لیز تراس، نخست وزیر بعدی بریتانیا، یک آفتاب پرست سیاسی است که از یک رادیکال که خواستار الغای سلطنت بود به پرچمدار جناح راست اروپا شکاک حزب محافظه کار تبدیل شده است.
به گزارش جماران به نقل از سی ان ان تراس که تنها در سال 2010 به پارلمان راه یافت - در مدت زمان نسبتاً کوتاهی - خود را به عنوان یک نیروی سیاسی طبیعی تثبیت کرد که دستور کار خود را با قدرت بی امان و اشتیاق بی چون و چرا دنبال می کند.
اما پس از چند دهه دگرگونی که دیدگاه‌های شخصی او را به شدت تغییر داده است، بسیاری این سوال را خواهند داشت که رهبر جدید بریتانیا دقیقاً چه چیزی را مطرح می‌کند.
بسیاری از کسانی که او را در طول سال‌ها مشاهده کرده‌اند این سوال را مطرح می‌کنند که آیا او اصلاً اعتقادات صادقانه‌ای دارد یا به سادگی هر چیزی که در آن زمان راحت‌تر است را تایید می‌کند.
اینکه بگوییم تراس، 47 ساله، در یک سفر سیاسی بوده است، دست کم گرفتن او است. او در سال 1975 در خانواده‌ای به دنیا آمد که خودش آنها را «سمت چپ حزب کارگر»، حزب چپ‌گرای اصلی بریتانیا توصیف می‌کند. او در بخش‌هایی از بریتانیا بزرگ شد که به طور سنتی به محافظه‌کاران رای نمی‌دادند و بین اسکاتلند و شمال انگلیس حرکت می‌کردند.
تراس برخلاف همکارانش در کابینه تحصیل‌کرده خصوصی، به یک مدرسه دولتی در شهر یورکشایر لیدز رفت و بعداً در دانشگاه آکسفورد موفق شد. او در آنجا یکی از اعضای فعال لیبرال دموکرات ها بود، یک حزب مخالف میانه رو که مدت هاست در بخش های وسیعی از انگلستان مخالف موثر محافظه کاران بوده است.
تراس در دورانی که لیبرال دموکرات بود، از قانونی کردن حشیش و الغای خانواده سلطنتی حمایت کرد - مواضعی که در تضاد با آنچه که اکثراً آن را جریان اصلی محافظه‌کاری در سال 2022 می‌دانستند.
تراس می گوید که در سال 1996، تنها دو سال پس از سخنرانی در کنفرانس لیبرال دموکرات ها که خواستار پایان سلطنت شد، به محافظه کاران پیوست.
حتی در دورانی که لیبرال دموکرات بود، همسالانش صداقت او را زیر سوال بردند و ویژگی‌هایی را مشاهده کردند که می‌گویند امروز هم در او می‌بینند.
نیل فاوست، یکی از اعضای لیبرال دموکرات که در دهه 1990 با تراس کارزار انتخاباتی کرد، به سی ان ان گفت: صادقانه فکر می کنم که او در آن زمان با گالری بازی می کرد، خواه در مورد جرم زدایی از مواد مخدر صحبت می کرد یا از بین بردن سلطنت. فکر می‌کنم او کسی است که با هر مخاطبی که با آن صحبت می‌کند در گالری بازی می‌کند، و من واقعاً نمی‌دانم که او هرگز حرف‌هایش را باور می‌کند، آن زمان یا اکنون.
تراس مطمئناً به جلب توجه مخاطبان خود ادامه داده است. او از زمان پیوستن به محافظه‌کاران و قانون‌گذار شدن، از تقریباً هر ایدئولوژی قابل تصوری حمایت کرده است. او وفادارانه در زمان سه نخست وزیر در چندین شغل مختلف در کابینه خدمت کرد که آخرین آنها به عنوان وزیر امور خارجه بود.
مهم‌تر از همه، او از ماندن در اتحادیه اروپا در همه پرسی بریتانیا در سال 2016 حمایت کرد. تراس در آن زمان توییت کرد که از کسانی حمایت می‌کند که می‌خواهند در بلوک باقی بمانند، زیرا "این به نفع اقتصادی بریتانیا است و به این معنی است که ما می‌توانیم روی اصلاحات اقتصادی و اجتماعی حیاتی در داخل تمرکز کنیم."
تراس اکنون از برگزیت حمایت می کند و می گوید ترس او قبل از رفراندوم مبنی بر اینکه می تواند باعث "اختلال" شود، اشتباه بود.
اخیراً، رهبر جدید حتی تا آنجا پیش رفت که اعتبارنامه‌های طرفدار برگزیت خود را تجلیل کرد و از متحد خواندن امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه خودداری کرد. هنگامی که از او پرسیدند که آیا او دوست بود یا دشمن در طول پخش زنده، او گفت: "هیئت منصفه خارج است."
در حزب محافظه کار بحثی وجود دارد که این حمایت از شکاکیت اروپا چقدر واقعی است. برخی فکر می کنند تراس با اکراه از دستورات دولت پیروی می کرد که با برگزیت در سال 2016 مخالفت کرد. برخی دیگر این استدلال را غیرقابل تصور می دانند.
آنا سوبری، وزیر سابق محافظه‌کار کابینه و مبارز ضد برگزیت، به سى ان ان گفت که تراس "بیشترین پوشش را در میان ما برای حمایت از برگزیت داشت. خلاصه او در آن زمان شامل جامعه کشاورز بود که در کل از برگزیت حمایت کردند. دور میز کابینت نشست و دلیل همه را برای انجام کاری که انجام دادند شنید و برایش سخت بود که باور کنم نظرش را تا این حد تغییر داده است."
از سوی دیگر، گاوین بارول، که به عنوان رئیس دفتر نخست وزیر سابق ترزا می خدمت می کرد، گفت که پس از رأی گیری برگزیت، «تراس خیلی سریع تصمیم گرفت که جایی برای سازش وجود نداشته باشد. برای انجام این کار، باید به طور کامل انجام می شد. و همانطور که بن بست ادامه یافت، او استدلال کرد که یک انتخاب دوتایی بین خروج بدون توافق و معکوس شدن برگزیت در راه است، و دومی برای دولت فاجعه بار خواهد بود.
هر چه او به قدرت نزدیک‌تر می‌شود، بریتانیایی‌ها بیشتر به این فکر می‌کردند که نخست‌وزیری تراس چگونه خواهد بود. او مبارزات انتخاباتی خود را برای رهبری محافظه کارانه ترین برنامه ها انجام داده است. او متعهد شده است که از روز اول مالیات ها را کاهش دهد، مقررات اتحادیه اروپا را پاره کند و رشد بخش خصوصی را با مالیات کم شرکت تشویق کند. او گفته است که علیرغم سودهای کلان شرکت‌های انرژی در طول بحران کنونی هزینه‌های زندگی و انرژی، مالیات بادآورده‌ای را بر شرکت‌های انرژی اعمال نخواهد کرد.
این نوع سیاست ها، البته، گوشت قرمز اعضای محافظه کار بود که در نهایت به او رای دادند. و در حالی که برخی از کسانی که او را می شناسند این سوال را مطرح می کنند که واقعاً چقدر به آنها اعتقاد دارد، شکی نیست که او تمام تلاش خود را برای اجرای آنها و ایجاد تأثیر فوراً احساس می کند.
این امکان وجود دارد که یک دولت تراس در نهایت بسیار شبیه دولت جانسون باشد، اما با تاکید بیشتر بر کاهش مالیات ها، کوچک شدن ایالت و به طور بالقوه، یک خط مشی سخت تر در قبال اروپا.
منتقدان گفته اند کاهش مالیاتی که او وعده داده است به تورم بیشتر و افزایش نرخ بهره در بحبوحه پیش بینی رکود منجر خواهد شد. همچنین سوالاتی در مورد تعهدی که تراس برای کاهش دستمزد بخش دولتی داده بود، مطرح شد که گفته می‌شود 8.8 میلیارد دلار صرفه‌جویی عمومی می‌کند. اقتصاد او توسط منتقدانش زیر سوال رفت، و هیاهو ناشی از احساس بی‌رحمی نسبت به کارکنان بخش دولتی، تراس را وادار به چرخش کرد.
جولیان گلاور، روزنامه‌نگار و سخنرانی‌نویس دیوید کامرون، نخست‌وزیر سابق، یکی از معاصران دانشگاه تراس بود و ویژگی‌هایی را در او به یاد می‌آورد که امروزه نیز قابل تشخیص است: مصمم اما بی‌تمرکز.
گلاور به سی‌ان‌ان گفت: «ما برای مدت کوتاهی از کنار هم گذشتیم و او در سالی متفاوت با من بود، اما با وجود آن، او به‌عنوان نیرویی عجیب و غیرمتمرکز در حافظه‌ام برجسته می‌شود که به شدت طرفدار اقدام و تغییر است. "همیشه دیدن هدف همه چیز، یا اینکه به کجا منجر شود، سخت بود، به جز اینکه او در مرکز آن قرار داشت."
راجر کراچ، که جانشین تراس به عنوان رئیس لیبرال دموکرات‌های دانشگاه آکسفورد شد، به سی‌ان‌ان گفت که زنی را به یاد می‌آورد که «مصمم، تک‌نگر و مایل به به چالش کشیدن عقل ارتدکس و غالب، اغلب مرد، بود».
برخلاف بسیاری از کسانی که تروس را در سال‌های جوانی می‌شناختند، کراوچ که اکنون یک معلم است، فکر می‌کند که نظرات او از دهه 90 تغییر چندانی نکرده است. "لیز همیشه بیشتر یک لیبرال خصوصی و آزادیخواه بود، بنابراین یک رشته فکری ثابت در آنجا وجود دارد. من یک گروه بحث دانشجویی را به یاد می آورم که در آن او از خصوصی سازی تیر چراغ ها حمایت می کرد."
نخست وزیر تراس برای متحد کردن حزب خود که 12 سال در قدرت بوده و 6 سال از آن به شدت بر سر برگزیت اختلاف نظر داشته است، مشکل خواهد داشت.
او همچنین باید کشور را از طریق بدترین بحران هزینه زندگی در چند دهه گذشته هدایت کند. تورم به بالاترین حد خود در 40 سال اخیر رسیده است، قبوض انرژی قرار است صدها، احتمالاً هزاران پوند در سال افزایش یابد، و پیش بینی می شود که بریتانیا تا قبل از پایان سال وارد رکود شود.
در ماه جولای، تورم برای اولین بار در 40 سال گذشته به بالای 10 درصد رسید که عمدتاً ناشی از افزایش هزینه انرژی، غذا و سوخت بود. بر اساس گزارش بانک مرکزی انگلیس، تورم تا پایان سال به 13 درصد افزایش خواهد یافت. بانک مرکزی همچنین پیش بینی کرد که بریتانیا تا قبل از پایان سال 2022 وارد رکود خواهد شد.
تحلیلگران تردید دارند که سیاست های کاهش مالیات تراس کمک زیادی به شهروندان کند. مؤسسه مطالعات مالی، یک گروه تحقیقاتی مستقل که بر امور مالی عمومی متمرکز است، ماه گذشته گفت که رقبای رهبری، که هم وعده کاهش مالیات و هم هزینه‌های دولت را کاهش می‌دهند، «باید این عدم اطمینان حتی بیشتر از حد معمول در امور مالی عمومی را تشخیص دهند. "
در زمستان امسال، بسیاری از خانواده‌ها مجبورند بین گرم کردن خانه و غذا خوردن انتخابی بد داشته باشند. و برای حزبی که بیش از یک دهه در قدرت بوده است، سخت است که سرزنش آن را به گردن دیگری انداخته باشیم.
حامیان او فرصتی برای شروعی تازه در تراس می بینند. آنها معتقدند که با توجه کمتر برگزیت و رسوایی هایی که به زودی به سقوط جانسون منجر شد به خاطره ای دور تبدیل می شود، حزب تمرکز خود را به باقی ماندن در قدرت و پیروزی در پنجمین انتخابات سراسری متوالی تاریخی معطوف خواهد کرد.
برای مخالفان او، این پیچیده تر است. در طول این رقابت رهبری، کسانی که از رقبای او حمایت کرده‌اند، احساس می‌کنند که صرفاً به دلیل بحث در مورد اینکه باید کلید داونینگ استریت به تراس داده شود، به‌طور ناعادلانه مورد توهین قرار گرفته‌اند.
وقتی نوبت به اداره کشور می رسد، این می تواند برای تراس مشکل ساز باشد. او در مراحل اولیه رقابت از حمایت نمایندگان کمتری نسبت به رقیبش ریشی سوناک برخوردار بود و بداخلاقی بین دو اردوگاه در طول زمان بدتر شده است.
و با وجود تمام عزم و اراده تراس، او حزبی را که در جریان یک بحران داخلی از هم پاشیده شده است، به دست می گیرد. بنابراین او ممکن است هدف اصلی خود را - انتخاب شدن حزبش در انتخابات عمومی بعدی پس از سال‌ها قدرت - کار بسیار سختی برای دستیابی به آن بداند.
شایان ذکر است نخست‌وزیر جدید انگلیس در طول زندگی بارها مواضع سیاسی متناقضی را اتخاذ کرده و به این معروف است که شنونده خوبی برای دیدگاه‌های دیگران نیست.
«ماری الیزابت تراس» وزیر امور خارجه دولت «بوریس جانسون» با دریافت حمایت کامل وی، به عنوان نخست‌وزیر جدید انگلیس انتخاب شد و دست‌کم تا دو سال آینده در این مقام باقی خواهد ماند.
لیز تراس در اولین سخنرانی بعد از اعلام نتایج انتخابات درون حزبی میان محافظه‌کاران، به تمجید از نخست‌وزیر مستعفی پرداخت و گفت: «بوریس تو برگزیت را به سرانجام رساندی. تو جرمی کوربین (رهبر حزب کارگر) را در هم کوبیدی و تزریق واکسن [کرونا] را در دستورکار قرار دادی. تو در برابر ولادیمیر پوتین ایستادی و از کی‌یف تا کارلیسل (شهری در مرز اسکاتلند) مورد تمجید قرار گرفتی».
سخنرانی امروز تراس در برابر سخنرانی اصلی او که روز سه‌شنبه و هنگام دریافت دستور ملکه انگلیس برای تشکیل دولت ایراد خواهد شد اهمیت کمتری دارد اما نشانگر نزدیکی مواضع او به نخست‌وزیر مستعفی دارد.
نخست‌وزیر جدید انگلیس در سخنرانی امروز خود در جمع محافظه‌کاران، این حزب را «بزرگ‌ترین حزب کره زمین» توصیف کرد و وعده‌های خود درباره کاهش مالیات، رسیدگی به بحران انرژی و سرویس ملی سلامت انگلیس را تکرار کرد.
تراس به‌عنوان حاصل ازدواج یک استاد ریاضی و یک پرستار، در زمان کودکی همراه پدر و مادرش در تظاهرات‌هایی که علیه «مارگارت تاچر» نخست‌وزیر وقت انگلیس انجام می‌شد شرکت کرده بود. او در دانشگاه آکسفورد به تحصیل در رشته‌های فلسفه، سیاست و اقتصاد پرداخته و به حزب «لیبرال دموکرات» این کشور گرایش پیدا کرد و حتی طبق فیلمی قدیمی که از او منتشر شده، از حامیان لغو نظام سلطنتی در انگلیس شده بود.
لیز تراس در دوران جوانی به عنوان کارشناس مسائل اقتصادی در شرکت نفتی «شِل» انگلیس مشغول به کار شد و سابقه کار در یک شرکت ارتباط از راه دور را نیز در کارنامه دارد. او رفته‌رفته به سمت سیاست‌های محافظه‌کارانه جذب شد و به دیدگاه‌های بازار آزاد تاچر علاقه‌مند شد.
«لرد رابرتسون» رئیس شرکت «کابل و وایرلس» انگلیس که تراس در آن مشغول به کار بود در مصاحبه با شبکه «اسکای نیوز» گفته است، جاه‌طلبی او را به خاطر دارد. به گفته این رابرتسون که سابقه تصدی وزارت دفاع را در سابقه دارد: «او بسیار به سیاست علاقه‌مند بود و عضو حزب محافظه‌کار شده بود. او را تشویق کردم که به دنبال کرسی [پارلمان] برود».
او پیش از آنکه در سال ۲۰۰۹ وارد پارلمان انگلیس شود، دوباره در انتخابات حوزه «جنوب غرب نورفولک» در سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۵ شکست خورده بود. در آن زمان اعضای محلی حزب خواستار رد صلاحیت تراس به‌خاطر عدم شفاف‌سازی رابطه‌اش با یکی از نماینده‌های متاهل مرد در پارلمان شده بودند.
نکته جالب اینجا است که لیز تراس در سال ۲۰۱۶ هنگام برگزاری همه‌پرسی خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا (برگزیت) از حامیان «باقی ماندن» در این اتحادیه بود. با این حال در یک چرخش سیاسی دیگر، در سال ۲۰۱۹ به عنوان وزیر بازرگانی وارد دولت حامی برگزیت جانسون شد و اندکی بعد تصدی مقام وزیر امور خارجه انگلیس را عهده‌دار شد.
تراس سال ۲۰۲۱ به عنوان دومین وزیر امور خارجه زن در انگلیس، در خط مقدم حمایت از اوکراین و تحریم‌های گسترده علیه روسیه قرار گرفت. از سوی دیگر سکان‌دار سیاست خارجی انگلیس، پیگیری اختلافات با اتحادیه اروپا بر سر برخی بندهای برگزیت از جمله پروتکل ایرلند شمالی را رهبری کرد. با اینکه تراس سال‌های کودکی و نوجوانی را در اسکاتلند سپری کرده، از مخالفان برگزاری همه‌پرسی استقلال در این بخش از بریتانیا است.
این سیاست‌مدار ۴۷ ساله که هنگام ورود به رقابت‌های انتخاباتی اعلام کرده بود یک محافظه‌کار است و مانند یک محافظه‌کار دولت را اداره خواهد کرد، در پاسخ به سوال خبرنگاری درباره علت عدم همراهی با استعفای بیش از پنجاه مقام ارشد دولت جانسون گفت: «من فردی وفادار هستم. من به بوریس جانسون وفادار هستم».
یکی از مهم‌ترین مأموریت‌های لیز تراس، سفر او به روسیه در اواخر بهمن سال گذشته و درست چند روز قبل از جنگ اوکراین بود. «سرگئی لاوروف» وزیر امور خارجه روسیه در نشست خبری پس از دیدار با تراس، درباره این گفت‌وگو اعلام کرد: «انگار با یک فرد ناشنوا حرف می‌زدم که در محل حضور دارد اما چیزی نمی‌شنود».
وزیر پیشین امور مدارس درباره ورود لیز تراس به دولت انگلیس در مصاحبه با اسکای نیوز گفته است، او به‌عنوان وزیر مشاور، فرد بسیار فعالی بود و کار کردن با او لذت‌بخش بود «اما او را نمی‌توان شنونده خوبی دانست. او ترجیح می‌دهد برای مردم صحبت کند تا اینکه بخواهد به دیدگاه‌های آنها گوش کند».
