بروکسل هفته گذشته میزبان نشست برگزیت بود. اما نشست این دوره، خبری غمبار برای انگلیس بدنبال داشت و آن اینکه، انگلیس دیگر در اروپا نفوذی ندارد.
به گزارش جماران به نقل از ایندیپندنت، به رغم سرسختی انگلیس در مذاکره با اتحادیه اروپا به نظر می رسد این کشور بازنده اصلی برگزیت بدون توافق باشد.
انگلیس پس از حدود 10 دور مذاکره بی حاصل، بدون دست یافتن به توافق از اتحادیه اروپا خارج شد و اکنون خطر شکست مذاکرات پسابرگزیت را نیز تهدید می کند.
برخی دیپلمات های اروپایی به خبرنگاران گفته اند که «میشل بارنیه» مذاکره کننده ارشد اتحادیه اروپا می گوید هیچ پیشرفت قابل ملاحظه ای در مذاکره با انگلیس نمی بیند.
یکی از این دیپلمات ها در بروکسل به نقل از بارنیه گفته است که سرنوشت مذاکرات با لندن همچنان نامشخص است.
میشل بارنیه ظاهرا گفته اتحادیه اروپا آماده است آخرین تلاش ها و اقدام های لازم برای دست یافتن به یک توافق منصفانه، پایدار و متوازن برای شهروندان کشورهای عضو این اتحادیه و انگلیس را انجام دهد و اکنون برعهده لندن است که بین چنین نتیجه مثبتی یا خروج بدون توافق از اتحادیه یکی را انتخاب کند.
«سیمون کوونی» وزیر خارجه ایرلند هم می گوید خبرها بسیار مایوس کننده هستند.
در حالی که دیپلمات های اروپایی معتقدند اکنون توپ در زمین انگلیس است، «بوریس جانسون» هشدار داد با توجه به باقی ماندن اختلافات درباره برخی مسائل مهم، همچنان خروج بدون توافق از اتحادیه اروپا محتمل ترین گزینه است.
وی گفت: ما همچنان درباره برخی مسائل مهم فاصله زیادی داریم، اما جایی که زندگی هست، امید جریان دارد. انگلیس قطعا از مذاکرات کنار نخواهد رفت و فکر می کنم مردم از ما انتظار دارند همه تلاش خود را بکنیم.
جانسون در ادامه هشدار داد: اما هنوز محتمل ترین گزینه آن است که انگلیس باید برای برگزیت بدون توافق خود را آماده کند زیرا همچنان مسائل جدی و بسیار بسیار دشوار دو طرف را از هم جدا کرده است.
بروکسل هفته گذشته میزبان نشست برگزیت بود. اما نشست این دوره، خبری غمبار برای انگلیس بدنبال داشت و آن اینکه، انگلیس دیگر در اروپا نفوذی ندارد.
به نظر می رسد روزهایی که موضوع برگزیت بر نشست بروکسل چیره بود، به آخر رسیده است. تنها سه هفته به خروج بدون توافق انگلیس از اتحادیه اروپا، روز پنجشنبه سران 27 کشور عضو اتحادیه اروپا گرد هم آمدند.
تنها24 ساعت پیش از آن، بوریس جانسون برای آخرین مذاکرات با رئیس کمیسیون اروپایی در بروکسل بود. همه چیز برای فینال فصل آماده به نظر می رسید. اما در پایان، رهبران اروپا تنها 10 دقیقه از وقت این نشست طولانی را به انگلیس دادند، و آثار خستگی در چهره بسیاری از آنها نمایان بود. دلیلش این بود که آن نشست ساعت هشت و نیم صبح و پس از جلسه ای درباره تغییرات اقلیمی برگزار شد که تمام شب طول کشیده بود.
قرار بود این رهبران موقع شروع شام در جریان آخرین مذاکرات با انگلیس گذاشته شوند، اما موضوعات دیگر مجال این کار را نداد.
رهبران اتحادیه اروپا ظاهرا عین خیالشان نبود. در نشست خبری پس از جلسه با حضور آنگلا مرکل و روسای شورای کمیسیون اروپا، هیچ سوالی درباره برگزیت مطرح نشد.
بعدا معلوم شد که مرکل و «امانوئل ماکرون» از گفت و گوی تلفنی با بوریس جانسون در باره برگزیت خودداری کرده اند. این کار سابقه نداشت. انگلیس نمی‌خواست در سطح سران با کمیسیون اروپایی مذاکره کند، بلکه تنها خواهان گفت و گویی تلفنی بود.
در مرحله توافق بر سر برگزیت، هم ترزا می و هم جانسون به برلین و پاریس رفتند و با سران آلمان و فرانسه دیدار کردند.
همچنین، به نظر می رسد که کشورهای عضو اتحادیه اروپا، و نه کمیسیون اروپایی، بودند که میشل بارنیه را به اتخاذ موضعی سخت تر واداشتند. مذاکره با سران کشورها چیز عجیبی نبود و پیشتر هم رخ داده است.
ولی ماجرای اخیر که مقام های اتحادیه اروپا آن را به مطبوعات درز دادند، عجیب است؛ زیرا از نظر سیاسی برای نخست وزیر انگلیس دشوارتر است که از موضع خود کوتاه بیاید و به توافقی با کمیسیون رضایت بدهد.
او نمی تواند به لندن برگردد و ادعا کند که ذهنیت سران را عوض کرده یا امتیازی گرفته است. اگر قضایا جنبه نمایشی داشته باشد، پیچش سناریو برای آخر کار نگه داشته شده است.
اما این ماجرا نشان دهنده نکته ای اساسی تر درباره آینده انگلیس خارج از اتحادیه اروپاست. انگلیس ممکن است هنوز در مرحله انتقالی باشد و پیرو مقررات اتحادیه اروپا، ولی از آغاز امسال، این اتحادیه را ترک گفته است.
دسترسی به رهبران اروپا برای ترزا می یا جانسون پیش از برگزیت مشکلی نبود. آنها به عنوان روسای دولت کشوری عضو اتحادیه اروپا، می توانستند در جلساتی مانند جلسه روز جمعه شورای اروپا شرکت کنند. برگزاری جلسات دو جانبه آسان و منظم بود و در حاشیه نشست ها انجام می شد. اما جانسون دیگر در جلسات شورا شرکت نمی کند، زیرا چنین حقی ندارد. مذاکرات برگزیت بهترین نشانه پایان نفوذ انگلیس در اروپاست.
