکوی پرشی برای رهبری جهانی برزیل باشد، یک تغییر بزرگ پس از هشدار بولسونارو به جهان از مداخله در تخریب آمازون. او گفت: «لولا تلاش می‌کند، تقریباً مانند تغییر نام تجاری، برزیل را در عرصه بین‌المللی به‌عنوان قدرتی که باید مورد توجه قرار گیرد، تغییر مکان دهد.»
ملو، محقق Insper گفت: «ما می‌توانیم انتظار داشته باشیم دولتی که به گفتگو با جهان بازگردد، به‌ویژه با موضع‌گیری جدید در حوزه محیط‌زیست».
شایان ذکر است پیروزی «لولا داسیلوا» در انتخابات ریاست جمهوری برزیل از اهمیت بالایی برخوردار است و می توان گفت که در سه سطح ملی، منطقه‌ای و بین‌المللی قابل تحلیل بوده و نتایج و آثار چشمگیری به همراه خواهد داشت.
برزیل و آمریکای لاتین؛ خروج از پیله انزوا، پیش به سوی همگرایی
لولا داسیلوا را می‌توان برجسته‌ترین شخصیت چپگرای تاریخ معاصر آمریکای لاتین دانست. بزرگترین اقتصاد آمریکای لاتین از یکم ژانویه ۲۰۲۳ به دست رهبری چپگرا خواهد افتاد و پازل حکمرانی چپگرایان در پنج قدرت اقتصادی برتر منطقه (برزیل، مکزیک، آرژانتین، شیلی و کلمبیا) کامل خواهد شد. بر اساس برآوردهای بانک جهانی، تولید ناخالص داخلی این کشور آمریکای جنوبی در حدود ۱.۶۰۸ میلیارد دلار در نوسان است و فاصله او با دومین اقتصاد منطقه (مکزیک با ۱.۲۹۳ میلیارد دلار) چشمگیر است.
نتایج آخرین انتخابات آمریکای لاتین نشان می‌دهد که جریان چپگرایی در این منطقه، جان تازه‌ای گرفته است. این موج جدید را می‌توان ادامه «موج صورتی» دولت‌های چپ دانست که در دهه ۱۹۹۰ میلادی به قدرت رسیدند. در آن زمان، رهبران چپ، سیاست‌های نئولیبرال و همچنین نابرابری‌ها و محرومیت‌ها و در نتیجه، فساد اجتماعی، سیاسی و تسلط خارجی بر اقتصاد داخلی را محکوم کردند. به گفته کارشناسان، جریان چپ در حال حاضر به آمریکای لاتین بازگشته است، زیرا دولت‌های دست راستی که جایگزین آنها شدند و به صورت عمده از سوی آمریکا حمایت می‌شدند، نتوانستند از موج ناامیدی عمومی جلوگیری کنند.
«گوستاوو پترو» در ژوئن ۲۰۲۲ به عنوان رئیس‌جمهوری کلمبیا انتخاب شد. «گابریل بوریک» پس از پیروزی در انتخابات دسامبر ۲۰۲۱، چپ‌گراترین رئیس‌جمهوری شیلی در ۵۰ سال اخیر لقب گرفت. یک ماه پیش از آن، «سیومارا کاسترو»، سیاستمدار چپ در هندوراس، ۱۲ سال پس از برکناری همسرش «مانوئل زلایا» از ریاست جمهوری با کودتای نظامی، پیروز شد. در پرو، «پدرو کاستیو»، معلم و رهبر اتحادیه، در ژوئن ۲۰۲۱ به ریاست جمهوری رسید و در بولیوی، «لوئیس آرسه» از حزب «جنبش به سوی سوسیالیسم» (MAS) به عنوان رئیس‌جمهوری در سال ۲۰۲۰ انتخاب شد. در سال ۲۰۱۹، «آلبرتو فرناندز» با حمایت از یک حزب چپ ائتلافی، «مائوریسیو ماکری» دست راستی را در آرژانتین شکست داد. یک سال پیش از آن نیز، «آندرس مانوئل لوپز اوبرادور» در انتخابات ریاست جمهوری مکزیک به پیروزی قاطع رسید.
نکته حائز اهمیت اینکه خیزش جبهه چپگرایان در آمریکای لاتین اگر چه نویدبخش همگرایی و اتحاد منطقه‌ای عمیق‌تر این جغرافیای پهناور است اما چالش‌های داخلی و خارجی گسترده‌ای نیز پیش روی آنها قرار دارد. با این حال، همگرایی و انزوا، دو شاخصی بود که در دوران رقابت‌های انتخاباتی به داسیلوا و بولسونارو نسبت داده می‌شد. داسیلوا در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۱۰، نقشی کلیدی در پیوند برزیل با آمریکای لاتین و جهان ایفا کرد و باید دید آیا دولت داسیلوا خواهد توانست خود را با شرایط پیچیده خارجی و داخلی و متفاوت از ریاست قبلی خود، تطبیق دهد؟
خروج برزیل از «جامعه کشورهای آمریکای لاتین و کارائیب» (سلاک) که در حال حاضر ریاست آن بر عهده آرژانتین است، قطع روابط دیپلماتیک با ونزوئلا و انتقادهای تند از روسای جمهوری چپگرای شیلی و آرژانتین از جمله اقدامات و تصمیمات بولسونارو است که به احتمال زیاد داسیلوا در مورد آنها تجدید نظر خواهد کرد. داسیلوا پس از رای دادن در انتخابات دیروز گفت: ما از اینکه منطقه‌ای فقیر باشیم خسته شده‌ایم. برزیل باید همه را دور هم جمع کند. ما به آمریکای لاتین نیاز داریم تا یک بلوک قوی باشد.
پیروزی داسیلوا برای رهبران آمریکای لاتین از چنان اهمیتی برخوردار است که موج ارسال پیام‌های تبریک سیاستمداران در ساعت‌های گذشته آغاز شده است: روسای جمهوری کلمبیا، بولیوی، مکزیک، آرژانتین، نیکاراگوئه، هندوراس، شیلی، پرو، جمهوری دومینیکن، پاناما، اوروگوئه، اکوادور، کوبا، ونزوئلا، «اوو مورالس» رئیس‌جمهوری سابق بولیوی و «کریستینا کرشنر» رئیس‌جمهوری سابق آرژانتین، «رافائل کوره‌آ» رئیس‌جمهوری سابق اکوادور، «ساچا یورنتی» دبیر کل اتحادیه آلبا، «سانتیاگو کافیِرو» وزیر امور خارجه آرژانتین از جمله شخصیت‌هایی هستند که تا کنون پیروزی داسیلوا را تبریک گفته‌اند.
پیروزی داسیلوا؛ آزمون سخت کاخ سفید
استقرار دوباره دولت‌های چپگرا، از حاکم شدن معادلات و سیاست‌های جدیدی در این منطقه خبر می‌دهد که به احتمال زیاد در تنظیم مجدد سیاست خارجی کاخ سفید در قبال این منطقه که همواره به «حیاط خلوت» آمریکا شهره بوده است، تاثیرگذار خواهد بود. رصد تحولات اخیر آمریکای لاتین، تحلیل گفتمان اظهارنظرهای «آندرس مانوئل لوپز اوبرادور» رئیس‌جمهوری مکزیک در قبال جنگ اوکراین و همسو نشدن این کشور با تحریم‌های غرب علیه روسیه، انتقادهای تند «آلبرتو فرناندز» رئیس‌جمهوری آرژانتین از اقدام آمریکا در خط زدن خودسرانه کوبا، نیکاراگوئه و ونزوئلا از اجلاس اخیر سران قاره آمریکا، تحریم حضور در این نشست توسط «سیومارا کاسترو» رئیس‌جمهوری هندوراس، تور ۱۱ روزه «نیکلاس مادورو» رئیس‌جمهوری ونزوئلا به کشورهای اوراسیایی و آفریقایی به نشانه شکست تحریم‌ها و موفقیت این کشور در خروج از پیله تحمیلی انزوا و همچنین تصمیم «دانیل اورتگا» رئیس‌جمهوری نیکاراگوئه برای استقرار نظامیان روسیه در خاک این کشور کارائیب بدون توجه به تهدیدهای آمریکا، نمونه‌های روشن از حقایقی است که بازبینی اجباری سیاست‌ها و تغییر رویه در قبال منطقه آمریکای لاتین را به واشنگتن گوشزد می‌کند.
آنچه واضح است اینکه آمریکای لاتین در حال تغییر است و واشنگتن مجبور است تا دامنه این تغییر را درک کند. در سال ۲۰۱۹، «جان بولتون» مشاور امنیت ملی «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا، بازگشت دکترین مونرو ۱۸۲۳ را اعلام کرد که بر اساس آن واشنگتن آمریکای لاتین را حیاط خلوت خود می‌دانست و به همه قدرت‌های خارجی هشدار می‌داد که از این منطقه دوری کنند. به دنبال روی کار آمدن «جو بایدن» اما سیاست این کشور آمریکای شمالی در قبال کشورهای لاتین همچنان اشتباه است. اجلاس سران قاره آمریکا که در ژوئن ۲۰۲۲ در لس آنجلس برگزار شد، با حذف عامدانه گروه کشورهایی که بولتون «تروئیکای استبداد» نامیده بود، برگزار شد: کوبا، نیکاراگوئه و ونزوئلا. این موضوع موجی از انتقادات را به همراه داشت. چند تن از رهبران آمریکای لاتین به رهبری رئیس‌جمهوری مکزیک از حضور در این مراسم خودداری کردند، در حالی که برخی دیگر از این فرصت برای محکوم کردن سیاست آمریکا در منطقه استفاده کردند.
تحلیل رفتار دولت‌های آمریکای لاتین بیانگر این مطلب است که دولت بایدن می‌بایست در خوانش نقش جدید خود در آمریکای لاتین به عنوان یک قدرت غیر هژمونیک تجدید نظر کند، چرا که تصاحب دومینووار کرسی های ریاست جمهوری توسط کاندیداهای چپگرا در آمریکای لاتین، گواه روشنی از تضعیف رویکرد هژمونیک آمریکا در قبال این منطقه است. تاریخ انقضای نگاه از بالا به پایین آمریکا به کشورهای آمریکای لاتین به سر رسیده و تعریف سیاست‌های عمل‌گرایانه به دور از رویکردهای مداخله‌جویانه و مبتنی بر تعامل سازنده، راهکار حفظ روابط است.
بنابراین، با پیروزی داسیلوا در برزیل و کامل شدن پازل چپگرایان، زمان آزمون دولت بایدن در پذیرش و تن دادن هر چند اجباری به دگرگونی و تغییر سیاست آمریکای لاتین فرا رسیده است.
از طرفی، استقرار دولت‌های با گرایش چپ در این منطقه، احتمالا زمینه برای حضور و نفوذ بیشتر چین و روسیه و به دنبال آن، نگرانی فزاینده آمریکا را به همراه خواهد داشت. چنان که اکونومیست می‌نویسد: خطری که از جانب آمریکای لاتین وجود دارد، دور شدن این منطقه از مدار غرب است. این رسانه با اشاره به نفوذ چین در آمریکای لاتین می‌نویسد: چین اکنون در بیشتر مناطق به شریک تجاری اصلی تبدیل شده و در زیرساخت‌ها سرمایه‌گذاری می‌کند. به نظر می‌رسد برخی از دولت‌های چپ منطقه مشتاق بازگشت به عدم تعهد دوران جنگ سرد هستند اما آمریکای لاتین باید بداند نقش آن در دنیای تحت سلطه چین، نقش یک مستعمره نو خواهد بود.
برزیلِ داسیلوا؛ چهره‌ای جدید در عرصه بین‌المللی
انزوا گرایی در سیاست خارجی بولسونارو، محدود به آمریکای لاتین نبود و فراتر از مرزهای آمریکای جنوبی به عرصه بین‌الملل نیز گسترش یافت. فاصله گرفتن او از دولت «جو بایدن» پس از شکست ترامپ، تنش‌ها با اروپا بر سر مسائل زیست‌محیطی، روابط متشنج با چین بر سر زیر سوال بردن کمونیسم و روابط نه چندان فعال با آفریقا که دولت‌هایی با ویژگی‌های مشابه حزب کارگران در آنجا بر سرکار هستند، از نمونه‌هایی است که سیاست انزواگرایانه بولسونارو را تشریح می‌کند.
داسیلوا در نخستین سخنرانی خود پس از پیروزی گفت: برزیل به محافل بین‌المللی بازگشته است، دیگر نمی‌خواهد مطرود باشد و نیازمند اتحاد است.
بنابراین چنانکه داسیلوا اذعان کرده است، وی تلاش خواهد کرد تا وجهه برزیل را نه تنها در سطح منطقه‌ای بلکه در سطح بین‌المللی بهبود بخشد.
برزیل دارنده بزرگترین میزان تولید ناخالص داخلی و پرجمعیت‌ترین سرزمین آمریکای لاتین بوده و کشوری درحال‌توسعه با پتانسیل عظیم اقتصادی است؛ برزیل در گروه قدرت‌های نوظهور اقتصادی موسوم به بریکس به روابط و همکاری دوستانه خود با سایر قدرت‌ها ادامه می‌دهد؛ این کشور پهناور یک نیروگاه بزرگ کشاورزی، دارای منابع عظیم معدنی و بازار داخلی قابل‌توجهی است و از همه مهم‌تر از نفوذ منطقه‌ای قابل‌توجهی برخوردار است.
وجود ثروت‌های طبیعی بیشمار در آمریکای لاتین همواره این قسمت از جهان را منطقه‌ای جذاب برای قدرت‌نمایی کشورهای بزرگ کرده است. آمریکای لاتین در بحبوحه زنگ خطرها از امنیت غذایی، یک صادرکننده بزرگ مواد غذایی است، به انبوه گسترده‌ای از منابع همچون لیتیوم و مس برای گذار به سمت انرژی‌های سبز دسترسی دارد، پهنه جنگل‌های آمازون، نقش این منطقه در جلوگیری از تغییرات اقلیمی را برجسته می‌کند و دسترسی این منطقه به منابع آب شیرین جهان، مثال‌زدنی است. بنابراین، هر چه بیشتر تکمیل شدن پازل جبهه چپگرایان در این منطقه با پیروزی داسیلوا، نه تنها زمینه برای حضور قدرتمندتر برزیل در عرصه جهانی بلکه شرایط برای عرض اندام قوی‌تر آمریکای لاتین را فراهم خواهد کرد.
پیروزی داسیلوا در عرصه جهانی نیز با استقبال مواجه شده است. «امانوئل مکرون» رئیس‌جمهوری فرانسه، «پدرو سانچز» نخست وزیر اسپانیا، «آنتونی بلینکن» وزیر امور خارجه آمریکا، «جو بایدن» رئیس‌جمهوری آمریکا، «ولادیمیر پوتین» رئیس‌جمهوری روسیه، «جوسپ بورل» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، «جاستین ترودو» نخست وزیر کانادا از جمله شخصیت‌های جهانی هستند که پیروزی داسیلوا را تبریک گفتند.
