سوءتغذیه کودکان همیشه در افغانستان یک مشکل بوده است. با این حال، یونیسف می‌گوید که وضعیت در سال گذشته تحت حکومت طالبان بدتر شده است.
به گزارش جماران به نقل از سی ان ان شکیله رحمتی در نیمه روز پیاده روی طولانی را از خانه خود در محله ای فقیر نشین در تپه های بالای کابل آغاز می کند. در طول راه، زنان دیگر بی سر و صدا به سفر می پیوندند. سه ساعت طول می کشد تا به مرکز شهر برسند. اما هر روز با گرسنگی و نیاز به غذا دادن به فرزندان خود رانده می شوند. مقصد آنها یک نانوایی است، یکی از بسیاری از نانوایی ها در کابل که در آن انبوهی از زنان در اواخر بعد از ظهر شروع به تجمع کرده اند و صبورانه منتظر مشتریانی هستند که ممکن است به آنها نان بدهند.
رحمتی می گوید: «بعضی وقت ها شام می خوریم، گاهی نه. سه سال است که وضعیت بد است، اما سال گذشته بدترین سال بود. شوهرم سعی کرد برای کار به ایران برود اما موفق نشد. سازمان ملل می گوید که تقریبا نیمی از کشور با گرسنگی حاد مواجه هستند. بر اساس گزارش ماه مه کمیته بین المللی نجات (IRC)، 43 درصد از جمعیت افغانستان با کمتر از یک وعده غذایی در روز زندگی می کنند و 90 درصد از افغان های مورد بررسی، غذا را به عنوان نیاز اولیه خود گزارش کرده اند.
آنها آمارهای هشدار دهنده ای هستند که سال اول تحت حکومت طالبان را در بر می گیرد، با ملت منزوی و فقیرتر. زمانی که ایالات متحده و متحدانش کشور را ترک کردند، تحریم هایی را اعمال کردند، 9 میلیارد دلار از بودجه بانک مرکزی را مسدود کردند و کمک های خارجی را که زمانی نزدیک به 80 درصد بودجه سالانه افغانستان را تشکیل می داد، متوقف کردند. بیرون از وزارت خارجه، یک نقاشی دیواری بزرگ، یکی از معدود نقاشی‌هایی که به زبان انگلیسی نوشته شده است، موضع رسمی دولت طالبان را در بوق و کرنا می‌کند: "امارت اسلامی افغانستان خواهان روابط مثبت و صلح آمیز با جهان است."
با این حال، پس از یک سال حکومت، طالبان هنوز توسط یک کشور در جهان به رسمیت شناخته نشده است، در حالی که بودجه بین المللی هنوز تا حد زیادی متوقف شده است. یکی از مسائل اصلی کشورهای غربی به حاشیه راندن اقلیت ها و زنان توسط دولت جدید بوده است که شامل ممنوعیت عملی آموزش متوسطه برای دختران است. وعده های مکرر طالبان مبنی بر بازگشت دختران به مکتب هنوز مورد احترام قرار نگرفته است. در اواخر ماه ژوئن، رهبر عالی طالبان، هیبت الله آخوندزاده، از فشارهای بین المللی عقب نشینی کرد و گفت که افغانستان قوانین خود را وضع خواهد کرد.
عبدالقهار بلخی، سخنگوی وزارت امور خارجه به سی ان ان گفت: «واقعیت همچنان باقی است که ایالات متحده با مسدود کردن دارایی ها و اعمال تحریم ها علیه افغانستان به طور کلی، در تلاش برای یافتن توجیه اخلاقی برای مجازات دسته جمعی مردم افغانستان است. شنبه: «من معتقد نیستم که برای آزادسازی وجوهی که متعلق به من نیست، متعلق به دولت قبلی، دولت قبل از آن نبود، هیچ شرطی باید قید شود. پول مردم افغانستان». در میان ترس از قحطی تمام عیار زمستان گذشته، ایالات متحده - از طریق بانک جهانی - بیش از 1 میلیارد دلار کمک مالی به این کشور اختصاص داد.
یک مقام ارشد وزارت امور خارجه به سی ان ان گفت: «این نمونه ای از حوزه ای است که ما می خواهیم به گفت وگوی عمل گرایانه با طالبان ادامه دهیم. ما با آنها در مورد دسترسی به کمک های بشردوستانه صحبت خواهیم کرد، در مورد اقداماتی که معتقدیم می تواند ثبات اقتصاد کلان کشور را افزایش دهد." اما گروه فزاینده ای از امدادگران و اقتصاددانان می گویند که این کافی نیست و ادامه مسدود شدن بودجه های افغانستان تأثیر مخربی دارد. ویکی آکن، مدیر کشور کمیته بین المللی نجات در افغانستان به سی ان ان گفت: «این پیامی است که هیچکس نمی خواهد آن را بشنود». این سیاست ها زنان را در اینجا در معرض خطر قرار می دهد. به نام سیاست های فمینیستی، ما شاهد مرگ زنان از گرسنگی هستیم.»
به گفته یک مقام ارشد وزارت امور خارجه، ایالات متحده به افزایش سرمایه بانک مرکزی افغانستان نزدیک نیست. اگرچه بحث هایی در مورد این موضوع وجود داشته است، اما این مقام گفت که آنها هنوز نگرانی عمیقی در مورد انحراف دارایی ها به تروریسم دارند. ما مطمئن نیستیم که آن نهاد دارای پادمان‌ها و نظارت برای مدیریت مسئولانه و فراگیر دارایی‌ها باشد. نیازی به گفتن نیست که پناه دادن طالبان به ایمن الظواهری، رهبر القاعده، نگرانی عمیقی را که ما از دیرباز در مورد انحراف منابع مالی به گروه‌های تروریستی داشتیم، تقویت می‌کند.»
طالبان حاضر نیست بپذیرد که الظواهری، که در حمله هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا در اوایل ماه جاری کشته شد، حتی در پایتخت بوده است که هر گونه تلاش برای عادی سازی روابط با طالبان را پیچیده تر می کند. در بازارهای کابل، غرفه ها با میوه و محصولات تازه ناله می کنند. به گفته فروشندگان، مسئله این است که اکثر مردم توانایی خرید آنها را ندارند. یکی از فروشندگان می گوید: قیمت آرد دو برابر شده است، قیمت روغن خوراکی بیش از دو برابر شده است. چند یاردی آن طرفتر، پسر جوانی زباله های پلاستیکی را جمع آوری می کند تا دوباره بفروشد.
آنتونی کوردزمن، رئیس بازنشسته استراتژی در سازمان تحقیقاتی دو حزبی، مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی در می‌گوید: "کمک‌های بشردوستانه فقط زمان می‌خرد. توسعه نمی‌یابد، درآمد را افزایش نمی‌دهد، شغل ایجاد نمی‌کند." واشنگتن. کوردزمن هشدار می دهد که افول کلی اقتصادی افغانستان با بازگشت طالبان به قدرت آغاز نشد و همچنین اتکای این کشور به کمک های خارجی نیز آغاز نشد.
اگر می‌توانیم راه‌هایی برای مذاکره در مورد یک پروسه کمک مؤثر پیدا کنیم، جایی که بدانیم پول به مردم می‌رسد، جایی که به طور گسترده توزیع می‌شود، جایی که به سادگی از دولت طالبان حمایت نمی‌کند، پس اینها ابتکارات مذاکره‌ای هستند که باید به شدت دنبال کنیم. تا حد ممکن. اما ساختن بافتی از دروغ - معادل یک فرآیند کمک بر اساس خانه کارت - گرفتن این پول، که می تواند به بسیاری از کشورهای دیگر که می توانند از کمک ها به طور موثر استفاده کنند، بی معنی است. از آنجایی که شب های کابل شروع به خنک شدن می کند و روزهای آن کوتاه تر می شود، ترس در میان کارگران بشردوستانه این است که زمستان امسال حتی بدتر از زمستان گذشته باشد.
شایان ذکر است: در یک بیمارستان کودکان در کابل پایتخت افغانستان تمام تخت‌ها پر از کودکان مبتلا به سوءتغذیه است.
مادر یک نوزاد ۱۰ ماهه در بیمارستان کودکان کابل گفت: ما خیلی ناراحتیم، احساس افسردگی می‌کنیم، من، پدرش، خواهرانش، همه ما خیلی غمگین هستیم. شوهرم حتی گفت که می‌خواهد برای جستجوی کار به ایران برود، زیرا از اینکه نمی‌تواند برایش دارو یا شیر بخرد، خجالت می‌کشد. او گفت: پسرم جلوی چشمان من می‌میرد، اما من توانایی انجام هیچ کاری را ندارم.
سوءتغذیه کودکان همیشه در افغانستان یک مشکل بوده است. با این حال، یونیسف می‌گوید که وضعیت در سال گذشته تحت حکومت طالبان بدتر شده است.
اقتصاد افغانستان سقوط کرده است و میلیون‌ها نفر کمبود مواد غذایی را تحمل می‌کنند.
پس از قطع کمک‌های مستقیم که افغانستان به آن وابسته بود، بحران‌های مالی و انسانی در این کشور بدتر شده است.
دکتر محمد اشرف که برای کمک به تعداد فزاینده بیماران دو شیفت کار کرده است می‌گوید: این یک واقعیت است که فلاکت و فقر در کشور ما روز به روز در حال افزایش است. هر چه میزان فقر بیشتر باشد، موارد سوءتغذیه بیشتر می‌شود. من از جامعه بین‌المللی و سایر سازمان‌های کمکی می‌خواهم که به مردم فقیر، به‌ویژه کسانی که از این بیماری (سوء تغذیه) رنج می‌برند، کمک کنند.
رفتار طالبان با دختران و زنان یکی از دلایل اصلی امتناع جامعه جهانی از به رسمیت شناختن حاکمان جدید افغانستان، قطع میلیارد‌ها دلار کمک و تشدید بحران اقتصادی است.
مقامات ارشد در چندین وزارتخانه گفتند که سیاست‌ها در مورد زنان توسط رهبران ارشد تعیین شده است و از اظهارنظر بیشتر خودداری کردند. رهبری طالبان گفته است که تمام حقوق افغان‌ها بر اساس تفسیر آنها از شریعت حفظ خواهد شد.
یونیسف تخمین می‌زند که ۱.۱ میلیون کودک افغان زیر ۵ سال در سال ۲۰۲۲ از سوء تغذیه شدید رنج ببرند.
ملانی گالوین، رئیس تغذیه یونیسف در کشور افغانستان گفت که در طول یک سال گذشته یا بیشتر، تردیدی وجود ندارد که تعداد کودکانی که به شدت دچار سوءتغذیه هستند دو برابر شده است و من آن اعداد را در حال بهبود نمی‌بینم، بلکه می‌بینم بدتر شده می‌شود.
